Πολλές φορές η ελληνική πραγματικότητα σου θυμίζει ότι όχι απλά δεν έχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αλλά βρίσκεται στο άλλο άκρο. Το παιχνίδι Μπαρτσελόνα – Ατλέτικο Μαδρίτης, αν μπει σε σύγκριση με το παιχνίδι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός θα εξάγει έναν σωρό από αρνητικά συμπεράσματα εις βάρος της… βαρβατίλας των Ελλήνων. Αντιθέτως οι Ισπανοί απέδειξαν γιατί τα τελευταία χρόνια το ποδόσφαιρο, αλλά και το μπάσκετ τους, έχει μπει σε τροχιά επιτυχιών.
Ρεαλιστικά αν το δει κανείς, στην Ελλάδα δεν βλέπουμε και το καλύτερο ποδόσφαιρο. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει ανάπτυξη του αθλήματος, αλλά απέχει πολλά χρόνια πίσω από μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Σε όλα τα επίπεδα.
Παρακολουθώντας το παιχνίδι Μπαρτσελόνα – Ατλέτικο Μαδρίτης, φτάνει ο Έλληνας στο εύκολο συμπέρασμα ότι όταν βλέπει ελληνικό ποδόσφαιρο δεν το κάνει τόσο από… επιλογή, αλλά από μαζοχισμό. Και εδώ που τα λέμε, ευτυχώς που ήρθαν έτσι τα πράγματα στα play off στην Ελλάδα και το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό (που συνέπεσε με το ισπανικό παιχνίδι) ήταν βαθμολογικά αδιάφορο. Γιατί οι Έλληνες ξεπέρασαν τον μαζοχισμό τους και μπόρεσαν να δουν το παιχνίδι που θα τους προσέφερε τα περισσότερα. Το ντέρμπι της Μπαρτσελόνα με την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Η ιστορία γνωστή. Η Μπαρτσελόνα από το πουθενά διεκδικούσε το πρωτάθλημα, απέναντι στην ομάδα της Μαδρίτης που ήταν όλη τη χρονιά σταθερή. Κάτι που απέδειξε και στο παιχνίδι στο Καμπ Νόου. Από εκεί και πέρα όμως, το χαρακτηριστικό που έκρινε το ισπανικό παιχνίδι για τα ελληνικά δεδομένα, δεν ήταν η επικράτηση τελικά της Ατλέτικο, η οποία σήκωσε το πρωτάθλημα. Ήταν όλα τα υπόλοιπα. Έχουμε και λέμε:
Ο κόσμος της Μπαρτσελόνα και της Ατλέτικο καθόντουσαν όλοι μαζί, σε απόσταση αναπνοής, σε ένα γήπεδο βέβαια που χωράει περίπου 100.000 κόσμο, μία ολόκληρη πόλη δηλαδή. Αυτό δεν τους εμπόδισε να πανηγυρίσουν οι μεν στο γκολ του Σάντσεζ και οι δε στο γκολ του Γκοντίν. Σα να μην έφτανε αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι – κυριολεκτικά – δεν έπεσε ούτε καρφίτσα, ενώ στο τέλος του παιχνιδιού όλο το γήπεδο αναγνώρισε την ανωτερότητα της Ατλέτικο Μαδρίτης και χειροκρότησε τους πρωταθλητές. Οι παίκτες από την άλλη έφυγαν αγκαλιασμένοι, με τους Καταλανούς να δίνουν συγχαρητήρια στους Μαδριλένους. Παρότι έχασαν το ματς και το πρωτάθλημα, βρήκαν το κουράγιο να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα. Και το καλύτερο απ’ όλα, στις δηλώσεις τους οι παίκτες της Μπαρτσελόνα μπήκαν σε λογική αυτοκριτικής και όχι – ασεβούς – κριτικής προς τους αντιπάλους.
Στην Ελλάδα, από την άλλη, τουλάχιστον για φέτος, δεν μπήκε ποτέ θέμα αναγνώρισης της ανωτερότητας του Ολυμπιακού από τους αντιπάλους του. Κυρίως ο ΠΑΟΚ φέτος θα έπρεπε να κάνει αυτό που έκανε η Μπαρτσελόνα. Αντί αυτού όμως, αποφάσισε στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό να… κινήσει Θεούς και Δαίμονες για να περάσει στον τελικό του Κυπέλλου. Οι ΠΑΟΚτσήδες χρησιμοποίησαν από γάβρους και φωτοβολίδες μέχρι… ξύλο. Ξύλο μάλιστα μεταξύ διεθνών ποδοσφαιριστών, που σε λίγες μέρες θα αγωνίζονται με την Εθνική στο Μουντιάλ!
Δεν χρειάζεται καν βέβαια να σημειώσουμε πως δεν τέθηκε ποτέ λόγος στην Ελλάδα να δουν φίλαθλοι των δύο ομάδων παιχνίδι από τις ίδιες εξέδρες, σε απόσταση αναπνοής. Στην Ισπανία το κάνουν, γιατί μπορούν. Στην Ελλάδα όμως, αν γίνει, θα θρηνήσουμε θύματα.
Η διαφορά στο αγωνιστικό επίπεδο του Ελληνικού ποδοσφαίρου σε σχέση με τα μεγάλα Ευρωπαϊκά ξεκινάει και τελειώνει στα εξωαγωνιστικά του προβλήματα. Αν ποτέ μπορέσουν οι οπαδοί δύο – οποιοδήποτε – ομάδων να συνυπάρξουν στο γήπεδο και εάν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές αναγνωρίσουν ποτέ την ανωτερότητα του αντιπάλου τους, όταν υπάρχει, τότε τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.
Μέχρι τότε ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε την βαρβαρότητα στην Ελλάδα και τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό στα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης.
