Εδώ και χρόνια το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, όχι μόνο του Νομού, αλλά όλης της χώρας, ήταν μία μικρογραφία του επαγγελματικού – βρώμικου και μίζερου – ποδοσφαίρου. Η ενασχόληση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο παραγόντων, που σκοπό είχαν την προσωπική τους ποδοσφαιρική «εξιλέωση», είχε μετατρέψει τον χώρο σε μίνι επαγγελματικό πρωτάθλημα. Με ότι αυτό συνεπάγεται.
Οι πρόεδροι των ομάδων είχαν την… κακιά συνήθεια πολλές φορές να «αγοράζουν» παιχνίδια, να «στήνουν» διαιτητές ή (κυρίως) να φτιάχνουν ένα ρόστερ από παίκτες που πληρωνόντουσαν κανονικά, λες και ήταν επαγγελματίες. Πλέον, όμως, λόγω της δύσκολης οικονομικής εποχής, όλο και περισσότερες ομάδες στηρίζονται στις δυνάμεις τους χωρίς να πληρώνουν παίκτες ή… διαιτητές.
Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δείχνει σε μεγάλο βαθμό να «καθαρίζει» από τους παράγοντες που είχαν χαλάσει την έννοια και το κλίμα του ερασιτεχνισμού. Η κλασσική του έννοια άλλωστε, για όσους έχουν ξεχάσει, είναι η ενασχόληση με το άθλημα όλων εκείνων που θέλουν να φεύγουν λίγο από την καθημερινότητά τους ή πολύ απλά των νέων ταλέντων που κυνηγάνε μία διάκριση στον χώρο. Μία ώθηση για να κάνουν καριέρα. Είναι ούτως ή άλλως αντιφατικό να πληρώνεται κάποιος ερασιτέχνης, σε οποιοδήποτε χώρο κι αν δραστηριοποιείται.
Η μόλυνση που είχε υποστεί τα τελευταία χρόνια το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο, κάτι που σημαίνει πως έρχεται μία δεύτερη ευκαιρία για τον χώρο αυτό. Οι ομάδες θα στηριχτούν σε ντόπια ταλέντα, παιδιά από τις αλάνες ή από τα… γήπεδα των σχολείων και τα μόνα τους έξοδα θα είναι πλέον τα λειτουργικά (παράβολο συμμετοχής, μετακινήσεις κλπ).
Αυτή η δεύτερη ευκαιρία θα μετατραπεί σε μοναδική ευκαιρία διάκρισης των επόμενων ποδοσφαιρικών γενιών, οι οποίες στο ιδανικό κλίμα του ερασιτεχνικού ανταγωνισμού (χωρίς λεφτά) θα καταφέρουν να κάνουν το βήμα παραπάνω.
