Γράφει η Ιωάννα Καραγεώργου
Ο άνθρωπος έχει χαρακτηριστεί ως το μόνο νοήμον ον του πλανήτη. Τον χαρακτηρισμό αυτό έρχεται να τον εκμεταλλευτεί ο ανθρώπινος πληθυσμός εισβάλλοντας έτσι στους πόρους και τη ζωή των ειδών της φύσης περισσότερο από ότι η ίδια επιτρέπει.
Ποιο όμως είναι το κριτήριο το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να αποδειχθεί αυτό;
Προφανώς ένα ελάφι, ένας βίσωνας ή ένα λιοντάρι δεν μπορεί να κατασκευάσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα. Αλλά δείχνει απαραίτητα αυτό την ανωτερότητα του ανθρώπου από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο;
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πολυμήχανη φύση του ανθρώπου. Ας εξετάσουμε όμως την αντίληψη που επικρατεί από μια άλλη οπτική γωνία:
Σύμφωνα με τον Maslow οι βασικές ανάγκες για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους είναι η τροφή, η στέγη, η ένδυση, η αναπνοή, ο ύπνος και το νερό. Τα ζώα αν το καλοσκεφτούμε αποζητούν το ίδιο ακριβώς για την επιβίωση του είδους τους. Εξελίσσουν τους τρόπους εύρεσης τροφής και στέγης καθώς προσαρμόζουν τη σύσταση του σώματός τους στις θερμοκρασίες του περιβάλλοντος όπου ζουν. Κάπου εδώ οι στόχοι για επιβίωση φαίνεται να συμπίπτουν.
Ο άνθρωπος από την άλλη έχει δημιουργήσει και εξελίξει μία ομάδα πραγμάτων όπου με μια πρώτη εικόνα τα ζώα δείχνουν να μην χρησιμοποιούν. Αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ραντάρ, μοίρες, χάρτες, GPS κ.λπ. μία αλληλουχία ανακαλύψεων όπου δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να προσανατολίζετε και να μετακινείτε. Γνωρίζαμε όμως ότι σχεδόν όλα τα είδη πτηνών και όχι μόνο διαθέτουν μια έμφυτη «δύναμη» όπου χρησιμοποιώντας τη μπορούν να ταξιδέψουν και να προσανατολιστούν με μεγαλύτερη ευκολία από ότι ένας μέσος άνθρωπος;
Επιπρόσθετα, ο άνθρωπος ως κοινωνικό όν έχει δημιουργήσει πολιτισμούς, δηλαδή μικρές ή μεγάλες κοινωνικές ομάδες όπου αντιπροσωπεύονται από νόμους και κανόνες για να επικρατείτε μια ισορροπία. Είναι ευρέως γνωστό όμως ότι οι ισορροπίες στον ανθρώπινο κόσμο δεν τηρούνται με απολυτοσύνη σε αντίθεση με τον κόσμο των ζώων.
Τα μυρμήγκια για παράδειγμα ζουν κατά εκατομμύρια σε μια άψογη προσαρμοσμένη σε κανόνες κοινωνία. Επιστήμονες που τα μελετούν έχουν δηλώσει πως αν το σύστημά τους εφαρμόζονταν σε μια ανθρώπινη κοινωνία θα δημιουργούνταν ένα άψογο λειτουργικό σύστημα.
Ο άνθρωπος σήμερα έχει εξελίξει το βιοτικό του επίπεδο σε τέτοιο βαθμό παραβλέποντας την «ζωώδη» πλευρά του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δείχνει ασέβεια προς τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου και κατ΄επέκταση στην ίδια τη φύση. Η αλυσίδα της ζωής όμως έχει κατασκευαστεί από την ίδια τη Φύση!
