Στην παρέα που ακούγεται καλά η φράση “αν ζούσε ο Χριστόδουλος, δεν θα είχαμε μνημόνια” ή “τον Τσίπρα τον έβαλαν οι Αμερικάνοι”, στις αμέτρητες παρέες που η συζήτηση έχει τέτοιο ή ανάλογο περιεχόμενο, δεν μπορείς να πεις τίποτα. Παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις. Το θέμα είναι… πού να πας! Γιατί, παντού, πάνω στα ίδια ή άλλα τέτοια θα πέσεις.
Αν θέλεις να κάνεις κακό σ’ ένα λαό, φτιάξε έναν αστικό μύθο και σπείρε τον στο διαδίκτυο. Μετά περίμενε λίγο. Δεν θ’ αργήσει η ώρα να θερίσεις τον καρπό του κόπου σου. Ο αστικός μύθος φυτρώνει και διαδίδεται με τον τρόπο των αποκαλύψεων εξ ουρανού. Είναι κάτι σαν… “εγώ μ’ αυτή την προσευχή στον άγιο Νεκτάριο θεραπεύτηκα, να τη λες κι εσύ τρεις φορές τη μέρα, πρωί, μεσημέρι και βράδυ”.
Ο τελευταίος αστικός μύθος που φουσκώνει τον τελευταίο καιρό, είναι αυτός του Χριστόδουλου. Έσπευσε δε να τον εκμεταλλευτεί ο πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος και βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, ο οποίος ζήτησε “άνοιγμα του φακέλου και ενδελεχή διερεύνηση των αιτιών ασθενείας και θανάτου του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου”.
Πίσω από την ερώτηση του πονηρού βουλευτή βρίσκεται η προηγηθείσα δήλωση του αρχιμανδρίτη Επιφάνιου, στενού συνεργάτη του αρχιεπισκόπου, ο οποίος οχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του δημοφιλή παπά, δήλωσε στην τηλεόραση του Βόλου:
“Ο Χριστόδουλος δεν έπρεπε να ζει και γι αυτό δεν ζει. Και ο νοών νοείτω». Είπε δηλαδή ο άνθρωπος ότι ο θάνατος του Χριστόδουλου στις 28 Ιανουαρίου 2008 δεν ήταν τυχαίος. Κι αφού δεν ήταν τυχαίος, ήταν δολοφονία. Από ποιους; Το περιγράφει ο Επιφάνιος:
«Η χώρα θα ήταν διαφορετική αν ζούσε. Αυτό το κακό που συμβαίνει σήμερα, δεν θα συνέβαινε. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα ξεκίνησαν από την επομένη του θανάτου του. Θα τα πω όπως τα νιώθω. Ο Χριστόδουλος θα ήταν μεγάλο αγκάθι στην ιστορία αυτή. Μεγάλο εμπόδιο. Γιατί θα μετουσίωνε τις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού για αντίσταση και ανάκαμψη». Και πρόσθεσε: «Έβλεπε πού πάμε. Νομίζω ότι τώρα όλα ερμηνεύονται. Όταν ένας άνθρωπος απεγκλωβίζεται από τα συναισθήματά του, βλέπει τα πράγματα καθαρά και αντιλαμβάνεται την ερμηνεία των γεγονότων».
Ο αρχιμανδρίτης δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να γράψει όσα είπε σε βιβλίο. Φυσικά. Ο αστικός μύθος που άφησε στον αέρα του Βόλου, άρχισε “να περπατάει”, γιατί… “είναι πολλοί οι πιστοί Άρη”…
Στον αστικό μύθο που επιχειρούν να πυροδοτήσουν ο Επιφάνιος, ο Νικολόπουλος, αλλά και άλλοι, υπάρχει φυσικά και… το αντίδοτο. Μία ισχυρή αντιφήμη για την οποία δεν χρειάζεται τίποτα να γραφεί, παρά το ότι δίνει “απαντήσεις” στο εναγώνιο ερώτημα του βουλευτή: “Από τι πέθανε ο Χριστόδουλος;”.
Εδώ όμως το θέμα δεν είναι ο Χριστόδουλος, αλλά ο αστικός μύθος που “πατάει” πάνω στην παλιά δημοφιλία και την ανάμνηση του Χριστόδουλου. Για να “πατήσει” όμως πάνω σ’ εκείνον, ο δημόσιος διάλογος πρέπει να γίνει με όρους προδοσίας: Οι πολιτικοί είναι προδότες και ο Χριστόδουλος πατριώτης. Και δεν χρειάζεται καν να ζει ο Χριστόδουλος για να κατατροπώσει τους προδότες πολιτικούς. Φτάνει να πιστέψει ο λαός τι ΘΑ έκανε εκείνος, αν ζούσε. Για να το λέει δε ο Επιφάνιος, έτσι θα είναι… Σίγουρα. Είναι αρκετό αυτό για να καταγγέλλονται από το λαό οι αιρετοί άρχοντες ως δοσίλογοι. Με ποιο σκοπό; Μα, φυσικά, με τον σκοπό που ΘΑ είχε ο Χριστόδουλος. Ποιον; Μα, τίποτα δεν καταλαβαίνετε; Να ξηλώσει τους πολιτικούς, να καταργήσει τη Βουλή, να σώσει τη χώρα από τους κλέφτες και τα λαμόγια.
Όταν ο αστικός μύθος βρίσκεται στο φόρτε του, όσο δηλαδή ο λαός “φτιάχνεται” με το χάπι “οι προδότες οι πολιτικοί δολοφόνησαν τον Χριστόδουλο”, δεν χρειάζεται να ρωτήσει κανείς “πώς θα κυβερνηθεί η χώρα αν καταργήσουμε τη Βουλή”.
Μόνο που, όταν οι αστικοί μύθοι φτάνουν στην τελική τους εκδοχή, είναι για όλους αργά. Τότε, και να ρωτήσεις, δεν θα σου πει κανείς… Μετά δε από λίγο, θα σταματήσεις ο ίδιος να ρωτάς. Μη ρωτάς γιατί…
