* Δημοσιεύοντας στο προηγούμενο «Τύμπανο» το άρθρο με τίτλο «ποιήματα χωρίς σ’ τοίχους», δεν είχαμε υπ’ όψη τον Γάλλο ποιητή Πολ Φορ (1872 – 1960) ο οποίος δημοσίευε τα ποιήματά του σε αράδες, σαν την πρόζα. Αυτός είναι που καθιέρωσε μια νέα ποιητική τεχνοτροπία που έχει άμεση σχέση με το πεζοτράγουδο. Για το έργο του, το 1912, του απονεμήθηκε ο τίτλος του «πρίγκιπα των ποιητών».
* Σε σχέση με το χρονογράφημα της προηγούμενης έκδοσης με τίτλο «η ανάσταση του πατροκοσμά», να σημειώσουμε προσθετικά και το εξής: Στο βιβλίο του με τίτλο «Η Εκκλησία ως σκάνδαλο και ως σωτηρία» (Εκδόσεις Αρμός, 2003) ο γνωστός κληρικός Φιλόθεος Φάρος παραθέτει ένα απόσπασμα ομιλίας του Εθναποστόλου Κοσμά του Αιτωλού: «Ένα πράγμα σας συμβουλεύω χριστιανοί μου: Αν θέλετε να μαζώξετε όλοι σας τα άρματα, να τα δώσετε εις τους ζαπιτάδες και να τους ειπήτε: Δεν είναι εδικά μας. Εμάς ο Χριστός μας τον σταυρό μας εχάρισεν να έχωμεν και όχι άρματα». (Η άγνωστη λέξη «ζαπιτάδες» σημαίνει: Τούρκοι χωροφύλακες)…
* «Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ’ ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς. Κι αφ’ ετέρου, όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη». Επίκουρος (341 π.Χ. – 270 π.Χ.).
* Στο καινούριο του βιβλίο ο Χάουαρντ Τζέικομπσον (Εκδόσεις Ψυχογιός) γράφει για έναν απελπισμένο εκδότη που (λίγο πριν την αυτοκτονία του) αποφαίνεται: «Τα μυθιστορήματα ανήκουν στο παρελθόν, όχι επειδή δεν μπορεί να τα γράψει κανένας, αλλά επειδή κανένας δεν μπορεί να τα διαβάσει».
* Το ιστορικό βιβλιοπωλείο της «Εστίας» έκλεισε μετά από 128 χρόνια λειτουργίας στις 30 Μαρτίου 2013! Ιδρύθηκε το 1885 από τον Γεώργιο Κασδόνη. Πάντως οι εκδόσεις «Εστία» έμειναν όρθιες κι ευχόμαστε να τα… διακοσιοστήσουν.
* «Στη Γαλλία η ποίηση έχει βγει από τις κλειστές αίθουσες των ακαδημαϊκών αναγνώσεων προσπαθώντας να βρει νέους τρόπους επικοινωνίας, τρόπους που θα φέρουν κοντά της το μεγάλο κοινό», γράφει ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου στον ηλεκτρονικό «αναγνώστη». Ο Ποιητικός Οίκος του Κιμπερλέ, έστησε το 2006 ένα φεστιβάλ με τίτλο «λόγια της ποίησης» στη Βρετάνη. Το σημαντικότερο στοιχείο του είναι η ζωντανή συμμετοχή των ποιητών που καλούνται ν’ ανέβουν επί σκηνής και ν’ απαγγείλλουν.
* Στο φεστιβάλ της Βρετάνης «η ποίηση μεταβάλλεται σε θέαμα και ακρόαμα. Οι ποιητές διαβάζουν τα ποιήματά τους σε πλατείες, θεατρικούς χώρους και μπαρ και ζητούν από τους παρισταμένους να μπουν στο παιχνίδι, δοκιμάζοντας να διαβάσουν τους δικούς τους στίχους».
* Διέκοψε την θεατρική παράσταση «υπηρέτης για δύο αφεντικά» στην οποία πρωταγωνιστούσε ο γνωστός ηθοποιός Πέτρος Φιλιππίδης κι έφυγε έξαλλος στα καμαρίνια, επειδή κάποιοι θεατές έτρωγαν πατατάκια. Ούτε γύρισε στη σκηνή. Οι υπεύθυνοι είπαν στον κόσμο ότι η παράσταση διακόπτεται για λόγους υγείας. Τρέλανε τον άνθρωπο εκείνο το βάρβαρο κριτς – κριτς …
* Με το βραβείο του Quais du Polar festival 2013 τιμήθηκε ο Πέτρος Μάρκαρης όπως ανακοινώθηκε στις 29 Μαρτίου 2013, στη διάρκεια επίσημης τελετής που έγινε στη Λυών της Γαλλίας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας στη Δυτική Ευρώπη.
* Ο αριθμός των τιμητικών συντάξεων που δίδονται κάθε χρόνο σε συγγραφείς και καλλιτέχνες μειώνεται από 30 σε 15, ενώ το ύψος της σύνταξης περικόπτεται από τα 837 στα 720 ευρώ. Οι συντάξεις αυτές δίδονται σε όσους έχουν Ελληνική υπηκοότητα, έχουν συμπληρώσει τα 65 τους χρόνια και έχουν προσφέρει «διακεκριμένες υπηρεσίες».
* Γράφει ο Γιώργος Ξενάριος στον «αναγνώστη»: «Ο δημόσιος έπαινος που διατυπώνεται με την τιμητική συνταξιοδότηση δεν είναι ούτε φιλανθρωπική παραχώρηση εκ μέρους της Πολιτείας, αλλά ούτε συμφυές δικαίωμα όποιου δηλώνει συγγραφέας ή καλλιτέχνης. Είναι κατάκτηση εκείνου του συγγραφέα (και μόνο αυτού) που με το συνολικό έργο μιας ολόκληρης ζωής κατόρθωσε να επηρεάσει, να παραλλάξει ή να τροποποιήσει ουσιαστικά τη μορφή του λογοτεχνικού προϊόντος».
* «Αν οι Έλληνες είχαν επιλέξει τη δημοτική γλώσσα από την αρχή του Ελληνικού κράτους, θα προόδευαν γρηγορότερα και στην οικονομία και στους κοινωνικούς θεσμούς, αλλά και η πολιτική ζωή θα γινόταν ώριμη πιο νωρίς» ισχυρίζεται ο Ελληνιστής ομότιμος καθηγητής της Οξφόρδης Πίτερ Μάκριτζ και επισημαίνει: «Όταν κοιτάτε προς τα πίσω, χάνετε το μέλλον».
* Ύστερα από συμφωνία που υπέγραψαν ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ και ο πρόεδρος της Google Έρικ Σμιτ, η εταιρεία – κολοσσός θα δημιουργήσει ένα Ταμείο ύψους 60 εκατομμυρίων ευρώ για τη «διευκόλυνση της μετάβασης του Τύπου στον ψηφιακό κόσμο». Ο Ολάντ μίλησε για «γεγονός παγκόσμιας απήχησης». Η συμφωνία είναι η πρώτη του είδους της και η απαρχή εξελίξεων στο χώρο του διαδικτύου σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα.
* Έκδηλη είναι η οργή των ανθρώπων του πολιτισμού για την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) μετά από 19 χρόνια λειτουργίας. «Αυτή η απόφαση είναι μια βλακεία, η οποία πηγάζει από την αντίληψη ότι σε θέματα πολιτισμού μόνο τα μνημεία μετράνε γιατί προσελκύουν τουρίστες» λέει ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης στην Βελγική εφημερίδα La Libre Belgigue.
* Η διεθνής κοινότητα θα τιμήσει το Έτος Καβάφη 2013 με ένα διπλό τεύχος του γαλλόφωνου περιοδικού Europe που ίδρυσε το 1923 ο Ρομέν Ρολάν, αναγέννησε το 1946 ο Αραγκόν και κυκλοφορεί ανελλιπώς μέχρι σήμερα παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή διανόηση.
* Ο Gaston Zananiri περιγράφει πώς το 1946 το Ελληνικό κράτος αρνήθηκε να διαθέσει αίθουσα στην Αθήνα για την εκδήλωση του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων προς τιμήν του Καβάφη. «Ο θάνατος του Παλαμά (1943) έλυσε την αμηχανία όσων δίσταζαν να εκφραστούν υπέρ του Καβάφη, αλλά κυρίως μεταμορφώθηκε ο πολιτικός χάρτης του κόσμου και τα μεταποιητικά προαισθήματα του Αλεξανδρινού έγιναν διεθνής πραγματικότητα». Σήμερα ο Καβάφης συμβαίνει να είναι ο πιο μεταφρασμένος αλλά και ο πιο μελοποιημένος νεοέλληνας ποιητής.
* «Αυτός ο ποιητής του οικουμενικού Ελληνισμού δεν είναι εθνικός ποιητής (όπως ο Παλαμάς και ο Ελύτης) αλλά ούτε και πανανθρώπινος (όπως ο Σεφέρης και ο Ρίτσος). Δεν λέει τα ίδια πράγματα σε όλους τους ανθρώπους αλλά κατορθώνει κάτι πολύ σπάνιο: Λέει διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς και έτσι παραμένει ανεξάντλητος». (Βήμα, 30 Δεκεμβρίου 2012).
* Το νέο Σωματείο των εκδοτών – βιβλιοπωλών, η «Ένωση Ελληνικού Βιβλίου» (ΕΝΕΛΒΙ) ανακοίνωσε επίσημα την ίδρυσή του. «Επειδή η κρίση που περνάει η χώρα μας είναι και κατ’ ουσίαν κρίση πολιτισμού και έλλειψης παιδείας, εμείς οι άνθρωποι του βιβλίου θέλουμε να προβάλλουμε το βιβλίο ως μέσο ανάπτυξης της χώρας και τη δημιουργία μιας κοινωνίας στηριγμένης σε ουσιαστικές αξίες», γράφουν στην ανακοίνωσή τους.
* Στην εκδήλωση για την απονομή των ετήσιων βραβείων για το παιδικό βιβλίο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου που έγινε στο θέατρο της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης στην Αθήνα, 2 Απριλίου, ανακοινώθηκαν και οι Έλληνες υποψήφιοι για τα εφετινά βραβεία Άντερσεν. Για την συγγραφή υποψήφια είναι η Σοφία Μαντουβάλου και για την εικονογράφηση η Ντανιέλα Σταματιάδη.
* Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Συγγραφέων έχει ως εξής: Πρόεδρος: Δημήτρης Καλοκύρης. Αντιπρόεδρος: Ερρίκος Μπελιές. Γραμματέας: Αγγελική Στρατηγοπούλου. Ταμίας: Κώστας Κατσουλάρης. Μέλη: Κώστας Αρκουδέας, Μιχάλης Μοδινός, Γιώργος Χουλιάρας.
* Το Γερμανικό περιοδικό Die Horen που εκδίδεται από το 1995, στο τεύχος 249 ασχολείται με την σύγχρονη και την παλαιότερη Ελληνική λογοτεχνία. Επιχειρεί μία προσπάθεια αναζήτησης του προσώπου της Ελλάδας μέσα από τους νέους δημιουργούς.
* «Το κόμμα αρνήθηκε ν’ ακολουθήσει την κοινωνία, επειδή, ιδεολογικά, περιμένει την κοινωνία ν’ ακολουθήσει εκείνο. Από το 1989 και μετά η κομμουνιστική διαλεκτική δανείζεται συνεχώς σχήματα και φόρμες από τον χριστιανισμό. Η επανάσταση προαναγγέλλεται όπως η Δευτέρα Παρουσία – κάποτε θα έρθει, ακόμα και αν εσύ δεν βρίσκεσαι εδώ». (Κώστας Γιαννακίδης: Το ΚΚΕ ως θρησκεία. Protagon.gr. 11 Απριλίου 2013).
Τύμπανο 3 / Απρίλιος – Μάιος 2013
