Θα μιλήσω απλά. Πιο απλά δε γίνεται. Να βρούμε κάτι, στο οποίο να συμφωνούν όλοι οι κάτοικοι του Αγρινίου, χωρίς αστερίσκους, αμφιβολίες, επιφυλάξεις και τα ρέστα. Κάτι. Οτιδήποτε.
Με σκοπό να κάνουμε κάτι όλοι μαζί, χωρίς να διαφωνούμε σε τίποτε, ούτε καν σ’ ένα νυχάκι. Διότι, καθώς λένε ΟΛΟΙ, αν κάνουμε κάτι μαζί, θα μεγαλουργήσουμε.
Ωραία. Να μεγαλουργήσουμε βρίσκοντας κάτι, επί του οποίου δεν θα υπάρχει καμία άλλη σκέψη. Οι κάτοικοι του Αγρινίου συμφωνούν ΟΛΟΙ στην άποψη που λέει:
Όταν υπογράφω ένα ιδιωτικό συμφωνητικό, τηρώ τους όρους του πλήρως. Συμφωνητικό που θα προβλέπει ρήτρα εφαρμογής: Οποιαδήποτε απόκλιση από την συμφωνία που θα υπογράψω, θα μου δημιουργεί την υποχρέωση να μεταβιβάσω το μεγαλύτερο ακίνητο που διαθέτω σε Οργανισμό που θα μου υποδείξουν οι συμβαλλόμενοι.
Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Υπάρχει καμία διαφωνία επ’ αυτού;
Όχι.
Είναι σωστός και δίκαιος ο λόγος;
Είναι.
Πάμε στο επόμενο:
Να βρούμε τώρα το επόμενο θέμα, στο οποίο θα συμφωνούν όλοι οι κάτοικοι του Αγρινίου, χωρίς αστερίσκους, αμφιβολίες, επιφυλάξεις και τα ρέστα.
Κάτι. Οτιδήποτε.
Ας πούμε τώρα το εξής: Υπάρχει αντίρρηση σε κανέναν από σας ότι η εφημερίδα πρέπει να ασκεί κριτική στην εξουσία;
Όχι.
Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Ωραία. Δεν αμφιβάλλει κανείς. Συμφωνούμε όλοι. Πάμε στο επόμενο:
Να συμφωνήσουμε ότι η εφημερίδα πρέπει να ασκεί κριτική στην εξουσία, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση; Είτε δεξιά, είτε αριστερά, είτε κεντρώα; Να συμφωνήσουμε ότι Δημοσιογραφία είναι η μεγαλύτερη και η ισχυρότερη διαδήλωση εναντίον του αυταρχισμού αυτής ή της προηγούμενης ή της επόμενης κυβέρνησης, είναι η διαρκής διαμαρτυρία του λαού που εκφράζεται μέσω των δημοσιογράφων;
Βεβαίως!
Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Δεν διαφωνεί κανείς. Συμφωνούμε όλοι ΚΑΙ σ’ αυτό. Καλά πάμε! Ας προχωρήσουμε λοιπόν στο επόμενο:
Βάζουμε στο τραπέζι την άποψη που λέει ότι οι εφημερίδες, οι εκδότες τους, οι δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι. Διαπλέκονται με την εξουσία, εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα, είναι αλήτες, ρουφιάνοι, όλοι οι δημοσιογράφοι.
Ερώτημα: Συμφωνούμε και σ’ αυτό;
Συμφωνούμε:
Απολύτως;
Απολύτως.
Όχι απολύτως. Είναι κάποιος εκεί πίσω στη γαλαρία που έχει κάτι να πει. Πετάξτε τον έξω. Δεν τον θέλουμε στην παρέα μας. Είναι παπαγαλάκι του κερατά. Εμείς οι άλλοι που συμφωνούμε στην πεποίθηση ότι οι δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι, καταγράφουμε ΚΑΙ αυτόν τον όρο στο συμφωνητικό που συντάσσουμε για να πάμε ψάχνοντας παρακάτω.
Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Ωραία. Επόμενο ζήτημα:
Πρέπει ν’ απαντηθεί το ερώτημα: Γιατί είναι πουλημένοι οι δημοσιογράφοι;
Απάντηση: Επειδή εργάζονται σε Μέσα Ενημέρωσης που ανήκουν ή ελέγχονται από το πολιτικό σύστημα. Τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά, sites, ανήκουν σε επιχειρηματίες που συναλλάσσονται με τους πολιτικούς.
Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Συμφωνούμε σ’ αυτό; Συμφωνούμε! Όλοι; Όλοι! Διαφωνεί κανείς; Όχιιιιιιιιιιιιιιιι…
Ωραία. Επόμενο ζήτημα:
Αν οι δημοσιογράφοι εργάζονταν για το λαό και όχι για τους νταβατζήδες, πώς θα ήταν η χώρα;
Απάντηση: Θα ήταν σωστά ενημερωμένος ο λαός, άρα θα ψήφιζε σωστά, άρα θα έβγαζε βουλευτές τους σωστούς πολιτικούς, τα γνήσια παιδιά του λαού, άρα θα είχαμε μία σωστή κυβέρνηση, έντιμη, καθαρή, αποτελεσματική στη δημόσια διοίκηση, η Δημοκρατία θα ήκμαζε.
Άρα είναι κρίσιμο θέμα η δημοσιογραφία. Είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Είναι η πηγή όλων των δεινών.
Βεβαίως. Δεν διαφωνεί κανείς. Συμφωνούμε όλοι ΚΑΙ σ’ αυτό. Καλά πάμε ως εδώ!
Συμφωνούν οι εκατό χιλιάδες κάτοικοι του Αγρινίου σ’ αυτό; Συμφωνούν. Απολύτως;
Απολύτως!
Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Επόμενο ζήτημα:
Ποιο είναι το φάρμακο; Μπορούμε να κάνουμε έντιμους τους άτιμους; Όχι. Άρα… πρέπει να ξηλώσουμε αυτό το καρκίνωμα.
Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι. Αλλά εδώ θ’ ακουστούν διάφορες απόψεις. Από αυτές διαλέγουμε μία, επί της οποίας δεν μπορεί να υπάρχει καμία διαφωνία. Ούτε μία.
Η άποψη αυτή λέει:
Ν’ ανήκουν οι εφημερίδες στο λαό και όχι στους νταβατζήδες. Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Θ’ ακολουθήσει επομένως ο εξής διάλογος:
Να κρατικοποιηθούν οι εφημερίδες.
Αν κρατικοποιηθούν οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα sites, το κράτος θα διορίσει ως εκδότες τους δικούς του χαχόλους. Οπότε θα γλιτώσουμε από τους νταβατζήδες και θα πέσουμε στους κλαριτζήδες. Όχι. Βρείτε άλλη λύση…
Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να μην αγοράζει κανείς εφημερίδα, να κλείσουν, να πάνε στο διάολο…
Αν κλείσουν οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα sites, θα μείνουμε στο σκοτάδι. Οι ειδήσεις θα κυκλοφορούν σαν το άγιο φως από τα Ιεροσόλυμα.
Όχι. Βρείτε άλλη λύση…
Άλλωστε, θυμίζω, πρέπει να συμφωνούμε ΟΛΟΙ σ’ αυτήν. Κι εδώ υπάρχουν ενστάσεις.
Κάποιος εκεί στη γαλαρία θέλει να πει κάτι;
Διαφωνείτε κύριε;
‘Οχι. Να προτείνω κάτι θέλω.
Αν θέλετε να προτείνετε, πείτε το. Αν διαφωνείτε, φύγετε.
Όχι. Να προτείνω θέλω.
Ακούμε…
Θέλω να προτείνω το εξής: Να ιδρύσουμε μία Ανώνυμη Εταιρεία Λαϊκής Βάσης, να γίνουμε εκατό χιλιάδες μέτοχοι αυτής της Εταιρείας, να βάλουμε δέκα ευρώ ο καθένας. Αν γίνουν πενήντα χιλιάδες μέτοχοι, χρειαζόμαστε είκοσι ευρώ ο καθένας. Αν γίνουν είκοσι χιλιάδες μέτοχοι, χρειαζόμαστε πενήντα ευρώ ο καθένας. Τελοσπάντων, να συγκεντρώσουμε ένα εκατομμύριο ευρώ, να δημιουργήσουμε ένα σοβαρό κεφάλαιο και με αυτό να φτιάξουμε μία δική μας τηλεόραση, ένα δικό μας ραδιόφωνο, ένα δικό μας περιοδικό, ένα δικό μας site, να προσλάβουμε αξιοκρατικά και σε καθεστώς πλήρους εργασίας εκατό εργαζόμενους, δημοσιογράφους, τεχνικούς, εφημεριδοπώλες, λογιστές, τυπογράφους, κλητήρες, διεκπεραιωτές κ.λ.π. Έτσι, πιστεύω, θ’ αποκτήσει το Αγρίνιο ελεύθερη και αντικειμενική δημοσιογραφία.
Σε ακούσαμε κύριε. Σας αρέσει η ιδέα;
Ναι.
Διαφωνεί κανείς;
Όχι.
Κανένας;
Κανένας!
Ωραία.
Λοιπόν… Ν’ ανοίξουμε κατάλογο εγγραφών. Συμφωνείτε;
Δε μιλάει κανείς.
Μα σας άρεσε η ιδέα… Πείτε: Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;
Άκρα του τάφου σιωπή.
Γιατί δε μιλάει κανείς Θεέ μου;
Ψάχνουν όλοι να βρουν πού είναι η παγίδα…
Ευχαριστώ για την πληροφορία. Θαύμα. Ωραία. Συμφωνείτε όλοι σ’ αυτό; Συμφωνείτε ότι “ψάχνουν όλοι να βρουν πού είναι η παγίδα”;
Βεβαίως. Δεν διαφωνεί κανείς. Συμφωνούμε όλοι ΚΑΙ σ’ αυτό. Συμφωνούν οι εκατό χιλιάδες κάτοικοι του Αγρινίου ότι “κάπου υπάρχει μια παγίδα στο σκεπτικό”.
Ε, αφού συμφωνούν ότι υπάρχει κάποια παγίδα στην πρόταση του κυρίου που μίλησε από τη γαλαρία, μέχρι να βρείτε πού είναι αυτή η γαμημένη παγίδα, φέρτε πίσω εκείνον που διώξαμε στην αρχή. Έφυγε; Τι παναπεί “έφυγε”; Να πάτε να τον βρείτε. Να τον ψάξετε, να τον βρείτε και να τον φέρετε εδώ σιδηροδέσμιο. Ακόμα κι αν έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Να τον εκβιάσετε να γυρίσει. Πώς; Ρωτάτε πώς να εκβιάσετε έναν δημοσιογραφίσκο; Πείτε του για τα παιδιά του. Ότι θα πεινάσουν. Πατάτε τον στον κάλο, αλλά φέρτε τον. Ίσως είναι από κείνους τους δημοσιογραφίσκους που ξέρουν να γράφουν τσάτρα – πάτρα καμιά αράδα σε κάποια απ’ αυτές τις φυλλάδες που κυκλοφορούν στην πόλη μας… Φέρτε τον και αφήστε τον να κάνει ό,τι μπορεί… Διότι, πατριώτες, “απ’ το ολότελα, καλή ‘ν’ κι η Παναγιώταινα”…
Σας αρέσει η ιδέα;
