Η Ελλάδα μπροστά στις ιστορικές νομοτέλειες
Με την εγκατάσταση του Σύριζα στην εξουσία, μετά δε και την συνθηκολόγησή του με τους δανειστές της χώρας, ολοκληρώνεται ο κύκλος των κομμάτων της μεταπολίτευσης, αφού, πλέον, ΚΑΙ η αριστερά θα κριθεί για κυβερνητικό έργο. Αυτό είναι πολύ καθοριστικό! Ήταν και ιστορικά αναγκαίο. Δεν θα μπορούσε τίποτα καλό να γεννηθεί στη θέση των δύο φθαρμένων κομμάτων εξουσίας, αν δεν δοκιμαζόταν στην κυβέρνηση και ο τρίτος μεταπολιτευτικός πόλος.
Στη συγκυρία που γράφουμε αυτό το άρθρο, δε μπορούμε και δεν θέλουμε να προδιαγράψουμε το σύντομο ή το μακρύ μέλλον του Σύριζα στην εξουσία. Εδώ, τώρα, μας ενδιαφέρει μονάχα ότι η ολοκλήρωση της μεταπολίτευσης έφτασε ήδη σε μία πληρότητα, βασικό στοιχείο της οποίας είναι πάντως η υπόθεση ότι μετά και τον κύκλο της αριστεράς στη διακυβέρνηση της χώρας (συγκεκριμένα δε, όταν θ’ αρχίσει και η δική της φθορά) θα διαμορφωθούν οι ιδανικές πολιτικές συνθήκες για τη γέννηση του καινούριου.
Αυτό το πολυπόθητο καινούριο δε μπορεί να έχει καμία σχέση ούτε με τη Νέα Δημοκρατία, ούτε με το ΠΑΣΟΚ. Ούτε καν με το άχρουν και άοσμον “Ποτάμι”, παρά το γεγονός ότι η ηλικία του αριθμεί μόνο λίγους μήνες, από τις ευρωεκλογές του 2014. Για να είμαστε απολύτως ακριβείς, η καινούρια πολιτική δύναμη δε μπορεί να έχει σχέση ούτε με το ¨Κίνημα” του Γιώργου Παπανδρέου. Αφού ο Γιώργος δεν κατάφερε στις 25 Ιανουαρίου 2015 να φανεί χρήσιμος στην πολιτική τάξη της χώρας, αφού δεν αναχαίτισε τον Σύριζα που όδευε προς την εξουσία, ε, δεν έχει καμία προοπτική, άρα και κανένα λόγο ύπαρξης.
Η καινούρια μεγάλη πολιτική δύναμη που μπορεί να γεννηθεί ως αντίδοτο στην “κυβερνώσα αριστερά”, θα είναι αντίπαλος όχι μόνο του Σύριζα, αλλά και των πασοκικών, όσο και των νεοδημοκρατικών αναμνήσεων ομού, θα βάλλει απέναντί της και τους τρεις πόλους της μεταπολίτευσης.
Όμως στις πολωτικές αυτές συνθήκες που, με άλλα λόγια, είναι ιδανικές για την ίδρυση της νέας μεγάλης πολιτικής δύναμης, υπάρχει περίπτωση να εμφανιστούν επικίνδυνες δυνάμεις! Κι αυτό, επειδή η άνοδος ενός κόμματος στην εξουσία, μαθηματικά, γίνεται μόνο αν η ηγεσία του βγει “στην κόντρα”. Το “μνημόνιο” έφερε στην εξουσία το “αντιμνημόνιο”. Η αναβίωση του Κέντρου απέτυχε, παρά τις επίμονες και επίπονες προσπάθειες που κράτησαν πολύν καιρό.
Βάλε τώρα το ερώτημα: Ποιο είναι το ακριβώς αντίθετο της αριστεράς;
Δώσε την απάντηση μέσα σου, αναγνώστη, και… μη βγάλεις τσιμουδιά! Διότι κόντρα στην “κυβερνώσα αριστερά” του Αλέξη Τσίπρα δεν έχει καμία τύχη η μετριοπάθεια του Κεντρώου χώρου (ακριβέστερα δε: της κεντροαριστεράς ή της κεντροδεξιάς) ακόμα κι αν αυτό (το Κέντρο) συσταθεί επειγόντως πλέον. Ο Κεντρώος χώρος θα μπορούσε ν’ αναστηθεί ΠΡΙΝ ανέβει η αριστερά στην εξουσία. Όμως μετά τις 25 Ιανουαρίου 2015, δε μπορεί να συσταθεί καν… Η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να συσταθεί τώρα και να τροφοδοτηθεί από τη συγκυρία, είναι η άκρα δεξιά. Από την οποία λείπει προς το παρόν ο ηγέτης. Αν η Ιστορία της χαρίσει ηγέτη, τίποτα δεν θα μπορέσει να τον σταματήσει. Τίποτα δεν θα μπορέσει να σταματήσει τα χειρότερα…
Η περίπτωση ν’ αποτύχει ο Σύριζα στην διακυβέρνηση της χώρας είναι άκρως επικίνδυνη για τη χώρα. Όταν αποτύγχανε η Νέα Δημοκρατία, ερχόταν το ΠΑΣΟΚ, όταν αποτύγχανε το ΠΑΣΟΚ, ερχόταν η Νέα Δημοκρατία. Αν αποτύχει ο Σύριζα, θα έρθει η Χρυσή Αυγή… Αυτή είναι η εξίσωση…
Όσο πιο γρήγορα γίνει κάτι προς την κατεύθυνση μιας κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος, τόσο το καλύτερο…
