Επιμένουν: «Οι 300 της Βουλής θέλουν κρέμασμα στο Σύνταγμα». Εξηγούν γιατί: «Είναι κλέφτες. Να φέρουν πίσω τα κλεμμένα». Αυτό λέει οργισμένα ο λεγόμενος «μέσος πολίτης». Και δεν θέλει να ψηφίσει κανένα κόμμα στις επόμενες εκλογές, επειδή «οι 300 θέλουν κρέμασμα, δεν θέλουν ψήφο».
Αν θέλουν, λέει… Είμαστε σύμφωνοι βεβαίως. Να φέρουμε αντίρρηση; Α, μπα! Έτσι και πεις «μα…» σε κατατάσσουν αμέσως στους οπαδούς της κυβέρνησης. Κι αν ήσουν, εντάξει, αλλά δεν είσαι, οπότε… Οπότε… δεν έχεις άλλη επιλογή. Άρα, φρονίμως ποιών, συμφωνείς αναποφεύκτως ότι «οι 300 θέλουν κρέμασμα στο Σύνταγμα».
Ποιοι 300 όμως; Ρωτάς: «Όλα τα κόμματα»; Όλα! Ξαναρωτάς: «Κι εκείνα που ψήφισες για να δείρουν τους κλέφτες»; Α, όχι εκείνα. Τότε, λες, «δεν είναι 300, είναι λιγότεροι». Αυτοί όμως επιμένουν: «Όχι. Είναι 300 και θέλουν κρέμασμα».
Καλά. Πας παρακάτω. Μπορεί να ’χουν δίκιο. Μπορεί να ξέρουν καλύτερα. Οι «300» είναι κλέφτες. Και πρέπει να κρεμαστούν στο Σύνταγμα από το λαό. Που αν είχε φιλότιμο δεν θα καθόταν στον καναπέ του.
Αλλά ποιοι, γαμώτο, είναι αυτοί οι «300»;
Ψάχνουμε και βρίσκουμε ένα ειδησάριο από το «Βήμα» τη μεθεπομένη των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012. Να δούμε τους 300 κλέφτες. Γράφει το «Βήμα» (Ιούνιος 2012):
“Η εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου εξελίχθηκε αναμφισβήτητα σε νίκη του υποψηφίου «της διπλανής πόρτας». Με ανανέωση που υπερβαίνει το 50%, το Ελληνικό Κοινοβούλιο έπαψε να μετρά κυρίως ηχηρά ονόματα, γόνους πολιτικών τζακιών και επίδοξους διαδόχους, για να υποδεχθεί εκπροσώπους απ’ όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής”.
Αυτά. Και συμπληρώνει: “Η ανανέωση του Κοινοβουλίου είναι η μεγαλύτερη που έχει λάβει χώρα από την εκλογική αναμέτρηση του 1974, οπότε εισήλθαν στη Βουλή 190 νέοι βουλευτές”.
Μέχρι που γράφονται αυτές οι γραμμές, κυβερνούν τη χώρα επί 18 μήνες «300» κλέφτες, εκ των οποίων οι μισοί μπήκαν στη Βουλή πρώτη φορά. Κατά συνέπεια, ΔΕΝ έφαγαν (ακόμα τουλάχιστον) ούτε πεντάρα.
Ποιος λοιπόν και γιατί επιμένει ότι «οι 300 είναι κλέφτες»; Μήπως το λέει (κι επιμένει σ’ αυτό) κάποιος που θα ήθελε να καταργήσει τη Βουλή για ν’ αναστηθεί και να βασιλέψει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς;
