* Ο Μιχάλης είναι ο «τρελός του χωριού», ενός χωριού κοντά στο Αγρίνιο. Ο τρελός για τους περισσότερους κατοίκους του, όπως συμβαίνει σε πολλά χωριά που οι κάτοικοι χαρακτηρίζουν κάποιον ως τρελό για να νιώθουν αυτοί γνωστικοί. Έχουμε επιλέξει (και θα παρουσιάσουμε σε συνέχειες) ορισμένα από τα πολλά «τρελά» που έχει πει ο Μιχάλης κατά καιρούς και μένει στους αναγνώστες να τον κατατάξουν στους τρελούς ή στους σκεπτόμενους πολίτες αυτής της χώρας.
Καταγράφει ο Λουκάς Σκιαδάς
Περί παιδείας
Δεκαετία του ’90, στο χωριό του Μιχάλη και δικό μου εκλέγεται νέος Δήμαρχος και καλεί τους χωριανούς στο Δημαρχείο, όπου θα τους μιλήσει για τα σχέδιά του για το χωριό. Πηγαίνοντας και εγώ προς το Δημαρχείο, βλέπω τον Μιχάλη να φεύγει από το σημείο της συγκέντρωσης και να έρχεται προς το μέρος μου.
– Μιχάλη, τον ρώτησα, τι λέει ο νέος Δήμαρχος;
– Τι να πει κι αυτός; Τους υπόσχεται να κάνει Δημοτικό για τα πρόβατα, Γυμνάσιο για τα κατσίκια και Λύκειο για τα πουλιά του χωριού!
Ο Μιχάλης είδε από τότε το πρόβλημα των χωριών, ότι δηλαδή το χωριό δεν είναι τα ντουβάρια και οι γέροντες, αλλά τα παιδιά και οι νέοι που δυστυχώς δεν υπάρχουν πια.
Περί αγροτικής πολιτικής
Αύγουστος του ’88. Το ΠαΣοΚ στις δόξες του. Ο Μιχάλης κατέβηκε στο πανηγύρι του χωριού, το βράδυ, φορώντας στο μπράτσο του ένα πράσινο περιβραχιόνιο.
– Μιχάλη, τι είναι αυτό που φοράς; τον ρώτησα.
– Αγροτικό πένθος! Εδώ καίγεται όλη η Ελλάδα… Εσείς γιατί δεν φοράτε;
Μονοτονία
Στην αυλή ενός σπιτιού δεμένο στη ρίζα μιας καρυδιάς ένας σκύλος. Ο Μιχάλης έκοψε δύο καρύδια και τα έτρωγε, ενώ ο σκύλος άρχισε να του γαυγίζει. Ο Μιχάλης συνέχισε να τρώει τα καρύδια και ξαφνικά γυρίζει στο σκύλο:
– Γαυγίζεις, γαυγίζεις. Τι γαυγίζεις; Αφού τα… ίδια λες!
Τύμπανο 2 / Μάρτιος 2013
