Η τρομοκρατία δεν είναι δημιούργημα ιδεολόγων.
Η τρομοκρατία δεν είναι δημιούργημα ούτε πολιτικών, ούτε θρησκευτικών ιδεολόγων.
Η τρομοκρατία δεν είναι δημιούργημα ούτε αριστερών, ούτε αναρχικών, ούτε δεξιών, ούτε εθνικιστών, ούτε χριστιανών, ούτε μουσουλμάνων ιδεολόγων.
Η τρομοκρατία δεν είναι δημιούργημα των φονταμενταλιστών.
Η τρομοκρατία δεν είναι δημιούργημα καν του συστήματος που επικρατεί στον πλανήτη. Είναι δημιούργημα του συστήματος που θέλει να επικρατήσει στον πλανήτη.
Κι αυτό είναι μια μεγάλη διαφορά.
Ο πληθυσμός πιστεύει σήμερα ότι οι ΗΠΑ δημιούργησαν, ας πούμε, τον Μπιν Λάντεν. Αν τους πεις όμως ότι, όχι, δεν το έκαμαν οι ΗΠΑ, το έκαμε η Δύναμη που θέλει να πάρει τα ηνία στις ΗΠΑ και τον κόσμο όλο, θα πουν “μα τι λέει αυτός…”.
Λοιπόν, η τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη και την Αμερική, άρχισε στις 11/9/2001, βρίσκεται σε εξέλιξη, θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί, θα γονατίσει τον κόσμο από τον φόβο που θα προκαλέσει, θα ελέγχει ακόμα και τι καφέ πίνει ο καθένας στην τρύπα του…
Δεν γίνεται όμως από το Ισλάμ.
Γίνεται από τις δυνάμεις που χρησιμοποιούν το Ισλάμ.
Γιατί το κοράνι και η σαρία είναι το καλύτερο όχημα για να κουβαλήσουν στον κόσμο το “χέρι του θεού”.
Κάνουν λάθος όλοι εκείνοι που τρομοκρατημένοι εξηγούν στον Ελληνικό και τον Ευρωπαϊκό πληθυσμό τι είναι η σαρία, τι λέει το κοράνι και τα λοιπά, για να προφυλαχτούμε τάχα. Κάνουν λάθος, γιατί δεν είναι το κοράνι η απειλή, ούτε η σαρία.
Είναι η Δύναμη εκείνη που θα μπορούσε για τον ίδιο σκοπό να χρησιμοποιήσει το χριστιανικό ευαγγέλιο ή το Εβραϊκό ταλμούδ.
Είναι η ίδια δύναμη που προκάλεσε το 2008 την ατέλειωτη μέχρι σήμερα οικονομική κρίση.
Αυτή η Δύναμη χρηματοδοτεί τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στις περιοχές όπου καταφεύγουν οι κατατρεγμένοι πρόσφυγες, εν μέσω μεταναστών.
Μιλάμε για τεράστια ποσά.
Ποιος έχει τέτοια ποσά;
Και ποιος, όταν τα έχει, τα δίνει; Ποιος τα δίνει, χωρίς να πάρει;
Αλλά η δύναμη που δίνει τέτοια ποσά, τι περιμένει να πάρει από την μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών στην Ιστορία που, πρώτα την προκαλεί με πολέμους και μετά την χρηματοδοτεί με δολάρια;
Και δεν το κάνει για την ψυχή κανενός παππούλη. Δεν το κάνει από φιλανθρωπία.
Το κάνει γιατί έχει έναν σκοπό εξουσίας.
Το κάνει γιατί βάζει στο ίδιο τσουβάλι όλους τους λαούς, όχι μόνο τους Σύρους και τους Αφγανούς, αλλά και τους Ρωμιούς.
Στο ίδιο τσουβάλι είμαστε, στο ίδιο καζάνι βράζουμε οι λαοί. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, δεν διαφέρουμε από τους Σύρους που φιλοξενούμε. Είμαστε θύματα του ίδιου σχεδίου.
Η “τάξη των χρυσοκανθάρων” που θέλει να κυβερνήσει ολοκληρωτικά τον κόσμο, χρειάζεται μία πολυπολιτισμική μάζα ως θεμέλιο. Γιατί μόνο μ’ ένα τέτοιο χαρακτηριστικό μπορεί ο λαός ν’ ανεχτεί την τυραννία που φιλοτεχνούν, με δέλεαρ μάλιστα την Ειρήνη. Με τη σκέψη δηλαδή ότι “τότε, κανείς δεν θα έχει λόγο να πολεμάει κανέναν”…
Πίσω από την χρηματοδότηση των ΜΚΟ, πίσω από την εξώθηση των ανθρώπων να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, είτε οι Σύροι από την Συρία, είτε οι νέοι από την Ελλάδα, δρα αυτή η αγνώστου ταυτότητος παγκόσμια Δύναμη. Που ετοιμάζει το νέο παγκόσμιο πολίτευμα. Στο οποίο δεν θα έχει θέση καμία θρησκεία. Ούτε καν το Ισλάμ που χρησιμοποίησε για τους σκοπούς της.
Πρώτη φάση του Σχεδίου τους ήταν η αποπολιτικοποίηση των μαζών. Επετεύχθη στις δεκαετίες του ’80 και του ’90.
Δεύτερη φάση ήταν η αποθρησκευτικοποίηση των μαζών. Άρχισε με τις συναντήσεις των θρησκευτικών ηγεσιών και βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.
Τρίτη φάση ήταν το μήνυμα “ο κόσμος σας έπεσε, δεχτείτε τον κόσμο που θα χτίσουμε”. Αυτή η δύναμη χτύπησε τους δίδυμους πύργους το 2001. Για να συμβολίσει η πτώση τους την “επόμενη μέρα”. Οι κάμερες ήταν ειδοποιημένες για να είναι εκεί την ώρα που θα δινόταν η μεγάλη παράσταση. Γι΄’ αυτό έχουμε τόσες “γωνίες λήψης”.
Τέταρτη φάση ήταν η οικονομική κρίση του 2008. Για να εξουθενωθεί ο κόσμος. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Και στην Αμερική. Στην Ιαπωνία. Στην Κίνα. Παντού.
Πέμπτη φάση είναι η προσφυγική κρίση, η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών στην ιστορία, μετακίνηση πληθυσμών με διαφορετικές και αντιμαχόμενες κουλτούρες. Για ν’ ανακατευτούν οι λαοί, οι πολιτισμοί, οι θρησκείες, οι γλώσσες. Ν’ ανακατευτούν και να παράξουν μία νέα φυλή, έναν νέο πολιτισμό, μία νέα θρησκεία. Μία νέα χημική ένωση… Μία νέα βιολογική ένωση… Κι αυτό το νέο θα έχει κάτι “απ’ όλα”, θα περιέχει κάτι απ’ όλες τις καταγωγές, απ’ όλα τα DNA… Θα είναι ένα υβρίδιο. Οι “ντόπιοι σπόροι” θα χαθούν, οι ντόπιες ράτσες των ζώων επίσης… Η βιοποικιλότητα της γης θα δώσει την θέση της σε μία φυλή που δεν υπήρξε ποτέ ξανά στον πλανήτη.
Η μετακίνηση των πληθυσμών με κατεύθυνση το Βόρειο Ημισφαίριο, δεν αφορά την ιστορική δικαίωση που ζητά η Ανατολή για τις σταυροφορίες, δεν είναι η εκδίκηση του Ισλάμ.
Δεν είναι καν η ιστορική δικαίωση που θέλουν η Ανατολή και ο Νότος για την αποικιοκρατία. Θα ήταν ιστορικά δίκαιο να διεκδικήσουν τον πλούτο που τους έκλεψαν οι αποικιοκράτες του Βορείου Ημισφαιρίου. Αλλά δεν είναι αυτό…
Ό,τι ζούμε, είναι με απλά λόγια η διαδικασία προς ένα νέο πολίτευμα χωρίς πολέμους, αλλά με αντίτιμο παγκόσμιας ειρήνης την ομογενοποίηση των εθνών.
Είναι η νέα σελίδα της Ιστορίας. Την οποία, όπως πάντα, γράφουν οι νικητές.
Και νικητές είναι αυτοί που (με λογιστικά εργαλεία) κρατάνε αιχμάλωτες τις ηγεσίες των ισχυροτέρων κρατών της γης, αυτή την ίδια την Αμερική.
Απέναντι σ’ αυτή την υπερκρατική και ολιγαρχική εξουσία του παρασκηνίου έχουν εξουδετερωθεί όλες οι μορφές λαϊκής αντίστασης προτού καν εκδηλωθούν.
Το είχε πει ο ίδιος ο Κάρολος Μαρξ: «Η μετανάστευση είναι το μέσο για τη διαιώνιση της σκλαβιάς”.
Μιλάμε εδώ για το μελλοντικό πολίτευμα που θέλει η άρχουσα ελίτ να διοικεί τον πλανήτη, η νέα ελίτ, τα μέλη της οποίας θα έχουν πολλαπλή ταξική και εθνική καταγωγή, σκλάβους δε από κάτω της τους λαούς της γης, μια ομογενοποιημένη, μια πολυπολιτισμική μάζα χωρίς κρατικά ή εθνικά σύνορα, μια κοινωνία χωρίς χρήμα.
Γιατί μόνο με την απουσία του χρήματος μπορεί να ελέγχεται η θηρία μάζα.
Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση, την οποία στην Ελλάδα μονάχα ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε χαμπάρι. Γι’ αυτό και είπε σε πρόσφατη ομιλία του (δεν το είπε πρώτη φορά): “Αγωνιζόμαστε για να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση”.
Στην Ελλάδα ο Γιώργος και στην Γερμανία ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Στο Βερολίνο, κατά την διάρκεια της παρουσίασης του προϋπολογισμού της Γερμανίας για τα επόμενα δύο χρόνια, δήλωσε: “Οι τρομοκρατικές επιθέσεις των Βρυξελλών είναι άλλο ένα παράδειγμα του ραντεβού της Ευρώπης με την παγκοσμιοποίηση»…
Ξέρει τι λέει ο Γιώργος. Το παίρνει μάλιστα ως δεδομένο: Η παγκοσμιοποίηση είναι ήδη εδώ.
Αλλά δεν εξανθρωπίζεται η παγκοσμιοποίηση.
Είναι από την φύση της ισοπεδωτική. Είναι μια μπουλντόζα που κάνει βόλτες μέσα σ’ έναν κήπο με άνθη.
Αντί λοιπόν του εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης που επαγγέλλεται ο Γιώργος, επιβάλλεται να τονιστεί η ανάγκη για τη ματαίωσή της.
Μόνο που ο τρόπος δεν είναι διαθέσιμος. Δεν είναι πια κτήμα του λαού.
Και δεν είναι, γιατί όλοι αναζητούν τον αρχηγό που θα μας σώσει. Αλλά κάθε αρχηγός, αναζητείται από τον λαό με τους όρους του συστήματος. Κατά συνέπεια, όποιος και ν’ αναδειχτεί στην ηγεσία του κόμματος ή του κράτους, θα ενσωματωθεί σε αυτό ή θα συντριβεί. Όχι μόνο αυτός, αλλά και η χώρα του, ο ίδιος ο λαός που τον ανέδειξε.
Δεν είναι κτήμα του λαού ο τρόπος αντίστασης, επειδή η Νέα Εξουσία μελέτησε προκαταβολικά όλα τα όπλα του λαού, τα εξουδετέρωσε πριν βάλει το σχέδιό της σ’ εφαρμογή. Τα εξουδετέρωσε με την απαξία. Με την φθορά και την διαφθορά της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, ήταν μια βελούδινη κατεδάφιση των βασικών πυλώνων της Δημοκρατίας.
Λοιπόν;
Έχουν όλα τελειώσει;
Όχι. Τίποτα δεν τελείωσε ακόμα. Αν είχαν τελειώσει, δεν θα γινόταν τόσος ντόρος, δεν θα είχαμε τόση βία. Οι τρομοκρατικές πράξεις που γίνονται, δείχνουν ότι ο πόλεμος μαίνεται. Και δεν έχει ακόμα νικήσει κανείς.
Τελείωσαν βέβαια οι τρόποι της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Αυτοί, ναι, τελείωσαν. Ακόμα και οι στρατιωτικές δικτατορίες τελείωσαν.
Οι λύσεις για την δική μας νίκη δεν θα έρθουν από τους γνωστούς δρόμους, ούτε με τους γνωστούς τρόπους.
Η νίκη η δική μας δεν θα έρθει με διωγμούς των προσφύγων, ούτε καν των μεταναστών. Μια πολιτική καλύτερης διαχείρισης αυτού του προβλήματος θ’ ανακούφιζε ενδεχομένως το λαό, δεν θα έλυνε όμως το πρόβλημα.
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, είναι να κατανοήσουμε τη φύση των γεγονότων και των φαινομένων. Είναι προϋπόθεση. Χωρίς την οποία δεν μπορεί όντως να γίνει οτιδήποτε.
Και, αν ή όταν καταλάβουμε τη φύση των φαινομένων, θ’ αντιληφθούμε αμέσως ότι η λύση δε μπορεί να είναι μαζική, ούτε ατομική, αλλά συλλογική, δε μπορεί να έρθει με τον όγκο του λαού στο πεζοδρόμιο, αλλά, για να το πούμε απλοϊκά, με τη γνώση μιας συλλογικότητας στο εργαστήριο.
Μπορούμε δε να έχουμε κατά νου κι εκείνο το ευαγγελικό “μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί”.
Τα υπόλοιπα θα έρθουν στην ώρα τους.
