Ο λαός μίλησε. Και είπε «πάμε γι’ άλλα». Η μεταδικτατορική περίοδος της χώρας που ονομάστηκε «μεταπολίτευση», κατέρρευσε με πάταγο. Ο εκκωφαντικός ήχος της κατάρρευσης ακούστηκε σ’ όλη την Οικουμένη. Η 6η Μαΐου 2012 καταγράφεται ως ημερομηνία, στην οποία επικυρώθηκε το πιστοποιητικό θανάτου της σαραντάχρονης περίπου δικομματικής κυριαρχίας του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Η 7η Μαΐου είναι μια άλλη μέρα, εντελώς αλλιώτικη, εντελώς διαφορετική από κάθε άλλη που θυμόμαστε εδώ και τριάντα οχτώ χρόνια. Αρχίζει μια νέα ιστορική περίοδος. Αν αυτό είναι καλό ή κακό, θα δείξει…
Τι έφταιξε, ποιος έφταιξε, δεν έχει πια καμιά σημασία. Είχε σημασία μέχρι την Κυριακή της 6ης Μαΐου 2012. Από την Δευτέρα το πρωί έχουμε στα χέρια μας ένα δεδομένο: Την αδιαπραγμάτευτη απόφαση του λαού για την οριστική καταδίκη του μεταπολιτευτικού δικομματισμού. Απόφαση απολύτως σεβαστή, σε όλες τις εκδοχές της. Οι εκλογές αυτές ήταν το δημοψήφισμα του Γιώργου Παπανδρέου, που δεν έγινε. Τώρα έχει σημασία μόνο το σήμερα, μόνο το αύριο. Για το τι θα κάνουμε ως Ελλάδα, ορίζεται από το πολιτικό πλαίσιο δράσης που έθεσε ο ίδιος ο λαός με τα χεράκια του. Τώρα το λάθος δεν είναι πλέον δικό τους. Τώρα το λάθος είναι δικό μας. Ολότελα δικό μας. Τώρα το λάθος δεν είναι πια των ενόχων. Τώρα το λάθος είναι ημών των αθώων. Η μετατροπή των αθώων σε ενόχους αποτελεί μια σοβαρή πιθανότητα. Διότι, πλέον, κανείς δε μπορεί να πει ότι δεν ήξερε. Έμαθε. Και ανάλογα με αυτό που έμαθε, έπραξε. Αποφάσισε. Τέλος.
Οι ευχές δεν έχουν φυσικά νόημα. Οι γνώμες επίσης. Οι απόψεις του καθενός εξ ημών είναι άχρηστες. Ό,τι ήταν να πούμε, το είπαμε. Και το γράψαμε. Εδώ και δύο χρόνια γράφαμε ποταμηδόν, όλα όσα κατά τη γνώμη μας έπρεπε να συνυπολογιστούν στις εκλογές αυτές. Τώρα, μπροστά στην εκφρασμένη θέληση του λαού, αισθανόμαστε την ανάγκη να σιωπήσουμε. Η πραγματικότητα είναι εδώ. Ωμή. Κυνική. Αδυσώπητη. Τι είναι καλύτερο και τι είναι χειρότερο, θα φανεί στο τέλος. Θα το κρίνει η Ιστορία. Διότι εδώ, τώρα, και το σοφότερο πράγμα να πει κανείς, θ’ ακουστεί ως ηλίθιο.
Τα αριστερά και τα δεξιά κόμματα που τιμήθηκαν με την ψήφο του λαού, σε αντίθεση με τα δύο κόμματα εξουσίας που αποδοκιμάστηκαν οικτρά, έχουν τώρα την ιστορική ευθύνη να υλοποιήσουν τη ρητή λαϊκή εντολή που πήραν για διακυβέρνηση της χώρας σε αντιμνημονιακή βάση. Θα πρέπει τώρα ν’ αποδείξουν οι πατριώτες που ανέλαβαν αυτή την ευθύνη απέναντι στο έθνος, ότι μπορούν να κάμουν εκείνο που δεν μπόρεσαν οι δοσίλογοι του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας: Να παραμείνει η χώρα στην Ενωμένη Ευρώπη, όπως όλοι τους θέλουν, εκφράζοντας περήφανη άρνηση των συμβάσεών της με την Ευρώπη.
Εμείς δεν ξέραμε πώς μπορεί να γίνει αυτό… Έχουμε ιδιαίτερη αγωνία για να το μάθουμε…
