Η καταστροφή που αποφύγαμε το 2012 είναι μπροστά μας
Οι ευρωεκλογές της Κυριακής 25 Μαΐου 2014 παράγουν ένα δευτερογενές πολιτικό αποτέλεσμα που φτάνει μέχρι και την άμεση προσφυγή στις κάλπες αναζητώντας τη νέα κυβέρνηση της χώρας. Όσο κι αν είναι δυσάρεστο λοιπόν, όσο και αν πονάει, εν όψει μιας επιλογής στην κάλπη που μπορεί να φέρει πρόωρες εκλογές, θα ήταν χρήσιμο ν’ αποτιμήσουμε το αποτέλεσμα των προηγούμενων, του 2012.
Αποκαλύπτεται αυτές τις ημέρες στον ξένο Τύπο, ότι: Εάν ο Αντώνης Σαμαράς δεν «άλλαζε τροπάρι», εάν δεν εγκατέλειπε την αντιμνημονιακή πολιτική που ασκούσε επί διετίαν (2010 – 2012) οι Ευρωπαίοι εταίροι θα πέταγαν την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη όπως «την τρίχα από το ζυμάρι». Για να σιγουρευτούν δε ότι εννοεί τη στροφή που έκαμε ο νέος πρωθυπουργός, περίμεναν και επί τρίμηνο μετά τις εκλογές του Ιουλίου για να δουν τα «πατήματα» της νέας κυβέρνησης. Μόλις το Φθινόπωρο του 2012 αποφάσισε η Μέρκελ να εγκαταλείψει το περιβόητο Grexit.
Το ίδιο ακριβώς θα έκαναν, θα μας έριχναν δηλαδή μια κλωτσιά, εάν στις εκλογές του 2012 γινόταν πρωθυπουργός ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας… Το κόστος εξόδου της Ελλάδας δεν είναι τόσο μεγάλο, όσο λέγεται. Για τους Γερμανούς μόνο αποτελεί μια παρωνυχίδα που πρέπει να κοπεί.
Κακά τα ψέματα: Και στις δύο περιπτώσεις (του Σαμαρά ή του Τσίπρα) θα είχαμε υποστεί άτακτη χρεοκοπία. Η Ελλάδα θα γύριζε στο 1900 και όχι στο 1950 που έλεγαν μερικοί.
Η ρητορεία που αναπτύχθηκε σχετικά με το ότι «η Ευρώπη ήταν ανέτοιμη, άρα μπορούσαμε να εκβιάσουμε μία ήπια λύση του προβλήματος», δεν ευσταθεί, επειδή, αν επισείαμε την απειλή της φυγής, θα παρείχαμε και ανακούφιση από πάνω σε όλους τους Ευρωπαίους που μας ήθελαν (και μας θέλουν) εκτός Ευρώπης. Θα τους διευκολύναμε τα μέγιστα! Και είναι απλό γιατί: Η Ελλάδα θ’ αποφάσιζε με δική της βούληση την έξοδο, άρα δεν θα προκαλούσε καμία αναστάτωση στις Αγορές!
Όσοι λοιπόν ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εκβιάσει, επιδεικνύουν απλά έναν πολιτικό επαρχιωτισμό. Κανείς στην Ελλάδα, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Τσίπρας, δεν είναι εξυπνότερος από κανέναν στην Ευρώπη για να μπλοφάρει τόσο αποδοτικά στην πολιτική σκακιέρα…
Συμπέρασμα, ασφαλές συμπέρασμα: Ούτε το 2010, ούτε το 2012, ούτε το 2014 μπορεί ο Τσίπρας «να σκίσει το μνημόνιο». Εάν το κάνει, όποιος το κάνει, όποτε το κάνει, θα παρέχει μέγιστη ευχαρίστηση και ανακούφιση στους Ευρωπαίους που θέλουν ν’ απαλλαχτούν ευσχήμως απ’ αυτήν εδώ την ανοργάνωτη και χύμα χώρα.
Λοιπόν, για το καλό της χώρας και του λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει ν’ απογοητεύσει τον κόσμο, δεν πρέπει να του στερήσει την έσχατη πολιτική του ελπίδα, όχι μόνο γιατί θα προκαλέσει στο τέλος οριστική καταδίκη της αριστεράς, αλλά γιατί θα προκαλέσει ανείπωτα δεινά στην Ελλάδα. Επομένως έχει τώρα δύο δρόμους: Ν’ αλλάξει αμέσως ΤΩΡΑ το αντιμνημονιακό τροπάρι του, να πει την ορατή πλέον αλήθεια στο λαό ή, αν ανέβει στην εξουσία, να σκίσει πραγματικά το μνημόνιο. Η «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι διαχειρίσιμη!
Με βάση αυτά τα απλά πράγματα, μπορούμε να συμπεράνουμε ασφαλώς ότι: Η αντιμνημονιακή ρητορεία δεν διαφέρει σε τίποτε από την συνωμοσιολογία. Η αριστερά των παροχών θα μπορούσε να κυβερνήσει μία πλούσια χώρα, ΔΕΝ μπορεί όμως να κυβερνήσει μία χώρα σε κρίση, ούτε να την οδηγήσει έξω από την κρίση αυτή, αντιθέτως, θα κάνει μεγαλύτερη την κρίση!
