Αρχίζω να λυπάμαι τον Σύριζα. Είναι στριμωγμένος άγρια. Μόνο που δεν τον στρίμωξε κανείς, ούτε η αντιπολίτευση έκαμε κάτι γι’ αυτό, ούτε καν η διαπλοκή. Αυτή άλλωστε τον είχε διορίσει στην εξουσία. Η διαπλοκή “φούσκωσε τα πανιά” του Αλέξη τον Σεπτέμβριο του 2014 κι επί ένα πεντάμηνο έκανε τα πάντα για την “αλλαγή”.
Ο Σύριζα παγιδεύτηκε στα ίδια του τα λόγια. Η διαπλοκή επίσης. Η παρέα του Τσίπρα παλεύει ακόμη, αλλά δεν ξέρει πώς “να τα γυρίσει”… Δικαιούται ωστόσο την καθολική αναγνώριση μιας σπάνιας αξιοσύνης: Κατάφερε με ψέματα να κυβερνήσει τη χώρα δύο περίπου χρόνια… Καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν δεν το κατάφερε αυτό!
Όλες έλεγαν πού και πού καμιάν αλήθεια… Τώρα η αριστερά θέλει, αλλά δε μπορεί να φύγει από την κυβέρνηση. Θέλει, γιατί κατάλαβαν οι πάντες ότι με τον Σύριζα στην εξουσία, κάθε μέρα που περνάει, κάθε στιγμή, η αριστερά σουρώνει, εξαϋλώνεται. Δε μπορεί όμως να φύγει! Είναι σαν το γατί που σκαρφάλωσε στο δέντρο, αλλά βλέποντας από ψηλά πια το έδαφος, παθαίνει υψοφοβία και μουδιάζει. Χωρίς “έξωθεν βοήθεια” θα μείνει παγιδευμένο στο κλαρί να το βαράνε άπονα οι αέρηδες. Ο Σύριζα δε μπορεί να φύγει από την εξουσία με μια προσχηματική παραίτηση, όπως θα έκανε κάθε αστικό κόμμα. Χρειάζεται μια καλή δικαιολογία.
Όχι απέναντι στο λαό, αλλ’ απέναντι στον εαυτό του τον ίδιο, στην εναπομείνασα πια συνείδησή του. Κι αυτή η δικαιολογία δεν είναι άλλη από τις εκλογές. Μόνο που οι εκλογές χρειάζονται αφήγημα. Κι ο Σύριζα δεν έχει. Έχασε το αφήγημα του ελκυστικού αντιμνημονιακού μετώπου, και τώρα ψάχνεται… Εδώ και καιρό προσπαθεί να στήσει εναλλακτικά το ηθικό αφήγημα της διαπλοκής. Όχι ότι δεν τα καταφέρνει…
Μια χαρά τα πήγε ΚΑΙ σ’ αυτή την καμπάνια. Ξεχνά όμως ότι μαζί με την απώλεια του πρώτου αφηγήματος, έχασε και την αξιοπιστία του λόγου του. Πού να βρει τώρα την αξιοπιστία που απαιτείται για να στήσει όρθιο το νέο ελκυστικό αφήγημα, της διαπλοκής; Το “ηθικό πλεονέκτημα” που επέσειε μέχρι πρόσφατα, “έγινε καπνός”! Το “ηθικό πλεονέκτημα” είναι όμως αναγκαίο συστατικό του αφηγήματος κατά των νταβατζήδων… Αλλά δεν είναι σόι ν’ αντικαθιστάς τους παλιούς με τους νέους νταβατζήδες προβάλλοντας το επιχείρημα ότι “για πρώτη φορά τους αναγκάσαμε να πληρώσουν”. Κι ο επισκέπτης του πορνείου πληρώνει…
Για να κάνει τη δουλειά του πληρώνει. Αν όμως τον πάρει χαμπάρι η κυρά, “θα πάει η παντόφλα σύννεφο”… Ο Σύριζα λοιπόν θα ήταν πια ικανοποιημένος ακόμα και με… τα μισά των ποσοστών που πήρε τον Ιανουάριο του 2015. Γιατί τώρα έγινε ολιγαρκής! Θα ήταν όντως πολύ ευχαριστημένος με την δεύτερη θέση στις εκλογές. Θα είχε έτσι την ευκαιρία της ανασύνταξης, άρα και της επανόδου. Όσο καθυστερεί όμως να πάει στην κάλπη, τόσο μεγαλώνουν οι φόβοι (των μυαλωμένων τουλάχιστον) ότι θα βγει τρίτος και καταϊδρωμένος! Κι άμα βγει τρίτος, τίποτα δεν θα σταματάει πια το κόμμα αυτό από την ολική εξαέρωση.
Κι αυτό θα γίνει, επειδή: Οι μεν ιδεολόγοι αριστεροί (που προδόθηκαν) θα στεγαστούν στα σχήματα του Λαφαζάνη και της Κωνσταντοπούλου για να διασώσουν κάπως την συνείδησή τους, οι δε καιροσκόποι (αυτοί που τον συντηρούν ακόμα στα δημοσκοπικά ποσοστά) “θα σκορπίσουν σαν του λαγού τα παιδιά”… Γιατί αυτή είναι η φύση των πασοκογενών που έσπευσαν να πιάσουν στασίδι στο νέο κόμμα εξουσίας. Μια ζωή ψήφιζαν το κόμμα που έβλεπαν ότι θα βγει πρώτο. ΠΑΣΟΚ; ΠΑΣΟΚ! Νέα Δημοκρατία; Νέα Δημοκρατία! Είναι το γνωστό «κόμμα των αναποφάσιστων» που ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις μια ζωή…
Σ’ αυτούς θεμελιώθηκε η εναλλαγή των δύο κομμάτων εξουσίας τα χρόνια της μεταπολίτευσης, σ’ αυτούς θεμελιώθηκε η άνοδος του Σύριζα, αυτοί τώρα “θα του βρουν τον πάτο”… Θα τον εγκαταλείψουν την πιο κρίσιμη ώρα: Μια βδομάδα πριν από τις εκλογές. Η κατρακύλα που δείχνουν οι έρευνες, δεν λέει όλη την αλήθεια. Η πραγματική πτώση του κυβερνητικού Σύριζα είναι ήδη ανεπίστροφη και, στο τέλος, θα είναι εκκωφαντική.
Όσο και να κραυγάζει για την διαπλοκή από τους διαύλους επικοινωνίας που ελέγχει, όσο και να χρωματίζει με υστερικές κορόνες το νέο του αφήγημα, δεν θ’ αποφύγει την συντριβή, γιατί κι αυτοί οι δίαυλοι (η ΕΡΤ, για παράδειγμα) εισπράττουν σε παράλληλη γραμμή την απαξία του κοινωνικού συνόλου, ακόμα και τα τρολ του διαδικτύου λούφαξαν, άρα κανείς και τίποτα δεν έχει καμία αξιοπιστία στη μετάδοση του αγωνιώδους πια κυβερνητικού μηνύματος. Αρχίζω να λυπάμαι τον Σύριζα. Για να κυριολεκτώ, αρχίζω να λυπάμαι την αριστερά. Δεν της άξιζε τέτοιο ταπεινωτικό τέλος…
