Υπάρχουν κομματάκια της καθημερινότητας που τα περιεργάζεσαι κι έχουν συμπυκνωμένες πληροφορίες γι’ αυτόν που θέλει να τις δει. Από την Αμφίπολη που ξεμπροστιάζει τις ιδιομορφίες και τις ελλείψεις μας μέχρι την τσίχλα στο πεζοδρόμιο, το δικό μας μωσαϊκό του τάφου ενός πολιτισμού νεοελληνικού που έμεινε πίσω από την Τουρκοκρατία και την μεταπολιτευσοκρατία.
Κάπου, σε κάποιο γραφείο, ένας δημόσιος υπάλληλος αναθεματίζει την τύχη του με τη δουλειά που του έλαχε γιατί φορτώνεται και την δουλειά του τεμπέλη. Κάπου, σε κάποια τροχαία, ένας διοικητής υποφέρει από τις αλλεπάλληλες επισκέψεις για διαγραφή κλίσεων και αναθεματίζει την ώρα που διάλεξε την συγκεκριμένη δουλειά.
[box type=”info” align=”aligncenter”]Απ΄ το “ΑΜΑΝ” στην ΑΜΑΛ, μερικά γλυπτά δρόμος.[/box]
Αλλού κάποιος παπάς τηρεί αυτά που κηρύττει, κάποιος ηθοποιός αρνείται την ξεπέτα, παρά τα κέρδη, κάποιος στρατιωτικός αντικαθιστά τον συνάδελφο που έχει γνωριμίες, κάποιος καθηγητής αφήνει ένα στίγμα σε έξαλλους μαθητές που θα τον θυμούνται για πάντα. Κάποιος δημοσιογράφος παραιτείται για να μη γράψει ψέματα. Κάποιος φοιτητής αρνείται να κάνει τον τραμπούκο. Κάποιος οπαδός θέλει να πάει απλά στο γήπεδο και να γυρίσει σπίτι του.
Εκατομμύρια «όχι», μικρά και ασήμαντα, συμπληρώνουν την χώρα που ξέφυγε και δεν ξέρει τι της φταίει γιατί δεν κοιτάζεται στον καθρέφτη. «Όχι» που δείχνουν με την υγεία τους, το καθένα χωριστά, ότι όλα τείνουν προς την σήψη. Όλοι οι τομείς, κάθε δραστηριότητα, από το πρωί που θα κοιτάξει στο ψυγείο, θα μπεις στο αυτοκίνητο και θα οδηγήσεις, όλα μοιάζουν να θέλουν πάλεμα. Τα αυτονόητα δεν είναι διαθέσιμα αλλά θέλουν διεκδίκηση.
Χάθηκε ο νόμος και πήραμε τα όπλα. Που δεν είναι στο χέρι μας μέσα κλεισμένα αλλά στο μυαλό, σε αξίες στο πατάρι παραμελημένες, από τον καιρό που ήταν όλα εύκολα και τα όπλα δεν χρειάζονταν.
Με την κρίση χρειάστηκε να βγάλει ο καθένας τα «περιουσιακά» του. Όσοι δεν είχαν περιεχόμενο, σκέψη κάλυψαν την εσωτερική φτώχεια με θυμό, μούντζες, γιαουρτώματα, χρυσαυγιτισμό.
Οι υγιείς έπρεπε να κρατήσουν την χώρα, αβοήθητοι από την ίδια την εξουσία. Το παράπονό τους, δικαιολογημένα πια, βγήκε στις δημοσκοπήσεις.
