Μια απάντηση στον κ. Φλωρόπουλο… (που πρότεινε την ένωση της Μυρτιάς με το Αγρίνιο)
του Κώστα Φ. Μαραγιάννη
Δημοτικού Συμβούλου, Εκπροσώπου Δημοτικής Αντιπολίτευσης του Δήμου Θέρμου
Τη στιγμή που ωριμάζει η ιδέα της διεύρυνσης και ισχυροποίησης του Δήμου Θέρμου και έχουν εκδηλωθεί και ανάλογες πρωτοβουλίες από Τοπικά Συμβούλια όμορων Τοπικών Κοινοτήτων, για ένταξη στο Δήμο Θέρμου (ήδη έχει εκδηλωθεί το ενδιαφέρον από την Άνω Μακρυνού , αίτημα που έχει γίνει δεκτό από το Δημοτικό Συμβούλιο Θέρμου) παρουσιάζεται ως αυτόκλητος υπερασπιστής της διάλυσης του Δήμου Θέρμου και ενίσχυσης του καταρρέοντος «καλλικρατικού» μορφώματος που λέγεται Δήμος Αγρινίου, με την πρότασή του για απόσπαση της Μυρτιάς και ένταξή της στο Δήμο Αγρινίου, ο αγαπητός φίλος και εξαίρετος δημοσιογράφος και εκδότης Παντολέων Φλωρόπουλος, καταγόμενος από τη Μυρτιά. Χρησιμοποιεί μάλιστα μια επιχειρηματολογία συναισθηματικού και δεοντολογικού περιεχομένου, προσπαθώντας να πείσει, προφανώς, τους κατοίκους της Μυρτιάς, στους οποίους απευθύνεται, ότι η κακοδαιμονία του χωριού τους και η εγκατάλειψή του είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ανήκει στο Δήμο Θέρμου. Ξεκινάει, μάλιστα, με επιχειρηματολογία για τοπικισμούς, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να εκλεγεί Δήμαρχος από καμιά άλλη Κοινότητα, παρά μόνο από το Θέρμο και σε αυτό οφείλεται η κακοδαιμονία των Τοπικών Κοινοτήτων. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει ,αν θυμηθεί κανείς ότι το 1998, υποψήφιος για το Δήμο Θέρμου, με το επίσημο χρίσμα του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο σημερινός Αντιπεριφερειάρχης κ. Βασίλειος Αντωνόπουλος, την υποψηφιότητα του οποίου στήριξε ο κ. Φλωρόπουλος, συμβάλλοντας στη σύνταξη του προγράμματος του συνδυασμού του.
Για διάφορους λόγους, που δεν έχουν καμιά σχέση με την καταγωγή του υποψήφιου από τη Μυρτιά, δεν εξελέγη ο κ. Αντωνόπουλος. Άραγε, τι θα έλεγε σήμερα, αν Δήμαρχος Θέρμου, είχε εκλεγεί ο Αντωνόπουλος; Τότε, δεν θα υπήρχαν συγκρουόμενοι τοπικισμοί και η Μυρτιά θα ήταν σε δρόμο ανάπτυξης και προκοπής; Άραγε, τί τον εμπόδισε το σημερινό Αντιπεριφερειάρχη, να κάνει έργα και να αναβαθμίσει το χωριό του , αφού και σε ανώτερη θέση βρίσκεται και τόσα χρόνια έχει διατελέσει Πρόεδρος της Μυρτιάς και γνωρίζει, καλύτερα από κάθε άλλον, τα προβλήματά της; Συνεπώς, καμιά πολιτική ευφυΐα δεν εμποδίζεται να γίνει Δήμαρχος Θέρμου, από όποια Τοπική κοινότητα κι αν προέρχεται . Άλλωστε, από το σύνολο των 10000 κατοίκων – ψηφοφόρων , το Θέρμο έχει μόνο 2000 ψηφοφόρους και αντικειμενικά δεν μπορεί να καθορίσει το αποτέλεσμα. Βέβαια, στο σημείο αυτό, έχει ένα μέρος δίκιο, όσον αφορά στο ενδιαφέρον της Δημοτικής Αρχής για τις Τοπικές Κοινότητες ,που δεν είναι αυτό που πρέπει , αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το ότι ο Δήμαρχος είναι θερμιώτης, αλλά με την πολιτική που εφαρμόζει και υλοποιεί.
Όσον αφορά στην άποψη ότι οι Μυρτιώτες έχουν ως σημείο αναφοράς το Αγρίνιο, αυτό μπορεί να ισχύει, εξαιτίας της δυνατότητας που υπάρχει, ειδικά για την Κάτω Μυρτιά, να μεταβαίνουν πολύ εύκολα οι κάτοικοι στο Αγρίνιο για τις αγορές τους και τις συναλλαγές του. Όμως, οι Μυρτιώτες έχουν κοινούς ιστορικούς, πολιτιστικούς και κοινωνικούς δεσμούς με το Θέρμο, από τις προηγούμενες δεκαετίες, αφού η ζωή τους και η δράση τους ήταν συνυφασμένη με το Θέρμο. Από τη φοίτησή τους στο ιστορικό Γυμνάσιο του Θέρμου, μέχρι τη συμμετοχή τους σε κοινές πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Για τη συνύπαρξη, και τη συνεργασία σε έναν κοινό Δήμο, μετράνε περισσότερο αυτές οι παραδοσιακές σχέσεις και λιγότερο η οικονομία και ο καταναλωτισμός της εποχής που οδηγούν τους ανθρώπους στην αναζήτηση μεγαλύτερων ευκαιριών στις μεγάλες πόλεις, όπως είναι το Αγρίνιο.
Τα επιχειρήματα, λοιπόν, που παραθέτει ο κ. Φλωρόπουλος, δεν έχουν καμιά ουσιαστική βάση και άλλες είναι οι αιτίες παρακμής και υποβάθμισης της Μυρτιάς και πολλών άλλων Κοινοτήτων του Δήμου Θέρμου. Και αναφέρομαι συγκεκριμένα:
1.Η αστική σύνδεση με το Αγρίνιο
Δεν φταίει για τη διακοπή της αστικής σύνδεσης με το Αγρίνιο, το γεγονός ότι η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Αγρινίου. Φταίει το ότι έχει μειωθεί πολύ η κίνηση των κατοίκων προς το Αγρίνιο και το αστικό ΚΤΕΛ, ως ιδιωτική επιχείρηση που επιδιώκει το κέρδος, δεν πραγματοποιεί το δρομολόγιο, γιατί δεν το συμφέρει.. Θα μπορούσε ο Δήμος Θέρμου, εδώ και χρόνια, να είχε βάλει ένα μικρό λεωφορείο για να πραγματοποιεί το δρομολόγιο Μυρτιά –Θέρμο, ώστε και οι ηλικιωμένοι να έρχονται στο Κέντρο Υγείας, να κάνουν τις εξετάσεις τους και να παίρνουν τα φάρμακα τους, να κάνουν τις συναλλαγές τους στις τράπεζες και να μην ταλαιπωρούνται στο Αγρίνιο περιμένοντας ώρες στην ουρά. Με αυτόν τον τρόπο, θα ενισχύονταν και η τοπική οικονομία με την παρουσία τόσων ατόμων που θα μετακινούνταν καθημερινά.
2. Η εγκατάλειψη του «κλήρου» και των περιβολιών
Δεν μπορεί να σταθεί ,ως σοβαρό επιχείρημα, το ότι ο κάμπος της Μυρτιάς και οι κλήροι εγκαταλείφθηκαν από τους Μυρτιώτες, γιατί έχουν πρόβλημα μετακίνησης από το Αγρίνιο. Αυτό είναι ένα αστείο επιχείρημα, γιατί κανένας δεν θα εγκατέλειπε τον κλήρο του και το περιβόλι του, αν του απέδιδε κάτι σημαντικό. Η απόσταση του ενός τετάρτου από το Αγρίνιο, δεν είναι τίποτα, αν υπήρχε κίνητρο. Σήμερα ,έτσι όπως έχουν απαξιωθεί τα εσπεριδοειδή, ο μυρτιώτης προτιμά να τα αγοράσει από τη λαϊκή, παρά να ξοδέψει ένα σωρό χρήματα, με αμφίβολο αποτέλεσμα παραγωγής και απόδοσης. Επομένως, η εγκατάλειψη του κάμπου οφείλεται στα γνωστά αίτια της παρακμής της αγροτικής παραγωγής., λόγω του ανταγωνισμού και της εισαγωγής φτηνών αγροτικών προϊόντων.
3. Η τριτοκοσμική κατάσταση που περιγράφει για τη Μυρτιά…
… δεν οφείλεται στην έλλειψη συγκοινωνίας, αλλά στην έλλειψη πολιτικής βούλησης ,πρώτα από την πολιτεία και έπειτα από τη δημοτική Αρχή, που έχουν εγκαταλείψει στην τύχη τους τις Τοπικές Κοινότητες. Βέβαια, σε αυτό συνέβαλε και ο «Καλλικράτης» που κατήργησε στην πράξη τις Κοινότητες, ως σημεία αναφοράς των πολιτών, και τις ενέταξε σε τεράστιους – δυσλειτουργικούς Δήμους , σαν το Δήμο Αγρινίου, με μια τεράστια έκταση και το μισό πληθυσμό του νομού. Ένα δήμο, που για να τον περιδιαβούν οι αρμόδιες υπηρεσίες του και να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς τα προβλήματα, χρειάζονται 2- 3 ελικόπτερα καθημερινά για τις μετακινήσεις τους.
4. Η εγκατάλειψη των Λουτρών της Μυρτιάς…
… δεν έχει σχέση με το ότι η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Θέρμου, αλλά έχει σχέση με την έλλειψη ενδιαφέροντος από τη Δημοτική Αρχή του Θέρμου και τους τοπικούς εκπροσώπους, να τα εντάξουν σε κάποιο πρόγραμμα και να τα αναβαθμίσουν. Επίσης , η αξιοποίηση της λίμνης Τριχωνίδας, μπορεί να γίνει με διαδημοτική συνεργασία του Δήμου Θέρμου και του Δήμου Αγρινίου. Όμως, δεν υπάρχει πολιτική βούληση ούτε από το μεγάλο Δήμο του Αγρινίου, γιατί, αν υπήρχε, θα αξιοποιούσε τα μέρη της Τριχωνίδας που βρίσκονται στον πρώην Δήμο Θεστιέων και στη Μακρυνεία, για τα οποία δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Ο Δήμος Αγρινίου δεν ενίσχυσε και δεν στήριξε ούτε καν το Κέντρο Προστασίας της Τριχωνίδας στο Παναιτώλιο, που σήμερα φυτοζωεί και είναι έτοιμο να κλείσει. Για ποια ανάπτυξη, λοιπόν, της Τριχωνίδας μιλάτε κύριε Φλωρόπουλε; Αυτήν, που δεκαετίες ακούμε και δεν βλέπουμε;
5. Βιολογικός καθαρισμός για την προστασία της Τριχωνίδας.
Η επέκταση του βιολογικού καθαρισμού μέχρι τη Μυρτιά αποτελεί άμεση προτεραιότητα για την προστασία της. Δεν θα λειτουργήσει κανένας Δήμος και δεν έχει δικαίωμα να το κάνει αυτό και προφανώς και ο Δήμος Αγρινίου, με τέτοια τ χαρακτηριστικά τιμωρίας. Δηλαδή, η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Θέρμου, άρα ο βιολογικός καθαρισμός θα φτάσει ως τα σύνορα!! Αυτές είναι λογικές παραλόγου που δεν ταιριάζουν σε ένα ευνομούμενο και συντεταγμένο κράτος. Άλλωστε, ποια προστασία της λίμνης θα υπάρξει, αν συνεχιστεί η μόλυνσή της από τη μεγάλη περιοχή της Μυρτιάς;
Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι ξεκάθαρο: η Μυρτιά δεν χρειάζεται καμιά πρόσδεση στο Δήμο Αγρινίου. Χρειάζεται εκπόνηση προγραμμάτων ανάπτυξης και προοπτικής, με έμφαση τα Λουτρά και την ανάδειξη και αξιοποίηση του πανέμορφου παραλίμνιου χώρου. Για την προώθηση και την ανάπτυξη αυτών των προγραμμάτων, χρειάζονται μελέτες και, κυρίως, πολιτική βούληση. Δεν φταίει το ότι η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Θέρμου. Ο ισχυρός Δήμος Θέρμου, ως ισότιμος εταίρος και συνεργάτης του Δήμου Αγρινίου, μπορεί να υλοποιήσει προγράμματα ανάπτυξης και προοπτικής της Μυρτιάς.
Οι κάτοικοι δεν επιθυμούν την προσάρτηση στο Δήμο Αγρινίου. Έχουν πανίσχυρους ιστορικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς και συναισθηματικούς δεσμούς με το Θέρμο, ολόκληρες δεκαετίες και κανείς δεν μπορεί να τις σβήσει και να οδηγήσει τους κατοίκους σε ένα Δήμο-μαμούθ, στον οποίο κυριολεκτικά θα χαθούν. Αυτοί που αγαπούν πραγματικά τον τόπο τους, θα ενεργοποιηθούν προς την κατεύθυνση άσκησης πίεσης προς τις αρμόδιες αρχές, ώστε, επιτέλους, να γίνει κάτι για τον τόπο τους και να αποκτήσει η Μυρτιά τη θέση που της αξίζει.
Θέρμο, 31 Οκτωβρίου 2013
Η απάντηση του Παντελή Φλωρόπουλου στον Κώστα Φ. Μαραγιάννη
Παρακαλώ να επιτρέψει ο αναγνώστης στον γράφοντα τον προσωπικό τόνο που θα χρησιμοποιήσω ως απάντησή μου στον αγαπητό φίλο Κώστα Φ. Μαραγιάννη, ο οποίος είχε την καλοσύνη κι έκαμε τον κόπο ν’ απαντήσει στα δύο άρθρα της «Αναγγελίας» (φ. 530 / 23-10-2013 και φ. 532 / 6-11-2013) με τίτλο «η Μυρτιά πρέπει να φύγει από τον Δήμο Θέρμου και να ενωθεί με το Αγρίνιο».
Θα ξεκινήσω από τη μοναδική ενόχληση που μου προκάλεσε το κείμενό του, η οποία, είμαι βέβαιος, διέλαθε της προσοχής του, αφού (είναι φανερό από το υπόλοιπο κείμενο) δεν είχε σκοπό να προσβάλλει, αλλά να υπερασπίσει απλώς το δικό του μεγάλο χωριό, το Θέρμο, ως αντίδοτο στην υπεράσπιση που έκαμα εγώ για το δικό μου το μικρό, τη Μυρτιά. Φως – φανάρι: Η προσβολή συνέβη από αβλεψία, όταν, απλώς απρόσεκτα, με χαρακτηρίζει «αυτόκλητο υπερασπιστή της διάλυσης του Δήμου Θέρμου και ενίσχυσης του καταρρέοντος “καλλικρατικού” μορφώματος που λέγεται Δήμος Αγρινίου». Πρόκειται βέβαια για διπλή προσβολή: Τόσο σε ό,τι αφορά το πρόσωπό μου (και δεν θ’ αναλύσω γιατί) όσο και σε ό,τι αφορά αυτήν καθ’ αυτήν την οντότητα και την ψυχή του Δήμου Αγρινίου, για την οποία θα όφειλα ίσως ν’ αναλωθώ, αλλά δεν θα το κάνω επί του παρόντος. Είμαι, εν τέλει, ευχαριστημένος, επειδή αυτή η προσβολή δεν έφτασε δα και στο ύψος της διατύπωσης άλλου Θερμιώτη, ο οποίος βρήκε ευφυώς την εξήγηση της αρθρογραφίας μου λέγοντας με σιγουριά ότι «ο Παντελής έγραψε τα άρθρα αυτά, επειδή “τα πήρε” από τον Μοσχολιό, του οποίου είναι κολλητός»…
Θα προσπεράσω λοιπόν τη μοναδική αυτή (και συγχωρητέα βεβαίως) ενόχληση που από υπερβάλλοντα ζήλο προκάλεσε ο κ. Μαραγιάννης, για να μπω στην ουσία, η οποία είναι μία:
Ο κ. Μαραγιάννης συμφώνησε απόλυτα στον πυρήνα της αρθρογραφίας μου, γράφοντας επί λέξει ότι:
«Η εγκατάλειψη των Λουτρών της Μυρτιάς, δεν έχει σχέση με το ότι η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Θέρμου, αλλά έχει σχέση με την έλλειψη ενδιαφέροντος από τη Δημοτική Αρχή του Θέρμου και τους τοπικούς εκπροσώπους, να τα εντάξουν σε κάποιο πρόγραμμα και να τα αναβαθμίσουν».
Ε, μα…Τι διαφορετικό είπα; Έγραψα κι εγώ ακριβώς αυτό που παραδέχεστε, κ. Μαραγιάννη, αυτό άλλωστε και μόνο αυτό είναι που με θυμώνει, μόνο που το προχώρησα λίγο πιο πέρα: Αναζήτησα μία πρακτική διέξοδο.
Εδώ που τα λέμε, ΔΕΝ έγραψα το άλλο, το οποίο (θα το διαπιστώσετε αμέσως) οδηγεί με πολύ μεγαλύτερη ευκρίνεια στο συμπέρασμα ότι «η Μυρτιά πρέπει να φύγει από το Θέρμο και να ενωθεί με το Αγρίνιο». Για λόγους ευγένειας απέναντι στον αγενή Δήμαρχο ΔΕΝ έγραψα τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί επί χρόνια για τους Γουρτσιάνους. Μία από αυτές είναι η εξής: «Όσο δεν θα με ψηφίζουν στη Μυρτιά, εγώ δεν θα κάνω τίποτα στη Μυρτιά».
Λοιπόν… πώς περιμένετε να αντιδράσει ένας Μυρτιώτης που αγαπάει το χωριό του, όταν η φασίζουσα αυτή κουβέντα του Δημάρχου έχει γίνει πράξη επί τόσες απανωτές τετραετίες;
Ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος σ’ αυτή την πολιτική αθλιότητα. Και θα μπει. Με όποιον τρόπο έχουμε στη διάθεσή μας και με χρήση των όποιων δυνατοτήτων του Νόμου. Διότι… δε μπορεί να συνεχιστεί η αντιδημοκρατική (είδατε τι… ήπιες λέξεις χρησιμοποιώ, για να μην πω φασιστική) συμπεριφορά! Δεν έχει δικαίωμα ο Δήμαρχος Θέρμου να τιμωρεί με «έλλειψη ενδιαφέροντος» που ο ίδιος ο κ. Μαραγιάννης τόσο καίρια και με ειλικρίνεια διαπιστώνει. Απέναντι στους Μυρτιώτες ο κ. Πορφύρης είναι αδιάφορος από πεποίθηση, η αδιαφορία του είναι μία συνειδητή πολιτική πράξη, δεν είναι από αμέλεια, ούτε λόγω ισχνότητας των οικονομικών του Δήμου, καθώς ενίοτε υποκριτικά διατείνεται. Είναι άλλωστε γνωστό ότι επιβραβεύει τους υποστηρικτές και τους ψηφοφόρους του, ακόμα και τους αντιπάλους που προσχωρούν στην κηδεμονία του, αλλά «τιμωρεί» τ’ ανυπάκουα πνεύματα. Αυτή λοιπόν ακριβώς η «έλλειψη ενδιαφέροντος» του αιώνιου πια, αλλά και του επόμενου (σίγουρα) Δημάρχου Θέρμου οδήγησε, αγαπητέ κ. Μαραγιάννη, σε μια ακραία (να το παραδεχτώ) θέση: Να υποστηρίξω την ένωση της Μυρτιάς με το Αγρίνιο. Ως ένας άνθρωπος που λατρεύω τον τόπο που γεννήθηκα, ποια εναλλακτική λύση άραγε θα είχα, εάν σ’ αυτά ήθελα ν’ αντιπαραθέσω μία διαφυγή; Μήπως… να υβρίσω κι εγώ δημόσια το Θέρμο, όπως υβρίζει επί χρόνια ο Δήμαρχος τη Μυρτιά; Αλλ’ αυτό δεν ταιριάζει σε μένα, διότι εγώ υμνώ το Θέρμο, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, με αμέτρητα δημοσιευμένα κείμενά μου και με πείσμονα λόγο, υμνώ το Θέρμο, επειδή το αξίζει, με λόγια δε από δικό μου κείμενο μίλησε κάποτε σε Συνέδριο ο πρώην υποψήφιος για την προεδρία των Η.Π.Α. Γκάρυ Χαρτ, όταν αναφέρθηκε στη Δημοκρατία, η οποία (καθώς έχω γράψει πολλές φορές) δεν γεννήθηκε στην Αθήνα, όπως πιστεύουν οι πολλοί, αλλά στο Θέρμο, στην Αιτωλική Συμπολιτεία, πολύ ΠΡΙΝ από την Αθήνα του Περικλή, γεγονός που καθιστά το Θέρμο παγκόσμιο σημείο αναφοράς. Και θα ήταν, ΕΑΝ οι εκπρόσωποί του δεν ήταν ανιστόρητοι…
Λοιπόν σε άλλους και όχι σε μένα θα έπρεπε ν’ απευθύνονται οι αιτιάσεις σας, κ. Μαραγιάννη. Τα περί τοπικισμών τα προσπερνάω… Διότι στο άρθρο μου, πάνω απ’ όλα, έθεσα ένα ζήτημα αξιοπρέπειας των χωριανών μου (όχι δικό μου) εγώ δεν έχω τίποτα προσωπικό. Με κανέναν στο Θέρμο. Ούτε καν με τον κ. Πορφύρη, για τον οποίο (παρεμπιπτόντως) πιστεύω ότι είναι πολύ ωραίος τύπος! Και «του βγάζω το καπέλο» σε πολλά. Στο Θέρμο έχω δε πολλούς και πολύ αξιόλογους φίλους, τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ. Αλλά, εν προκειμένω, υπερασπίζομαι το χωριό μου, όχι κάποιο ατομικό συμφέρον. Ούτε καν Δημοτικός Σύμβουλος δεν θέλησα να γίνω ποτέ, ούτε θέλω να γίνω στο μέλλον, είτε στο Δήμο Θέρμου, είτε στο Δήμο Αγρινίου. Τις επιλογές μου στη ζωή τις έχω κάνει προ πολλού. Είμαι λοιπόν σαφής και διαυγής.
Όμως επιζητώ την αξιοπρέπεια του χωριού μου. Όση εξαρτάται από τους ίδιους τους χωριανούς μου και όση εξαρτάται από άλλους που πατάνε πόδι σ’ αυτό. Αξιοπρέπεια που ποδοπατήθηκε βάναυσα από την παλιομοδίτικη παραταξιακή λογική του κ. Πορφύρη, από την εστίασή του στην πλατεία του Θέρμου που τον εκλέγει στρατηγικά. Είναι αυτός που τσαλαπάτησε έναν ωραίο πλαταμώνα, ένα μοναδικό κεφαλόβρυσο, για να φτιάξει ένα κτίριο (Δημαρχείο) στη θέση του, γιατί δεν ξέρει να σέβεται ούτε ανθρώπους, ούτε μνημεία της φύσης…
Όμως… δε μπορεί να μένει εσαεί αναπάντητος ο κ. Πορφύρης! Πολύ κακόμαθε! Δηλαδή… Εσείς τον κακομάθατε από κοινού, για να μιλήσω με την ευθύτητα που συνηθίζω… Ο κ. Πορφύρης δεν άντεξε ποτέ του καμία κριτική. Του αρέσουν μόνο οι δημοσιογραφικές ή οι πολιτικές κολακείες. Είχε τον τρόπο του και ισοπέδωσε όποιον του αντιστάθηκε, για τον λόγο δε αυτό νομίζω ότι θα γράψει ιστορία, είναι ο τελευταίος των παλιών πολιτικάντηδων, ένα ζωντανό μουσείο του προπολεμικού παραγοντισμού. Κυριάρχησε επί απανωτές τετραετίες, έμεινε χωρίς αντίπαλο και (με το δίκιο του ο άνθρωπος) συμπεριφέρεται ως αγάς. Αλλά, διαβάζοντας το άρθρο μου, θα κατάλαβε τώρα, υποθέτω (γι’ αυτό και τηρεί σιγήν ιχθύος, είναι ιδιαίτερα έξυπνος για να συμπεριφερθεί αλλιώς) ότι οι Μυρτιώτες έχουν φωνή και ότι η ηγεμονία του στο εξής θα πρέπει να είναι από προσεκτική έως σεβαστική απέναντι στη Μυρτιά.
Επί της ουσίας, μόνο αυτό του λέμε: Ν’ αφήσει τις απειλές κατά μέρος εναντίον όσων του ασκούν κριτική, ν’ αφήσει και τις μοχθηρίες εναντίον όσων δεν τον ψήφισαν και να σκύψει επιτέλους μ’ ενδιαφέρον στα θέματα της Μυρτιάς. Ποτέ δεν είναι αργά! Ούτε για τη Μυρτιά, ούτε για το Δήμο Θέρμου στο σύνολό του. Εάν ΔΕΝ το κάνει, θα παραμείνουμε φίλοι κι ωραίοι, αλλά να είναι σίγουρος ότι: Το τοπικό δημοψήφισμα για αποσκίρτηση της Μυρτιάς από τον Δήμο Θέρμου και ένωσή της με τον Δήμο Αγρινίου, ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Ότι έκαμε το αντίθετο η Άνω Μακρυνού, τι σημαίνει; Μήπως δημιουργεί δεδομένο; Μπορεί η Μακρυνού να κολάκεψε το Θέρμο με την ενέργειά της, η Μυρτιά όμως μιλάει άλλη γλώσσα κι έχει εντελώς διαφορετικά δεδομένα.
Και… δε μου λέτε… τι παναπεί αυτή η τρομερή λέξη «αυτόκλητος»; Ότι τάχα δεν έχω δικαίωμα να ομιλώ; Γιατί άραγε; Μήπως επειδή δεν είμαι θεσμικός, όπως εσείς, ή επειδή απλά «δεν μου πέφτει λόγος»; Ας μην το χαρακτηρίσω αυτό, ούτε τον υπαινιγμό που κάνατε, γιατί θα στενοχωρηθείτε πολύ…
Όμως… καταλαβαίνω άριστα τον φόβο σας, κύριε εκπρόσωπε της Δημοτικής Αντιπολίτευσης, είναι υπαρκτός, έχετε δίκιο, τον καταλαβαίνω, επειδή γνωρίζω άριστα την Πολιτική, αν και δεν το γνωρίζετε ότι την γνωρίζω: Εάν η Μυρτιά φύγει από τον Δήμο Θέρμου, ο Δήμος Θέρμου ΔΕΝ θα μπορέσει να επιβιώσει. Θα σας το πω λοιπόν ευθέως: Από δω και πέρα ΑΥΤΟ θα είναι το μεγάλο διαπραγματευτικό ατού της Μυρτιάς, ισχυρότερο απ’ όλους μαζί τους εκπροσώπους μας διαχρονικά: Όποιος Θερμιώτης συνεχίσει να την περιφρονεί, όπως γινόταν ως τώρα, θα γίνει ο αίτιος διάλυσης του Δήμου Θέρμου ή, για ν’ αποφύγω τις τερατολογίες που χρησιμοποιείτε, θα γίνει αίτιος της ενσωμάτωσης ολόκληρου του Δήμου Θέρμου με το Αγρίνιο… Εσείς δεχτήκατε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θέρμου την Άνω Μακρυνού, αποσπώντας την από τον Δήμο Αγρινίου. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν θα κάνει το ίδιο (δηλαδή το αντίστροφο) για τη Μυρτιά (αυτή τη φορά) το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου;
Τα ψέματα τελείωσαν! Από δω και πέρα ένα φάντασμα θα πλανιέται πάνω από το κεφάλι οποιουδήποτε τολμήσει να μιλήσει ξανά με προσβλητικό τρόπο για τους Μυρτιώτες ή έστω για έναν Μυρτιώτη, οποιουδήποτε Δημάρχου αδιαφορήσει για τα προβλήματα της Μυρτιάς. Όποιος δώσει αφορμή με λόγο ή έργο εναντίον της Μυρτιάς ή επιδείξει αδιαφορία γι’ αυτήν, θα εισπράξει βαρύ το αντίτιμο! Η αλαζονεία του αγά που δηλώνει ότι «όσο είναι αυτός Δήμαρχος, δεν θα κάνει τίποτα στη Μυρτιά», ε, θα εισπράξει τα επιχείρια! Ο Νόμος προβλέπει τοπικό δημοψήφισμα. Για την ένταξη της Μυρτιάς στο Θέρμο, ΔΕΝ ρώτησε κανείς τους Μυρτιώτες… Ήρθε η ώρα να ρωτηθούν… Και, παρά την πεποίθησή σας ότι «οι κάτοικοι δεν επιθυμούν την προσάρτηση στο Δήμο Αγρινίου», όπως γράφετε, σας πληροφορώ ότι… άλλα θα πουν στην κάλπη! Μην παρασύρεστε λοιπόν από τους συνομιλητές που σας καθησυχάζουν…
Το θέμα είναι να μη φτάσουμε στην κάλπη! Και, για να μη φτάσουμε, για να μη χάσετε τον ύπνο σας, θα πρέπει ο Δήμαρχος Θέρμου να σεβαστεί τη Μυρτιά. Είναι τόσο απλό! Κι αυτό είναι όλο.
Από τα υπόλοιπα που γράφετε ή εννοείτε, θα σταχυολογήσω ν’ απαντήσω σε μερικά:
1). Επικαλείστε τη φιλία μου με τον Βασίλη Αντωνόπουλο και την στήριξή μου σ’ αυτόν για να στοιχειοθετήσετε κάτι που έχετε στο μυαλό σας. Αν καταλαβαίνω καλά αυτό που εννοείτε, έχω να σας πω τούτο: Ο Δήμαρχος Αγρινίου και μετέπειτα Νομάρχης Θύμιος Σώκος ήταν πολύ στενότερος φίλος μου από τον Βασίλη και τον στήριξα το 1994 στην εκλογή του επίσης. Ως δημοσιογράφος όμως ΔΕΝ του χαρίστηκα. Διότι, θεσμικά, ΑΥΤΟΣ είναι ο δικός μου ρόλος. Από μένα, τον φίλο του, ο Θύμιος δέχτηκε την σκληρότερη κριτική απ’ όση του άσκησαν όλοι μαζί οι δημοσιογράφοι του Αγρινίου και της Αιτωλοακαρνανίας ολόκληρης! Το ίδιο έγινε με τον πρώην Δήμαρχο Παραβόλας Βασίλη Καπέρδα. Ο οποίος ήταν παλιός και καλός μου φίλος επίσης. Όταν όμως ισοπέδωσε ένα λόφο για να έχουν από τα σπίτια τους θέα στην Τριχωνίδα οι ψηφοφόροι του, άσκησα σκληρή κριτική επίσης και αυτός μου έκοψε βέβαια την «καλημέρα». Αμφιβάλλετε ότι θα έκανα το ίδιο με τον Βασίλη; Θα πω λοιπόν μόνο ένα πράγμα επ’ αυτού: Οι τοπικισμοί επιβεβαιώθηκαν με τη ΜΗ εκλογή του κ. Αντωνόπουλου το 1998. Εγώ όμως στην αρθρογραφία μου δεν επικαλούμαι τοπικισμούς κ. Μαραγιάννη, διότι στον δικό μου κώδικα οι τοπικισμοί είναι οι πρώτοι που πρέπει να ξεπεραστούν. Δεν καταλάβατε καλά… Στην αρχή του άρθρου μου (είναι βέβαια ζήτημα ερμηνείας του αναγνώστη) επικαλούμαι κατ’ ουσίαν το Κοινοτικό Πνεύμα που κατεδάφισε βιαίως ο «Καποδίστριας», όσο και ο «Καλλικράτης», άρα, με άλλα λόγια, είπα ότι: Αυτή η κατεδάφιση του Κοινοτικού Πνεύματος βρήκε την καλύτερη εφαρμογή της στο Θέρμο, διότι επετράπη να επιβληθεί στους μικρούς τοπικισμούς ο μεγαλύτερος τοπικισμός! Το καταλαβαίνετε με αυτή την διατύπωση; Υποθέτω ναι! Ήταν (κατά τη γνώμη μου) ένα έγκλημα διαρκείας που διέπραξε η Πολιτεία! Θα μπορούσε να το κάνει αλλιώς, αλλά δεν είναι της ώρας να πούμε πώς… Αυτή είναι η πολιτική μου θέση για τους σημερινούς Δήμους, μικρούς, όπως το Θέρμο, ή μεγάλους, όπως το Αγρίνιο. Η πρότασή μου λοιπόν για απόσχιση από το Θέρμο και ένωση της Μυρτιάς με το Αγρίνιο δεν έχει να κάνει μ’ αυτά που εννοήσατε, αλλά (σε ό,τι αφορά τη Μυρτιά που υπερασπίζομαι) έχει να κάνει με το απλό εκείνο και γνωστό που λέει «το μη χείρον βέλτιστον».
2). Κάνετε έναν συνειρμικό διαχωρισμό Άνω – Κάτω Μυρτιά, κύριε Μαραγιάννη, τον οποίο (μαζί με άλλους) αγωνίζομαι επί τριάντα χρόνια για να τον ξεπεράσουμε στη Μυρτιά. Εσείς (για δικούς σας όσο και ευδιάκριτους λόγους) τον παίρνετε ως δεδομένο, γεγονός που αποδεικνύει πόσο μακριά είστε από τις ιδιαιτερότητες του (σημαντικού για τον Δήμο Θέρμου) Δημοτικού Διαμερίσματος Μυρτιάς. Από μόνο του αυτό που κάνετε, αποτελεί νομιμοποίηση της διάλυσης του Κοινοτικού Πνεύματος… Ξεχνάτε ότι οι κάτοικοι της Άνω Μυρτιάς έχουν ΟΛΟΙ τα κτήματά τους στην Κάτω Μυρτιά, επομένως οι δύο οικισμοί είναι παραδοσιακά, κοινωνικά και διοικητικά αδιαίρετοι. Καταλαβαίνω βέβαια γιατί το επικαλείσθε, αλλά (θα μου επιτρέψετε να πω ότι) αυτά… είναι πολιτικάντικοι υπολογισμοί.
3). Επικαλείστε τους δεσμούς των Μυρτιωτών με το Θέρμο. Σας λέω λοιπόν ότι: Τόσο οι δεσμοί των Μυρτιωτών συνολικά, όσο και των δικών μου ατομικά, ήταν και θα παραμείνουν ζωντανοί, ολοζώντανοι με το Θέρμο, όχι όμως και με τις αντιλήψεις που αντιπροσωπεύει για τον Δήμο Θέρμου ο κ. Πορφύρης. Ούτε όμως εσείς έχετε δικαίωμα να θεωρείτε αυτονόητους αυτούς τους δεσμούς ή να παραβλέπετε ότι ο Δήμαρχος συμπεριφέρθηκε αλαζονικά στους Μυρτιώτες, επειδή απλά και μόνο έτυχε να ψηφίζουν κατά πλειοψηφία μία άλλη Δημοτική Παράταξη, την δική σας, όλως τυχαίως, ε… Να μην το αναλύσω σημειολογικά κι αυτό… Ακούστε κάτι: Ο μικρός Δήμος Θέρμου εκτρέφει ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ πολιτικές. Οι προσωπικές πολιτικές επιφέρουν αργό θάνατο στον πολιτικό αντίπαλο. Έγραψα το άρθρο, επειδή ο μεγάλος Δήμος Αγρινίου εκτρέφει ΑΠΡΟΣΩΠΕΣ πολιτικές. Είναι το μόνο θετικό που βρίσκω σ’ αυτόν, από εκεί και μόνο απορρέει η προτίμησή μου, διότι σ’ αυτό το πνεύμα μπορώ να διακινήσω την παραγωγή, να θέσω ζήτημα βιολογικού καθαρισμού, θέμα αστικής συγκοινωνίας κ.λ.π.. Ανάμεσα στην επιβίωση του Θέρμου και της Μυρτιάς, επιλέγω λοιπόν με πολιτικούς όρους την επιβίωση και των δύο δια της αποδράσεως του ενός. Με την ευκαιρία όμως θα σημειώσω την προσωπική πολιτική άποψή μου: Ιστορικά, δεν έπρεπε να υπάρχει ούτε Δήμος Αγρινίου, ούτε Δήμος Θέρμου, αλλά μόνο ΕΝΑΣ Δήμος Αιτωλίας, με πρωτεύουσα το Θέρμο! Μπορεί ν’ αποτελεί έκπληξη για σας ή άλλους η θέση μου αυτή, ωστόσο μπορώ να τη στοιχειοθετήσω με πληρότητα και δη με τρόπο που δεν σκεφτήκατε ποτέ. Άλλωστε υπάρχει σχετικό άρθρο μου στην «Αναγγελία», τέσσερα χρόνια πριν, το 2009. Μπορώ επίσης να συνδέσω την Ιστορία χιλιετιών με την σύγχρονη Παραγωγή και την Οικονομία της Αιτωλίας ολόκληρης, όμως αυτό είναι η δική μου θεωρία, είναι μόνο η προσωπική μου άποψη. Τουλάχιστον επί του παρόντος. Διότι, κάποτε, ίσως πολύ σύντομα, όλα αυτά θ’ αλλάξουν… Θα σημειώσω μόνο ΕΝΑ επιχείρημα: Η ύπαρξη δύο Δήμων στο χώρο της Αιτωλίας ακύρωσε τα χρόνια που πέρασαν και θ’ ακυρώνει στα χρόνια που θα ρθουν, κάθε προσπάθεια να προωθήσουμε τα ΑΙΤΩΛΙΚΑ προϊόντα, κατ’ αναλογία με τα Κρητικά προϊόντα που κάνουν θραύση παγκοσμίως… Χρειαζόμαστε μία έννοια ευρύτερης όσο και πολύτροπης ενότητας που δεν έχουμε… Δεν έχουμε, επειδή διοικούμαστε από μπούφους. Από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ούτε πολιτική, ούτε κοινωνιολογία, ούτε φιλοσοφία, ούτε ιστορία, ούτε βεβαίως πολιτική οικονομία… Μήπως καταλαβαίνετε τώρα τι εννοώ; Και κάτι ακόμα: Στο άρθρο μου που ενόχλησε ορισμένους Θερμιώτες, ΔΕΝ προκρίνω αυτή την (δική μου) άποψη (η οποία, ούτως ή άλλως δεν έχει τώρα οπαδούς, αν και μπορεί ν’ αποκτήσει στο μέλλον) προκρίνω με την δημοσιογραφική μου ιδιότητα, καθώς οφείλω, μόνο την διαμορφωμένη άποψη πολλών χωριανών μου, οι οποίοι δυσανασχετούν με τη συμπεριφορά του Δημάρχου Θέρμου και λένε ότι «εμείς έπρεπε να είμαστε στον Δήμο Αγρινίου»… Σας πληροφορώ λοιπόν ότι: Αν γίνει δημοψήφισμα, η άποψη αυτή (των Μυρτιωτών, όχι η δική μου) θα πάρει το 70% των ψήφων…Τι εννοείτε λοιπόν όταν γράφετε ότι τα επιχειρήματά μου «δεν έχουν καμία ουσιαστική βάση»; Είστε σίγουρος γι’ αυτό; Αναρωτιέμαι: Τι θα πείτε, αν κατέγραφα και την άλλη άποψη που λέει ότι: «Αν ξαναβγεί Δήμαρχος ο Πορφύρης, η Μυρτιά θα κάνει τοπικό δημοψήφισμα για να φύγει από το Θέρμο»; Να υποθέσω ότι θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό σημαία του συνδυασμού σας και να κερδίσετε με περίπατο τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές; Με ένα τέτοιο σύνθημα, θα ήταν πανεύκολο να γίνετε εσείς ο επόμενος Δήμαρχος, κύριε Μαραγιάννη, αλλά πάει πολύ να αιτιάσθε εμένα που σας το δίνω τζάμπα… Το κάνετε όμως διότι ΚΑΙ εσείς, όπως ΚΑΙ ο κ. Πορφύρης, έχετε πυρήνα της προεκλογικής σας τακτικής τη δεσπόζουσα κωμόπολη του Θέρμου, επιβεβαιώνετε δηλαδή άθελά σας ΟΛΑ όσα έγραψα, επιβεβαιώνετε πλήρως την στενή τοπικιστική αντίληψη, την οποία κατήγγειλα και, σα να μην έφτανε αυτό, για να θολώσετε τα νερά, αποδίδετε τον τοπικισμό αυτόν σε μένα…
4). Όντως το αστικό σταμάτησε στη Μυρτιά, επειδή δεν έχει πια επιβάτες. Ούτε μέχρι τη Βαρειά όμως έχει επιβάτες. Έρχεται το αστικό στη Βαρειά, επειδή εκεί είναι τα όρια του Δήμου Αγρινίου. Για να μπει το αστικό στη Μυρτιά, όπως έμπαινε επί σαράντα χρόνια, χρειαζόταν μία μικρή επιδότηση από τον Δήμο Θέρμου. Η οποία ΔΕΝ έγινε. Ούτε θα γίνει ποτέ. ΑΥΤΟ είναι το θέμα. Ακόμα κι εσείς θέλετε αστικό με το Θέρμο, όχι με το Αγρίνιο… Ε, λοιπόν, ΔΕΝ θέλουμε αστική συγκοινωνία με το Θέρμο. Φτάνει το υπεραστικό. Έχουμε τεράστια διαφορά αντίληψης, κύριε Μαραγιάννη. Εσείς (και ο Δήμαρχος) βλέπετε τη Μυρτιά ως ηλικιωμένους και συνταξιούχους που θέλουν μόνο φάρμακα και μέτρημα της πίεσης. Το παίρνετε ΚΑΙ αυτό ως δεδομένο. Αλλά εμείς, μία μεγάλη Ομάδα εξήντα (60) Μυρτιωτών, για την οποία δεν ενδιαφέρθηκε κανείς από τον Δήμο να μάθει τι κάνουμε εδώ και ένα χρόνο τώρα, βάλαμε στο μυαλό μας να κάνουμε ένα πρόγραμμα για αναστήλωση της παραγωγής και, συνακόλουθα, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στη Μυρτιά των νέων ανθρώπων. Μήπως τώρα καταλαβαίνετε καλύτερα τι εννοώ;
5). Τα περί «αστείου επιχειρήματος» καλύτερα να μην τα σχολιάσω, γιατί δεν θέλω να σας στενοχωρήσω. Θέλω μόνο να καταλάβετε μερικά ουσιώδη πράγματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο. Προσέξτε τι γράφετε: «Σήμερα, έτσι όπως έχουν απαξιωθεί τα εσπεριδοειδή, ο μυρτιώτης προτιμά να τα αγοράσει από τη λαϊκή, παρά να ξοδέψει ένα σωρό χρήματα, με αμφίβολο αποτέλεσμα παραγωγής και απόδοσης»… Η αναφορά αυτή προδίδει αμάθεια. Επιεικώς. Λέω να μην αναλωθώ τώρα για ν’ αποδείξω πόσο μακριά είστε νυχτωμένοι… Εσείς ΚΑΙ ο Δήμαρχος, επαναλαμβάνω. Εκεί στο Θέρμο δεν γνωρίζετε ΤΙΠΟΤΑ για τη Μυρτιά, κύριοι. Ούτε θέλετε να μάθετε. Ούτε καν νοιώθετε τι σας λέει κάποιος που μιλάει ως πολίτης έχοντας στο μυαλό του μόνο το κοινό καλό… Και δεν θα κάνω κανέναν κόπο για να πείσω κάποιους καλοπροαίρετους μεν, ανεπίδεκτους όμως κυρίους. Θα πω μόνο τούτο για όσους μπορούν να νοιώσουν μια άλλη εκδοχή των πραγμάτων: Μιλάτε απαξιωτικά για ένα προϊόν που είναι μοναδικό στον κόσμο… Λέτε ότι είναι στα αζήτητα, ένα προϊόν που διδάσκεται σε ΟΛΑ τα γεωπονικά Πανεπιστήμια του πλανήτη ως μοναδικό…. Που παράγεται μόνο στα δύο χιλιάδες στρέμματα της Μυρτιάς. Πουθενά αλλού! Θα έπρεπε να πωλείται ως παντεσπάνι, αγαπητέ φίλε… Ποιος φταίει που σαπίζει στα περιβόλια αζήτητο; Το έγκλημά σας δεν είναι ότι τ’ αφήσατε να χαθεί, δεν είστε άλλωστε εσείς προσωπικά ο ένοχος για το έγκλημα αυτό. Είναι όμως έγκλημα ότι το παίρνετε ΚΑΙ αυτό ως δεδομένο, αντί να στήσετε αυτί για να μάθετε τι συμβαίνει… Πάτε όμως παρακάτω, σα να μη συμβαίνει τίποτα…
6). Τα «περί σοβαρότητας» που γράφετε, επίσης τ’ αντιπαρέρχομαι. Αν καταλάβατε αυτό που καταλάβατε, συνέβη, επειδή δεν γνωρίζετε τίποτε από τη Μυρτιά, ούτε ενδιαφερθήκατε ποτέ για την ανάλυση του προβλήματός της ή για την δρομολόγηση προτεινόμενων λύσεων. Λέτε ότι η παρακμή της αγροτικής παραγωγής έγινε «λόγω του ανταγωνισμού και της εισαγωγής φτηνών αγροτικών προϊόντων». Φιλότιμη προσπάθεια, ομολογώ, για να μετατοπιστούν οι ευθύνες του Δήμου και των εκπροσώπων του χωριού μου. Αγνοείτε όμως όλη την (θετική και την αρνητική) ιστορία του Συνεταιρισμού Μυρτιάς, κυρίως όμως αγνοείτε ότι: Η είσοδος στο ευρώ απαιτούσε τυποποίηση προϊόντων για ν’ ανταπεξέλθουν τα προϊόντα μας στον ανταγωνισμό που λέτε. Σας λέω λοιπόν απλά, ότι: Ακόμα σήμερα τα λεμόνια και τα πορτοκάλια μας (όσα απέμειναν από την εγκατάλειψη) διακινούνται χύμα! Επομένως μπορούν να διακινηθούν μόνο στην Τοπική Αγορά. Επομένως μπορούν να διακινηθούν ΜΙΚΡΕΣ ποσότητες. ΑΥΤΗ είναι η αιτία της παρακμής, κύριοι… Για την τριτοκοσμική αυτή κατάσταση ΔΕΝ φταίει λοιπόν ο ανταγωνισμός, αλλά το ξερό μας το κεφάλι… Και, πάνω απ’ όλους, φταίει ο Δήμος, που έχει τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση των παραγωγικών συνθηκών (παράδειγμα: μία ονομασία προέλευσης, αδερφέ, αφού χωρίς αυτήν ΔΕΝ μπορεί να ξεκινήσει η τυποποίηση) ώστε να έρθει ΜΕΤΑ η εμπορία των προϊόντων… Όμως αυτά είναι ΑΓΝΩΣΤΑ πράγματα για τους Δημοτικούς άρχοντες του Δήμου Θέρμου. Άγνωστα, διότι διοικούν τους Δήμους άνθρωποι του «βρέξει – χιονίσει», οι οποίοι δεν έχουν καμία γνώση για την παραγωγή και τις διαδρομές της.
7). Όσον αφορά τα Λουτρά Μυρτιάς, επειδή ξέρω ότι και ο Δήμαρχος το σκέπτεται, σας λέω ότι: ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να γίνει ποτέ το παραμικρό στα Λουτρά, χωρίς προηγουμένως να έχει γίνει ο βιολογικός καθαρισμός, χωρίς να συνδεθεί ο αγωγός με τα Καλύβια Αγρινίου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όμως ξέρω καλά και πολύ συγκεκριμένα πόση άγνοια συνοδεύει την δηλωμένη (όσο και ανεκπλήρωτη επί δεκαετίες) πρόθεση για αξιοποίηση των Λουτρών…
Θα μπορούσα να εξηγήσω πολλά περισσότερα επί πολλών άλλων συνειρμών που περιέχονται απλωτά στο κείμενό σας, κύριε Μαραγιάννη, αλλά θα περιοριστώ σε τούτα, ευχαριστώντας σας για την καλοσύνη που είχατε να σχολιάσετε τα δύο άρθρα της «Αναγγελίας».
Θα κλείσω επικαλούμενος μία φράση σας: «Αυτοί που αγαπούν πραγματικά τον τόπο τους, θα ενεργοποιηθούν προς την κατεύθυνση άσκησης πίεσης προς τις αρμόδιες αρχές, ώστε, επιτέλους, να γίνει κάτι για τον τόπο τους και να αποκτήσει η Μυρτιά τη θέση που της αξίζει».
Να σας πω κάτι;
Αυτή είναι μία δημοσιοϋπαλληλική θεωρία! Εγώ που αγαπώ τον τόπο μου με πάθος (όχι μόνο τη Μυρτιά, αλλά και το Θέρμο, με άποψη, καθώς εξήγησα παραπάνω) και, νέος ακόμη, αρνήθηκα από πεποίθηση να γίνω δημόσιος υπάλληλος, αν και θα ήταν το πιο εύκολο πράμα για μένα, έχω καταλάβει ότι ΑΥΤΟ που παρουσιάζετε ως αξία, είναι η βασική αιτία των τοπικών μας δεινών! Τι παναπεί να πιέσουμε τις υπηρεσίες; Είναι μια πολυμασημένη τσίχλα αυτό! Είναι απλά μία μετατόπιση της ευθύνης από μας σε κάποιους άλλους, τους οποίους δεν μπορεί ν’ αγγίξει κανείς. Πίσω απ’ αυτό κρύβεται και η αδυναμία να σχηματίσετε ΔΙΚΗ σας άποψη για το τι ακριβώς πρέπει να γίνει με την αναστήλωση της παραγωγής.
Όχι, κύριε Μαραγιάννη. Επιτέλους, σ’ αυτή τη χώρα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ευθύνη δεν ορίζεται με την προθυμία ή την απροθυμία του Δημάρχου να πιέζει τις υπηρεσίες, αλλά με το πώς ασκεί καθημερινά επί είκοσι χρόνια τα καθήκοντά του ο ίδιος ο Δήμαρχος, ποιες πρωτοβουλίες πήρε, πώς βρίσκεται δίπλα στους επαγγελματίες του Δήμου του, πώς απελευθερώνει τις δυνάμεις των δημοτών του για να δημιουργήσουν επιχειρήσεις και, μέσω αυτών, ν’ αναστήσουν την πληγωμένη από τον παγετό παραγωγή. Όταν το έργο του Δημάρχου τελειώνει στην πίεση των υπηρεσιών και στις τσιμεντοστρώσεις δρόμων, μπορεί αυτός να έχει ήσυχη τη συνείδησή του και να παραπλανά τους ψηφοφόρους του, η ζωή όμως γύρω του διαφεύγει ανεπίστροφα, όπως το νερό από τα δάχτυλα της παλάμης…
Θα σας δώσω ένα πολύ απλό και κατανοητό παράδειγμα αδιαφορίας, για να μην πω αναισθησίας: Από το 2001 μέχρι σήμερα, επί δεκατρία ολόκληρα χρόνια, αρθρογραφώ συστηματικά και με τα κείμενά μου, από τα Μέσα Επικοινωνίας που διευθύνω, έκαμα διάσημο τον (άγνωστο ακόμα και στους ντόπιους) καταρράκτη του Μοκιστιάνου, τον οποίο θέλουν τώρα να επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι και θα το κάνουν, αν και όταν γίνουν τα δύο μονοπάτια προσπέλασης. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει μαγαζιά και θέσεις εργασίας νέων ανθρώπων στον τόπο μας. Σημαίνει πώληση τοπικών προϊόντων στους χιλιάδες επισκέπτες… Δεν άκουσα ποτέ από κανέναν Δημοτικό Σύμβουλο ή από τον Δήμαρχο, δεν άκουσα ούτε μία λέξη αναγνώρισης αυτής της ανιδιοτελούς προσφοράς στον τόπο μου. Πώς να το εκλάβω αυτό, αγαπητέ φίλε; Πώς θα έπρεπε να αισθάνομαι σήμερα που με εγκαλείτε κι από πάνω; Γιατί, παρακαλώ, να συνεχίσω την προσφορά μου αυτή; Ποιο είναι το δικό μου όφελος δηλαδή; Άλλοι Δήμοι πληρώνουν αδρά για να γίνεται μια τέτοια διαφήμιση του τόπου τους. Καταρτίζουν πανάκριβα διαφημιστικά προγράμματα και πληρώνουν σε Διαφημιστικές Εταιρείες τεράστια ποσά για να φέρουν κόσμο στον Δήμο τους, να ενισχύσουν έτσι την απασχόληση και την παραγωγή. Εγώ την έκαμα δωρεάν αυτή τη διαφήμιση του τόπου μου. Δεν ζήτησα τίποτε από κανέναν, ποτέ. Αλλά μια καλή κουβέντα βρε αδερφέ… ομολογώ… θα την ήθελα… Και με γεμάτο στόμα μου λέτε τώρα ότι η κακοδαιμονία της Μυρτιάς δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ανήκει στο Δήμο Θέρμου;
Θα σας πω λοιπόν απλά, ότι: Όποιος απαιτεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες να κάνουν κάτι, έτσι γενικώς και αορίστως, χωρίς στρατηγικό σχέδιο, ΔΕΝ αγαπάει τον τόπο του, αλλά τον κωλάκη του. Ας μην εξηγήσω εδώ τώρα τι και πώς λειτουργεί αυτό… Εδώ που τα λέμε, σε τέτοιους καιρούς, απαιτώ μόνο από τον εαυτό μου να κάνει ό,τι μπορεί, όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να μπορεί ν’ αντικρύσει κατάματα τον Μεγαλοδύναμο, όταν θα έρθει η ώρα. Κάνω το κατά δύναμη φυσικά. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι: Η Μυρτιά έχει ΚΑΙ σχέδιο, έχει και ανθρώπους που εργάζονται γι’ αυτό, χωρίς να περιμένουν τίποτε από κανέναν Δήμο, ούτε από τον Δήμο Θέρμου, ούτε από τον Δήμο Αγρινίου.
Εσείς βέβαια, όπως κι ο Δήμαρχος, ούτε το σχέδιο της Μυρτιάς ξέρετε, ούτε τους ανθρώπους του. Ένα χρόνο τώρα παλεύουμε… αλλά δεν είδαμε κανένα σας πουθενά, διότι, για σας, η Μυρτιά δεν υπάρχει… Την έχετε μόνο ακουστά… Και, όταν δια της προκλήσεως, ακούστηκε από κάπου μία φωνή, μαθημένοι όλοι στη νεκρική σιγή, αιφνιδιάστηκαν, δεν το περίμεναν, ο Δήμαρχος απείλησε ότι «θα τον στολίσω εγώ αυτόν», άλλοι βέβαια, μεταξύ των οποίων κι εσείς, είχαν έτοιμους τους ψόγους, περί αυτόκλητου, περί αστειότητος, περί σοβαρότητος κ.λ.π. Και, όταν αυτά δεν αρκούν, τιμωρούν με διακοπή συνδρομής την εφημερίδα που φιλοξένησε το ενοχλητικό άρθρο ή διατυπώνουν ερμηνείες του τύπου «ο Παντελής τα παίρνει από τον Μοσχολιό». Αλήθεια… μήπως «τα πήρε» από τον Πορφύρη κάποιος από την Άνω Μακρυνού; Έτσι γι’ αστείο το λέω… Για να γίνει κατανοητό ετούτο…
Όλα αυτά είναι μία φρίκη, φίλε, κύριε Μαραγιάννη… Αλλά να το θυμάστε: Τα νταηλίκια του αγαπητού κατά τ’ άλλα τυπά Θεόδωρου Πορφύρη περνούν σε μερικούς, αλλά σε κάποιους από μας δεν περνάνε. Είστε τώρα υποχρεωμένοι ν’ αλλάξετε όλοι όλα τα πλάνα σας, εκλογικά ή μη, διότι η ιδέα για απόσχιση της Μυρτιάς από το Θέρμο και η ένωσή της με το Αγρίνιο αποκτά κάθε μέρα ολοένα και περισσότερους οπαδούς… Δε μένει παρά μια εκστρατεία ενημέρωσης… Δε μπορείτε να το σταματήσετε αυτό, εκτός και αν ερωτευτείτε με πάθος τη Μυρτιά… Να το δείξετε κιόλας… Αν το Θέρμο δεν θέλει να χάσει τη Μυρτιά και να καταρρεύσει ως Δήμος, καλά θα κάνει να την σεβαστεί με απόλυτους όρους: Να της αφοσιωθεί. Αυτό είναι ένα δημόσιο, καθαρό και αντρίκιο μήνυμα, καταλάβετέ το: Χωρίς τη Μυρτιά ο Δήμος Θέρμου δεν έχει νόημα ύπαρξης. Η Μυρτιά θ’ αποδειχτεί «λυδία λίθος».
Όσο για μένα, που «με τσίμπησε μύγα», όπως είπε ένας φίλος, έχοντας δύο έτοιμα βιβλία για τη Μυρτιά, θα δώσω τον δημοσιογραφικό και συγγραφικό μου αγώνα για τη «μεγάλη ιδέα» που διατύπωσα για πρώτη φορά σε άρθρο μου τέσσερα χρόνια πριν, το 2009, στην «Αναγγελία», ασχέτως αν είναι εφικτή ή όχι. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν είναι εφικτή, είναι όμως απολύτως χρήσιμη για την καλλιέργεια του μελλοντικού μύθου. Το δικό μου όραμα δεν είναι διάλυση του Δήμου Θέρμου, κύριοι. Θα το πω εδώ με δύο λόγια, λίγο πρόωρα βέβαια, όμως το κάνω, επειδή με προκαλέσατε:
Ένωση της Μυρτιάς με τον Δήμο Αγρινίου άνευ όρων. Αμέσως μετά, εκστρατεία ενημέρωσης, ένα Τοπικό Κίνημα, για ένωση των δύο Δήμων Αγρινίου και Θέρμου στη βάση μια συμφωνίας ότι θα γίνει μεταφορική αναβίωση της Αιτωλικής Συμπολιτείας, πολιτισμική διαχείριση της πανάρχαιας ιστορικής κληρονομιάς του τόπου, μετονομασία του ενιαίου Δήμου σε «Δήμο Αιτωλίας», μεταφορά της έδρας του Δήμου ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ από το Αγρίνιο στο Θέρμο και, ταυτόχρονα, Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης Π.Ο.Π.) των τοπικών γεωργικών προϊόντων ως «Αιτωλικά προϊόντα».
Αντί να σκαντζοχοιριάζετε λοιπόν, ακούστε και κάτι πέραν του καφενείου… Σε ό,τι με αφορά, εγώ, δεν γουστάρω να είμαι ούτε Θερμιώτης, ούτε Αγρινιώτης, αλλά Αιτωλός. Ακόμα και Μυρτιώτης θέλω να είμαι δευτερευόντως. Δεν θα πάψω λοιπόν να οραματίζομαι έναν «Δήμο Αιτωλίας» ή, καλύτερα, «Δήμο Αιτωλών», ο οποίος θα είναι στην ουσία αναβίωση της Αιτωλικής Συμπολιτείας (εξ ου και η ιδέα για πρωτεύουσα το Θέρμο) ένας Δήμος που θα σέβεται τις Κοινότητες στη βάση της τρισχιλιετούς Ιστορικής κληρονομιάς του τόπου, αλλά και της μακραίωνης προϊστορικής κληρονομιάς των Κουρητών (των Γουρτσιάνων, δηλαδή) άρα μπορεί να περιλαμβάνει άνετα τους σημερινούς Δήμους Αγρινίου και Θέρμου, όχι με πληθυσμιακά, αλλά με πολιτισμικά κριτήρια και με αποκεντρωμένες υπηρεσίες. Οι δυνατότητες επικοινωνίας και εξυπηρέτησης του δημότη είναι σήμερα απολύτως δυνατές. Η έδρα του Δήμου είναι το κοινό σύμβολο των δημοτών, δεν είναι πια το κτίριο των υπερσυγκεντρωμένων υπηρεσιών. Για ιστορικούς (δηλαδή για συμβολικούς λόγους) έγινε το Μεσολόγγι πρωτεύουσα του Νομού. Στο Θέρμο λοιπόν μπορεί να γίνει αναβίωση των θρυλικών «Σωτηρίων» (αν και στο Θέρμο δεν γνωρίζει κανείς τα «Σωτήρια», κύριε Μαραγιάννη) με παράλληλη ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας που έχει παγκόσμια σημασία, ότι δηλαδή η Δημοκρατία γεννήθηκε εδώ, κατά πρώτον, και όχι στην Αθήνα. Οι Αιτωλοί έσωσαν την Ελλάδα το 279 π.Χ. από τους Γαλάτες, οι οποίοι εισέβαλλαν συν γυναιξί και τέκνοις για μόνιμη εγκατάσταση. Η νίκη τους εκείνη ήταν ισάξια των Ελληνικών νικών εναντίον των Περσών, διότι σημάδεψε για πάντα την Ιστορία… Έχουμε τέτοια δυναμικά στοιχεία στο Θέρμο και δεν τα γνωρίζουμε καν, ούτε τα εκτιμούμε. Θα μπορούσε να ήταν τα εισιτήριά μας προς τον κόσμο… Εμείς όμως γίναμε ειδικοί μόνο στα κοψίδια και τα κοκορέτσια…
Ε, λοιπόν, ναι, μόνο έτσι τα Αιτωλικά γεωργικά προϊόντα θ’ αποκτήσουν υπεραξία (όπως στην Κρήτη) και, κατά συνέπεια, αγοραστική, ακόμα και εξαγωγική ισχύ… Τέτοια πράματα θα έκαναν οι έξυπνοι άνθρωποι για να διαφύγουν από τη μιζέρια, την κλάψα, τη χλίψα, να προσδώσουν λάμψη και υπεραξία στα προϊόντα τους. Αν δεν τα σκεφτήκατε ποτέ, είναι ευκαιρία να τα σκεφτείτε πρώτη φορά σήμερα. Διότι μόνο έτσι μπορούν να κατακτήσουν οικονομική αυτάρκεια και (ανακαλύπτοντας τον πολιτισμό τους) να γίνουν ευτυχείς οι Αιτωλοί, οι κάτοικοι δηλαδή της από δω μεριάς του Αχελώου. Τα υπόλοιπα, όσα λέγονται στις προεκλογικές εκστρατείες, εγώ τ’ ακούω ως ζουζουνίσματα κουνουπιών στο αυτί μου τη νύκτα…
