Ναι, πάτερ, ό,τι πεις! Να εφαρμόσω τις εντολές του Θεού. Ποιος λέει όχι; Αλλά δεν τις ξέρω. Κι όσες άκουσα να λένε ότι τις είπε ο Θεός, μ’ έβαλαν στην αμαρτωλή σκέψη να ρωτήσω «ρε παιδιά, πότε τις είπε ο Θεός και σε ποιον;».
Καθότι, πάτερ, τις περισσότερες από τις καλές συμβουλές που ξέρω, τις είπαν άνθρωποι και όχι ο Θεός. Όπως, για παράδειγμα, το «γνώθι σαυτόν» ή το «μηδέν άγαν». Είναι ή δεν είναι καλές συμβουλές; Άριστες! Πού ωραία! Συμφωνούμε. Όμως… πώς εξηγείς ότι αυτές τις συμβουλές δεν τις είπε ο Θεός, αφού τις είπαν ειδωλολάτρες; Να μη σκεφτώ τάχα εγώ ότι οι καλές συμβουλές «δεν έχουν το Θεό τους»;
Θέλω να ελέγξω την αγιότητα ή την αμαρτωλότητα ενός διλήμματος: Να ψηφίσω ή να μην ψηφίσω στις επόμενες εκλογές; Τι λέει ο Θεός; Μπορείς να τον ρωτήσεις εσύ, αφού σ’ εμένα δεν απαντάει;
Α, όχι, μη μου τα γυρνάς, μη μου λες ότι «ο Θεός δεν ασχολείται με την πολιτική». Πώς δεν ασχολείται; Αυτός δεν ευλογάει κάθε κυβέρνηση; Στην Αγία Τριάδα δεν ορκίζεται κάθε νέα κυβέρνηση; Άρα ο Θεός ανακατεύεται και παρανακατεύεται. Λοιπόν: Να ψηφίσω ή να μην ψηφίσω στις επόμενες εκλογές; Και ποιον; Θ’ αμαρτήσω ή όχι αν απέχω;
Καθότι, πάτερ, δεν είναι δυνατόν να πηγαίνω στην κόλαση, επειδή έτυχε μια φορά κι έφαγα κάτι ωραίες γαρδούμπες μια Μεγάλη Παρασκευή, αλλά να μην ξέρω αν θα πάω στην ουράνια Κόλαση ψηφίζοντας εκείνους που με κάνουν δυστυχή στην επίγεια. Αυτό το μέγιστο πνευματικό ζήτημα πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Απαιτώ να μου αποδείξεις, πάτερ, όχι ότι υπάρχει Θεός, δεν έχω τέτοια απαίτηση, αλλά θέλω να μου αποδείξεις ότι στ’ ανθρώπινα ερωτήματα υπάρχουν απαντήσεις που πηγάζουν από τον Λόγο του Θεού.
Μη με κοιτάς και δε μιλάς, επειδή θα εξάγω το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Θα συμπεράνω, επίσης, ότι και τα υπόλοιπα που κηρύσσεις, ότι δηλαδή ο Θεός λέει το ένα, ο Θεός λέει το άλλο, δεν τα είπε ο Θεός, αλλά τα κατεβάζεις από τη γκλάβα σου.
Διαμαρτύρεσαι;
Μη διαμαρτύρεσαι, πάτερ! Μη μου λες ότι αυτά τα είπαν οι πατέρες της Εκκλησίας. Μπορώ να σου αραδιάσω ένα σωρό πράγματα που είπαν οι άγιοι πατέρες και θα σου σηκωθεί η τρίχα κάγκελο. Όπερ σημαίνει ότι, όσα έλεγαν, από τη γκλάβα τους τα κατέβαζαν κι αυτοί… Ο Θεός δε μίλησε ποτέ στους αμαρτωλούς, ούτε όμως και στους αγίους. Επομένως ο Λόγος Του δεν είναι ατόφιος, είναι απλά ένας αντίλαλος των σκέψεων του καθενός που χρησιμοποιεί το Όνομά Του για να δίνει κύρος και αξία στον δικό του στοχασμό, ενίοτε στη δική του μπαρούφα.
Ναι, πάτερ, έχω το θράσος ν’ αμαρτάνω κάθε φορά μ’ αυτά τα ζητήματα, επειδή, αλλιώς, θα έπρεπε να εφαρμόζω κατά γράμμα ό,τι μου λες. Και μετά λες «κάνε, ό,τι σε φωτίσει ο Θεός». Όμως, ο Θεός δεν νοιάζεται για να με φωτίσει. Έχω την εντύπωση ότι αυτό θα πρέπει να το κάνω μόνος μου. Θα πρέπει να φωτιστώ μοναχός μου, επειδή η φώτιση είναι κατάκτηση του ανθρώπου, δεν είναι χάρισμα του Θεού. Ξέρεις, όσο το καλοσκέφτομαι, αρχίζω και θυμώνω μαζί σου, πάτερ, καθότι ακόμα κι αυτό το τάχα μου αγαθό ρήμα είναι μια ΛΑΘΟΣ συμβουλή, είναι μια στρέβλωση της Αλήθειας, άρα ΔΕΝ είναι του Θεού, είναι δική σου, αποτελεί και ύβριν, διότι διδάσκει ότι ο Θεός κάθεται εκεί πάνω μικρόψυχα και κοιτάει εμάς εδώ κάτω διαλέγοντας ποιον θα φωτίσει και ποιον δεν θα φωτίσει…
Μη με κοιτάς σα να σου σκότωσα τον πατέρα, πάτερ…
