Το έχουμε πει σε όλους τους τόνους: Οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι.
Αυτό που δεν έχουμε πει, είναι ότι οι μετανάστες ΔΕΝ είναι καλοδεχούμενοι.
Διότι άλλο πρόσφυγες και άλλο μετανάστες.
Πρόσφυγας είναι αυτός που ξεριζώνεται από την πατρίδα του βιαίως, εξ αιτίας του πολέμου.
Μετανάστης είναι αυτός που φεύγει ηπίως από την πατρίδα του σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Και για τον πρόσφυγα και για τον μετανάστη υπάρχουν διεθνείς συνθήκες που ορίζουν με αίσθημα Δικαίου τους όρους αυτής της μετακίνησης.
Ο μεν πρόσφυγας προστατεύεται από την Διεθνή Κοινότητα, ο δε μετανάστης εμπίπτει στους Νόμους που κάθε χώρα έχει θεσπίσει για την περίπτωσή του.
Το ανακάτεμα προσφύγων και μεταναστών είναι απαράδεκτο. Και επικίνδυνο. Όχι μόνο για την Ελλάδα που αυτή την ώρα αφρόνως το διαπράττει, αλλά, κυρίως, για τους ίδιους τους πρόσφυγες, οι οποίοι στερούνται των δικαιωμάτων τους, εξ αιτίας της δικαιολογημένης καχυποψίας απέναντι στους μετανάστες.
Οι εικόνες της Ειδομένης είναι απαράδεκτες. Η κυβέρνηση Τσίπρα ευθύνεται γι’ αυτές. Αυτό που έκαμε, αυτό που κάνει, είναι έγκλημα. Και πρέπει να διορθωθεί αμέσως. Από αυτόν τον πρωθυπουργό ή από τον επόμενο.
Μια σοβαρή Πολιτεία δεν θα διαχώριζε μόνο τους πρόσφυγες από τους μετανάστες. Θα εκδίωκε ή θα φυλάκιζε τους μετανάστες που μπήκαν λαθραία στη χώρα, θα φιλοξενούσε όμως ακέρια τους πρόσφυγες. Θα τους φιλοξενούσε για όσον καιρό θα κρατούσε ο πόλεμος.
Η δυσκολία του διαχωρισμού που επικαλέστηκε η κυρία Τασία, είναι μία πρόφαση ανοήτων και ανικάνων κυβερνητών.
Αν αυτό το αυτονόητο και το απλό το ζητούσε η κυβέρνηση από τους Έλληνες, τα νοικοκυριά που διέθεταν ένα δωμάτιο άδειο στο σπίτι τους, θα φιλοξενούσε το καθένα τους μια οικογένεια προσφύγων. Είναι τόσο πρόθυμοι οι Έλληνες να το κάνουν αυτό, αποδείχτηκε περιτράνως άλλωστε.
Να θυμίσουμε ότι το έκαμε ο Ελληνικός λαός το 1999 με τους Σέρβους: Χιλιάδες κατατρεγμένα παιδιά “υιοθετήθηκαν” τότε από Ελληνικές οικογένειες. Μη μου πείτε ότι το έκαμαν επειδή οι Σέρβοι ήταν ορθόδοξοι, ενώ οι Σύροι είναι μουσουλμάνοι…
Όχι, δεν το έκαμαν γι’ αυτό. Οι Έλληνες δεν έκαναν τέτοιους διαχωρισμούς. Είναι αυτοί που έκρυψαν Εβραίους για να μην πάνε στο Άουσβιτς, είναι αυτοί που έκρυψαν τους Ιταλούς, όταν “τα έσπασαν” με τους συμμάχους τους Γερμανούς, αν και ήταν κατακτητές…
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τα ιερά αισθήματα των Ελλήνων απέναντι στους αδύνατους, τους κατατρεγμένους και τους πρόσφυγες.
Λοιπόν, απλά, το πρόβλημα που εγείρεται στην Ελληνική κοινωνία αυτή την ώρα, δεν είναι η φιλοξενία των προσφύγων, αλλά η απαίτηση για ενσωμάτωσή τους.
Απαίτηση των ηγετών, απαίτηση και των ιδίων των προσφύγων…
Όχι μόνο δεν το ανέχονται αυτό οι Έλληνες, γίνονται και θηρία. Διότι, αισθάνονται, ότι “κάτι άλλο παίζει”… Δεν ξέρουν ακριβώς τι, αλλά το αισθητήριό τους δεν τους γελά!
Αυτοί που έκαμαν γιους τους τα παιδιά των Σέρβων όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την Σερβία, αυτοί που έκρυψαν τους Εβραίους από τους Ναζί με κίνδυνο της ζωής τους, αυτοί που έκρυβαν τους ίδιους τους Ιταλούς από τους πρώην συμμάχους τους Γερμανούς, τους Ιταλούς που ήρθαν εδώ ως κατακτητές, όχι ως φίλοι, αυτοί, σήμερα, φιλοξενούν από καρδιάς τους πρόσφυγες, αλλά γίνονται θηρία ανήμερα, όταν τους λες ότι αυτοί οι άνθρωποι από την “εμπόλεμη ζώνη” δεν έρχονται εδώ για να φιλοξενηθούν όσο κρατά ο πόλεμος, έρχονται εδώ για να μείνουν. Έρχονται να μείνουν για πάντα. Και δεν έρχονται μόνο αυτοί. Πίσω τους έρχονται κι άλλοι. Αμέτρητοι. Μιλιούνια.
ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα. Δεν είναι η φιλοξενία.
Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα έγινε ήδη μια Ευρωπαϊκή Σπιναλόγκα.
Το πρόβλημα είναι ότι η αναγκαστική παραμονή τους εδώ δεν θα σημαίνει μόνο πολιτισμική αλλοίωση. Σημαίνει ότι αποκτούμε έναν μονίμως θυμωμένο συγκάτοικο, που ξέμεινε εδώ, ενώ ξεκίνησε γι’ αλλού.
Ποια αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο θα νοιώθουν αύριο αυτά τα πλήθη;
Καμία.
Αντιθέτως θα νοιώθουν μέγιστη οργή… Ιδίως τα παιδιά τους που τότε θα είναι ενήλικες. Και δεν θα έχουν καμία ευγνωμοσύνη για έναν τόπο που (σίγουρα) θα τους στερήσει τον παράδεισο που ονειρεύτηκαν.
Ότι θα υποφέρουμε το ίδιο κι εμείς, όσο αυτοί, δεν θα έχει καμία μα καμία σημασία. Θα έχει όμως μία διαφορά: Εμείς, ακόμα και τότε, θ’ αγαπάμε τον τόπο μας, ενώ εκείνοι θα τον μισούν.
Κι αυτό σημαίνει ανατροπή των νόμων, των ηθών και των εθίμων, του τρόπου ζωής, της φιλοσοφίας μας. Η οποία, όσα προβλήματα και νά ‘χει, είναι σαφώς καλύτερη από τη “σαρία”…
Το φαινόμενο που εκτυλίσσεται δραματικά ενώπιόν μας, κάποια ώρα θα πάρει τη μορφή βίαιης ισλαμοποίησης του χριστιανικού πληθυσμού.
Αντί η Ελλάδα ν’ αναστηθεί, θα μπει ακόμα βαθύτερα στον τάφο της.
Πείτε μου: Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει αύριο, αν την πετάξουν από το ευρώ, αν η οικονομία γυρίσει στην δεκαετία του ’50, στην προβιομηχανική εποχή, πείτε μου: Πώς θ’ αντιδράσουν οι εκατοντάδες χιλιάδες εγκλωβισμένοι πρόσφυγες στα εδάφη μας; Τι θα κάνουν για να τραφούν; Τι θα κάνουν για να ντυθούν;
Δεν θέλω να φανταστώ τι…
Κι εδώ που τα λέμε, ας εγγυηθεί κάποιος για το αντίθετο.
Ας αφήσει η κυβέρνηση Τσίπρα την λογική του “έλα μωρέ”… Το πληρώσαμε πολύ ακριβά αυτό, αμέτρητες φορές.
Λοιπόν ας εγγυηθεί αξιόπιστα η κυβέρνηση για την διατήρηση της ζωής στην Ελλάδα όπως την ξέρουμε σήμερα ή όπως την θέλουμε αύριο, ας το κάνει, και δεν θα υπάρξει κανένα μα κανένα πρόβλημα στην φιλοξενία των προσφύγων, παρά τα τεράστια και ανυπέρβλητα προβλήματα που έχει από μόνη της η ίδια η Ελληνική κοινωνία, παρά την φτώχεια που μας δέρνει, παρά την γενοκτονία που συντελείται, παρά την άτακτη φυγή των νέων μας στο εξωτερικό…
Γιατί όλοι εμείς εδώ κάτω είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε το ψωμί μας και το κρεμμύδι μας όχι μόνο με τους Σύρους, αλλά και με τους Αφγανούς και τους Κούρδους, με όλους τους κατατρεγμένους, όποιας φυλής, όποιου χρώματος και όποιας θρησκείας…
Δεν είμαστε όμως έτοιμοι καθόλου για να παραδώσουμε τη χώρα σε κανέναν, ούτε στον πονηρό Τούρκο, ούτε στο φανατικό Ισλάμ, ούτε στον ανόητο Τσίπρα.
Αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι που μόνο στην… Συρία γίνεται αυτή την ώρα.
Τρέμω και που το γράφω, όχι και να το ζήσω, αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ της Ελλάδας…
