Το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα σφυρηλατεί τα νέα του εργαλεία
Τελείωσε η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Μπήκαμε στην εποχή των συμμαχικών. Δεν το έχουμε χωνέψει βέβαια και μιλάμε απαξιωτικά για συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠαΣοΚ, λες και θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Ισχύει όμως και μια νέα συνθήκη για την οποία τίποτε δεν έχει γραφεί: Τα μικρά και τα μεγάλα κόμματα είναι πλέον μικρές ομάδες στελεχών, η δε ισχύς τους εξαρτάται από το στασίδι που κατέχουν στις τηλεοπτικές οθόνες!
Θεωρητικά, μπορεί να ιδρυθεί ένα κόμμα από μια παρέα ανθρώπων και να καταλάβει την εξουσία στις επόμενες εκλογές. Υπό τον όρο ότι χρησιμοποιεί την τηλεόραση σε όλες τις εκδοχές της: Από το Δελτίο Ειδήσεων μέχρι τα «πρωινάδικα». Ιδίως αυτά!
Η δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας στον ψυχισμό της μάζας είναι καταλυτική. Μία ιδανική διαχείριση αυτής της σχέσης από γνώστες της μαζικής ψυχολογίας, είναι αρκετή για να εκτινάξει το ποσοστό ενός κόμματος από το 0,0% σε ποσοστό που παρέχει αυτοδύναμη κυβέρνηση! Δεν έχει γίνει ολικά, έχει γίνει όμως εν μέρει. Κι αυτό που έχει γίνει μερικώς, επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι μπορεί να γίνει και ολικώς.
Η πρακτική πλευρά του θέματος έχει να κάνει με την διαπίστωση ότι, πλέον, τα κόμματα δεν χρειάζονται τη συμμετοχή του πολίτη στην ίδρυση και τη συγκρότησή τους! Είναι αρκετό να βρουν δέκα πιόνια σε κάθε εκλογική περιφέρεια, ώστε να συγκροτείται ψηφοδέλτιο κατά το νόμο. Κατά τ’ άλλα, η δουλειά μπορεί να γίνει σε κορυφαίο επίπεδο από την παρέα που λέγαμε, μια ολιγομελή ομάδα μυημένων στο πολιτικό μάρκετινγκ.
Επώδυνη διαπίστωση, ε! Μας βάζει μπροστά σε μια πραγματικότητα που, αν και είναι ήδη εδώ, δεν την είχαμε συνειδητοποιήσει! Αντιθέτως, επιμένουμε μηρυκαστικά στην έγερση του πολίτη από τον καναπέ! Επιμένουμε στην ιδέα της συμμετοχής του πολίτη στα κοινά. Ε, δεν υπάρχει πια τέτοιο θέμα!
Η παρέα αυτή ξέρει ότι τελείωσε η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Άρα το κόμμα που θα καταφέρει να μπει στη Βουλή με το 3% του εκλογικού σώματος (αν μάλιστα γίνει και η απλή αναλογική, τόσο το καλύτερο) θ’ αποτελεί εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο! Θα μετέχει δηλαδή στην εξουσία! Μεγάλο κίνητρο για να κινητοποιηθούν οι καιροσκόποι…
Το θέμα πάντως δεν είναι η συμμετοχή του μικρού κόμματος στην κυβέρνηση, αλλά η κατάκτηση της αυτοδυναμίας. Διότι, καθώς είπαμε παραπάνω, με τη γνώση που παρέχει το πολιτικό μάρκετινγκ, είναι απολύτως εφικτή ακόμα και η αυτοδυναμία.
Κι εδώ υπεισέρχεται μία σημαντική λεπτομέρεια:
Η κατάκτηση της εξουσίας (ή της συμμετοχής σε αυτήν) απαιτεί ανάλογη διαχείριση όχι των εφημερίδων, αλλά των τηλεοπτικών Μέσων. Μόνο των τηλεοπτικών Μέσων. Η οποία διαχείριση κοστίζει όμως πολλά! Χρειάζεται ένα μεγάλο κεφάλαιο για να ενταχθούν στο «μεγάλο» σκοπό τηλεοπτικοί σταθμοί και στελέχη των τηλεοπτικών σταθμών.
Δύο τινά: Πρώτον, όποιος έχει χρήμα και θελήσει να κατακτήσει την εξουσία μπορεί να το κάνει πανεύκολα. Δεύτερον, καμία παρέα, ακόμα και αν έχει τις γνώσεις, δεν μπορεί να κάνει κόμμα, ούτε καν με στόχο το 3%…
Συμπέρασμα: Και στη μία και την άλλη περίπτωση απαιτείται χρήμα. Όποιος έχει το χρήμα, μπορεί να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση! Αν έχει λιγότερο, μπορεί να την επηρεάζει σε κάποιο βαθμό ή να μοιραστεί την ισχύ του με άλλες φατρίες.
Κι ένα προχωρημένο συμπέρασμα τώρα: Η Δημοκρατία δεν υφίσταται! Ήδη έχει καταλυθεί. Έχει αλωθεί από τις παρέες. Κάποια δε στιγμή όλες αυτές οι παρέες που την ελέγχουν, θα γίνουν μία. Και τότε θα είναι ορατή σε όλους η Ολιγαρχία…
