Όταν μαλώνουμε ένα παιδί πάντα πρέπει να έχουμε στο νου μας παράγοντες όπως την ηλικία του, την συναισθηματική του κατάσταση, την σχέση του μαζί μας, την αιτία που προκάλεσε την συμπεριφορά του , καθώς και την αιτία που εξήγειρε τον δικό μας θυμό μαζί του.
Ένα παιδί κάτω του ενός έτους δεν αντιλαμβάνεται πλήρως την σχέση αιτίου και αποτελέσματος, με συνέπεια να μην καταλαβαίνει καθόλου γιατί η μαμά ξαφνικά βάζει τις φωνές. Μέχρι ενός έτους τα παιδιά χρειάζονται πλαισίωση με απόλυτη τρυφερότητα και αγάπη, χωρίς φωνές και θυμό.
Η διαδικασία της οριοθέτησης ξεκινά στη διάρκεια του δεύτερου έτους ζωής, οπότε και το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται καλύτερα τη συμπεριφορά του και πότε κάτι προκαλείται από αυτό το ίδιο το παιδί. Αρχίζει δηλαδή να συνειδητοποιεί ότι μια συμπεριφορά έχει και συνέπειες, ξεκινά να εκπαιδεύεται στο τι επιτρέπεται και τι όχι για να είναι το ίδιο και οι γύρω του ασφαλείς και υγιείς και για να επιβιώσει στο κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο, οι «σκληρές» τιμωρίες, οι φωνές, η βλοσυρότητα, το «ξύλο» και οι απειλές δεν βοηθάνε καθόλου ένα παιδί να καταλάβει ποιο είναι το λάθος και ποιο το σωστό.
Ο γονιός που θα μαλώσει το παιδί για μια λάθος συμπεριφορά χρειάζεται να είναι ψύχραιμος και με σταθερότητα στη φωνή να εξηγεί στο παιδί γιατί έκανε λάθος και πως δεν είναι σωστό να επαναλάβει τη συμπεριφορά αυτή. Φυσικά, χρειάζεται να λείπει και η ψυχολογική βία τύπου «αν το ξανακάνεις θα στενοχωρήσεις τη μανούλα», καθώς το παιδί πρέπει να συνδέσει την υιοθέτηση μια σωστής συμπεριφοράς με την διατήρηση της υγείας, της ασφάλειας και της ισορροπίας όλων και όχι με την καλή ψυχική κατάσταση των γονιών του.
