Τιμώντας την παγκόσμια ημέρα ποίησης (Πέμπτη, 21 Μαρτίου) ο Φιλολογικός – Λογοτεχνικός Όμιλος Αγρινίου «Κωσταντίνος Χατζόπουλος» διοργάνωσε μια ποιητική βραδιά αφιερωμένη στον συγγραφέα και ποιητή Γιώργο Αναγνωστόπουλο (1940 – 2012).
Ήταν ένα ποιητικό μνημόσυνο για τον επί δεκαετία πρόεδρο της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών και ιδρυτή του μακρόβιου περιοδικού «Παρουσία» που έφυγε από τη ζωή ξαφνικά ένα χρόνο πριν. Η εκδήλωση έγινε με τη συμβολή του Λαογραφικού – Φιλολογικού – Ιστορικού Μουσείου Αιτωλοακαρνανίας και περιλάμβανε απαγγελίες ποιημάτων με μουσικές παρεμβάσεις μελοποιημένων στίχων.
Η καφετέρια του METRO γέμισε ασφυκτικά από φίλους του «Χατζόπουλου» και του Λαογραφικού Μουσείου μετατρέποντας το χώρο σε τελετουργικό, αφού με την παρουσία τους, αλλά και με το ειδικό θέμα της βραδιάς, του έδωσαν μια εντελώς διαφορετική εικόνα από τη γνωστή και τη συνήθη. Αισθανόσουν ότι ένας ολόκληρος κόσμος έχει ανάγκη από τέτοιες συναντήσεις, με οποιαδήποτε αφορμή. Πάντως οι συχνοί μικροφωνισμοί υπονόμευσαν τις απαγγελίες των ποιημάτων και μείωσαν την προσοχή των ακροατών.
* Ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος, επίτιμος δικηγόρος του Πρωτοδικείου Αθηνών (στη μνήμη του οποίου έγινε η ποιητική βραδιά του «Χατζόπουλου») καταγόταν από την Παραβόλα Αγρινίου και ανέπτυξε πλούσια πολιτιστική δράση μέσα από τα πατριδοτοπικά σωματεία των Αιτωλοακαρνάνων ετεροδημοτών κάθε βαθμίδας. Διετέλεσε μέχρι το θάνατό του πρόεδρος της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών και εκδότης του περιοδικού «Παρουσία». Ποιήματά του υπό τον τίτλο «Επιλογές από κήπο ποιητικό» μεταφράστηκαν στα Πολωνικά και εκδόθηκαν σε δίγλωσση έκδοση από τον Παβέου Κρούπκα στην Πολωνοελληνική σειρά του Ηλιόδωρου.
Ποιητικά έργα: Τρίπτυχο (Αθήνα 1975), Σκηνικά Διαλόγου και Διαλογισμού (Αθήνα 1989), Τέσσερις Μονάδες μία Ενότητα (Αθήνα 1983), Πρόσωπα και Καταστάσεις (Αθήνα 1992), Διαλογές (1995), Δρώμενα (Ιωλκός 1999), Οι τάφοι του Βουκάτιου (Αθήνα 2006), Δύο σε ένα (Γαβριηλίδης 2009). Πεζό έργο: Διηγήσεις Ξενοφώντος (2004) και Παρουσία δια της παρουσίας, συλλεκτικό βιβλίο με όσα δημοσίευσε στο περιοδικό «Παρουσία» (Αθήνα 2012).
Ο ποιητής Γιώργος Σαψάκης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης επιμελήθηκε ένα φυλλάδιο χιλίων αντιτύπων με ποιήματα του Γιώργου Αναγνωστόπουλου για να διανεμηθεί στους καλεσμένους της βραδιάς, αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Σα μότο του φυλλαδίου ένα ποίημα του πρόωρα χαμένου επίσης Γιάννη Καραμητσόπουλου: «Όταν ακούω βήματα / θαρρώ πως έρχεται απ’ το βάθος / ένας θλιμμένος κλόουν. / Κάθεται στα σκοτεινά / ντυμένος τις ρωγμές του χρόνου, / έτοιμος από καιρό / για την επόμενη παράσταση».
Από το φυλλάδιο αυτό ανθολογούμε ένα απόσπασμα ποιήματος του Γιώργου Αναγνωστόπουλου, είναι από το «Τέσσερις μονάδες και μία ενότητα», 1983:
Ναυάγησα στη χώρα μου
και δίχως τα δικά μου χέρια
προσπάθησα με χέρια δανεικά
και ο δανειστής μου ευφράνθη.
Σπασμένοι Ερμείς
σκύβουν στα πόδια τους
σα να θέλουν μέσα τους να μπουν
κι από τα γέλια να κρυφτούν των Ερμοκοπίδων,
άνθρωποι ανήμποροι κοιτούν
της μοίρας το μαχαίρι ζυγισμένο
ελπίζοντας
χέρι της αποκάλυψης σκοπούμενο
να συγκρατήσει τη φορά του.
Ποια κυβέρνηση να κατηγορήσουν;
Η ζέστη φράζει την πνοή τους
και το στήθος γέρνουν
να ελευθερώσουν την ψυχή
καθώς χτυπάς ταμπούρλο
τη σκλαβωμένη του φωνή να αφήσει
αμάχητη στον αέρα.
Κρίμα οι αθώοι να πάσχουν με τους αμαρτωλούς!
Κρίμα οι αμαρτωλοί να επιχαίρουν για την δικαίωσή τους.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Σε μια ωραία λογοτεχνική βραδιά, διοργανωμένη μάλιστα από τον Φιλολογικό – ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ Όμιλο «Κώστας Χατζόπουλος» αλλά και το Λαογραφικό – ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ Μουσείο, αφιερωμένη σημειωτέον στον Γιώργο Αναγνωστόπουλο, διευθυντή και εκδότη επί δέκα χρόνια του λογοτεχνικού περιοδικού «Παρουσία» της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, η έκδοση το Φεβρουάριο του πρώτου τεύχους του «Τυμπάνου», του νέου (και μοναδικού) λογοτεχνικού περιοδικού στην πόλη και το Δήμο του Αγρινίου, θα έπρεπε, σημειολογικά, να είναι μία αξιοσημείωτη (λογοτεχνική) είδηση. Αλλά δεν ήταν. Παρά τη δήλωση των διοργανωτών ότι θ’ αναγγελθεί. Συμπεραίνουμε ότι το ξέχασαν. Ήθελαν να το αναγγείλουν, αλλά το ξέχασαν.
Και δεν θυμήθηκαν τις επόμενες ημέρες ότι το ξέχασαν. Μερικοί ακροατές όμως των ομιλιών που ήξεραν την έκδοση του «Τυμπάνου», θεώρησαν ότι η σιωπή ήταν μια απαξίωση. Εμείς, ε, ναι, το περιμέναμε ως απλή ενθάρρυνση. Πρώτο τεύχος ήταν στην κυκλοφορία… Γεννάει μια ευαισθησία αυτό… Περιμένεις με αγωνία ν’ ακούσεις ένα καλό λόγο για το πεταρούδι… Ούτε φανταζόμασταν κάτι άλλο. Λοιπόν εισπράξαμε τη σιωπή ως απλό μήνυμα διακριτικής απόστασης… Θεωρούμε πάντως ότι μια «ανακοίνωση» ήταν θέμα απλής αστικής ευγένειας, αν όχι Πολιτισμού…
Και το καταγράφουμε, επειδή, μετά απ’ αυτό, πολλοί ήδη συνδρομητές αλλά και εν δυνάμει συνδρομητές του «Τυμπάνου» που αναρωτήθηκαν για την ποιότητα του νέου λογοτεχνικού περιοδικού, πήραν την έγκυρη απάντηση: Αφού δεν το τιμά ο Φιλολογικός – Λογοτεχνικός Όμιλος «Χατζόπουλος» και το «Λαογραφικό – Φιλολογικό Μουσείο»… τι περιοδικό θέλεις νά ’ναι;. Λοιπόν, μετά ψάχνουν όλοι να μάθουν από πού και πώς παίρνει δύναμη ο καθένας Δημότης που – παρά τις συνεχείς απογοητεύσεις – επιμένει να κάνει κάτι ωραίο σ’ αυτή την άδεια πόλη… Ξέρετε… Η αλήθεια είναι ότι, μ’ αυτά και τ’ άλλα, κάμποσα άλλα, η έκδοση ενός λογοτεχνικού περιοδικού στο Αγρίνιο είναι κάτι σαν ποινικό αδίκημα, ιδιαζόντως απεχθές.
Τύμπανο 2 / Μάρτιος 2013
