Ο όρος “μεταλλαγμένο” έχει συνδυαστεί από την ανθρωπότητα με κάτι το οποίο η όψη του είναι δύσμορφη ή τείνει να είναι επιβλαβές για την υγεία, χωρίς βέβαια αυτό να είναι και λάθος.
Οι επιστήμονες από την άλλη προσδίδουν τον όρο μετάλλαξη σε οποιοδήποτε οργανισμό έχει δεχθεί μια τροποποίηση φυσική ή τεχνική στο DNA του. Μια διαδικασία που απασχολεί έντονα κατά καιρούς τις κοινωνίες δημιουργώντας πολύπλευρες εμπλοκές. Κάθε κομμάτι της επιστήμης όμως έχει την αρνητική και τη θετική της πλευρά.
Ο άνθρωπος από την αρχαιότητα έμαθε να παρατηρεί τη φύση και να διδάσκεται από αυτήν. Το φαινόμενο της τροποποίησης γενετικού υλικού προϋπήρχε πάντα στο φυσικό περιβάλλον. Η εξέλιξη των ειδών είναι ένα ζωντανό παράδειγμα καθώς έχουν δεχθεί άπειρες φυσικές αλλαγές-μεταλλάξεις με την πάροδο των χρόνων και τις απαιτήσεις που προέκυπταν για την επιβίωση. Η επικράτηση του “δυνατού” δηλαδή ήταν και είναι ένας γενετικός διαχωρισμός έτσι ώστε να κληρονομηθούν τα καλύτερα γονίδια στην επόμενη γενιά και ούτω καθεξής. Η μετάλλαξη στη φύση όμως γίνεται με τρομακτικά αργούς ρυθμούς, ειδικά όταν οι ανθρώπινες ανάγκες σήμερα πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Όλα τα στοιχεία που έχουν συλλεχθεί, η επιστήμη τα χρησιμοποιεί με ταχύτατους ρυθμούς έτσι ώστε να καλυτερεύσει την ποιότητα ζωής του ανθρώπου, χωρίζοντάς τα σε πάρα πολλές κατηγορίες.
Τα περισσότερα φυτά, για παράδειγμα, που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες μας έχουν υποστεί τροποποίηση στο γενετικό υλικό τους (DNA) χωρίς βέβαια αυτό να είναι απαραίτητα επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Ο απλός διαχωρισμός του καλού και του κακού, όπως προαναφέρθηκε, φέρει τέτοια αποτελέσματα. Από την άλλη όμως υπάρχουν βιομηχανίες που μελετούν και τροποποιούν στα εργαστήρια το γενετικό υλικό όλων των τροφίμων καθιστώντας τα πιο ανθεκτικά στους φυσικούς και όχι μόνο εχθρούς τους. Και εδώ τίθενται το μεγάλο ερώτημα: είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο;
Η τροποποίηση γενετικού υλικού με τεχνικό τρόπο γίνεται με την γονιδιακή τεχνολογία. Όλα αυτά μπορεί να τρομάζουν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αλλά στην πραγματικότητα δε θα έπρεπε καθόλου. Ο κλάδος αυτός επεκτείνεται σε ένα τεράστιο φάσμα ο οποίος έχει στόχο την καλυτέρευση των προϊόντων του πρωτογενή τομέα, την αντιμετώπιση ασθενειών, τη δημιουργία γενετικών πρότυπων κ.λπ. Ο άνθρωπος όμως όντας ένα ανικανοποίητο ον έχει την τάση της υπερβολής. Και εδώ είναι το σημείο που τελικώς θα έπρεπε να τεθεί το παραπάνω ερώτημα. Η επιστήμη έχει εισβάλει σε τέτοιο σημείο στην τροποποίηση του DNA φυτών και ζώων, για να καλύψουν τις απαιτητικές ανθρώπινες ανάγκες, που δεν έχει ληφθεί συγκεκριμένη απάντηση για το πόσο επιβλαβή μπορεί να είναι στην πραγματικότητα τα παράγωγα που δημιουργούνται από αυτές τις διαδικασίες.
Ευτυχώς οι βιομηχανίες που αντιπροσωπεύουν τέτοιου είδους προϊόντα δεν έχουν παρουσιαστεί ιδιαίτερα στη χώρα μας.
Η φύση μεταλλάσσει τους καρπούς της για την καλυτέρευση των ειδών της. Ο άνθρωπος παραδειγματίζεται και του δίνεται η δυνατότητα να βοηθήσει στην μετάλλαξή τους. Με γνώμονα το όριο μπορεί να επιτύχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής χωρίς να διαταράσσει την ισορροπία της φύσης.
