Στην Ελλάδα της κρίσης το ποδόσφαιρο παραπέει. Όχι τόσο για οικονομικούς όσο για θεσμικούς λόγους. Όπως συμβαίνει και στην πολιτική, η απαξίωση που δέχεται το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια είναι ακόμη ένα στοιχείο της παρακμάζουσας περιόδου που ζει η χώρα. Θα ήταν δε θαύμα μέσα στην κατάσταση αυτή να συνεχίσει η Εθνική ποδοσφαίρου να παρουσιάζει τόσο αξιόπιστο και αξιοπρεπές σύνολο όπως τα τελευταία 10 χρόνια. Από την άλλη η βίαιη επίθεση κατά του Ζωγράφου αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο αργοπεθαίνει.
Μέσα στην όλη παρακμάζουσα κατάσταση, ο υγιής φίλαθλος ψάχνει απεγνωσμένα κάποια θετικά στοιχεία, για να συνεχίσει να παρακολουθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στοιχεία όπως η πρόοδος του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, η επί 10ετίας εξαιρετικού επιπέδου Εθνική ή η ανταγωνιστική ομάδα του Αστέρα Τρίπολης και η ανοδική πορεία του Παναιτωλικού.
Την προηγούμενη εβδομάδα, για όσους δεν το γνωρίζουν, μία δολοφονική επίθεση κατά του μέλους της ΚΕΔ/ΕΠΟ, Χριστόφορου Ζωγράφου, οδήγησε την ΕΠΟ να αρνείται να ορίσει διαιτητές για όλα τα Εθνικά Πρωταθλήματα με αποτέλεσμα την αναβολή τους. Η Ομοσπονδία επί δέκα περίπου μέρες αρνούταν να πάρει πίσω την απόφασή της, ώσπου να πάρει αποφάσεις η Σούπερ Λιγκ, η Φούτμπολ Λιγκ και οι πρόεδροι των ΠΑΕ. Αυτό έγινε στις αρχές της εβδομάδας και η ΕΠΟ πήρε πίσω την επ’ αόριστον αναβολή που είχε αποφασίσει, συνεπώς το ερχόμενο Σαββατοκύριακο θα υπάρξουν αγώνες. Η απόφαση αυτή της ΕΠΟ, πέραν κάποιας αναδιάταξης που έγινε στην Σούπερ Λιγκ, δεν απέφερε τίποτα το σπουδαίο. Ήταν μία κίνηση ουσιαστικά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και το ερώτημα παραμένει: γιατί τις προηγούμενες φορές που υπήρξαν αντίστοιχες επιθέσεις δεν υπήρξε αντίστοιχη απόφαση;
Η αναβολή είναι άγνωστο σε τι ακριβώς βοήθησε το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό καθεαυτό. Εκείνο όμως που είναι γνωστό είναι πως η Ελλάδα, μέσα στην κρίση της δεν θα μπορούσε να βλέπει ποδόσφαιρο τύπου… Ισπανίας και Αγγλίας. Είναι άκρως φυσιολογικό η παρακμή της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας να επηρέαζει αρνητικά και τον ποδοσφαιρικό χώρο. Όπως έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα στην κοινωνική ζωή, έτσι έχει αυξηθεί και η βία στον χώρο του ποδοσφαίρου. Δυστυχώς ή ευτυχώς, κανείς δεν ξέρει, το ποδόσφαιρο -όπως και κάθε δημοφιλές άθλημα- είναι καθρέφτης της ίδιας της κοινωνίας της κάθε χώρας. Με την εικόνα αυτή βέβαια, οι υγιείς φίλαθλοι έχουν αποστασιοποιηθεί εδώ και χρόνια από τα γήπεδα. Απλώς πλέον βρισκόμαστε (;) στην κορύφωση των γεγονότων απαξίωσης του χώρου. Ακόμη και η Εθνική ποδοσφαίρου, που αποτελούσε καμάρι για όλους τους Έλληνες, δείχνει σημάδια αυτοκαταστροφής. Σημάδια που δένουν με την όλη κατάσταση στους υπόλοιπους τομείς του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τα γήπεδα μπορεί να είναι άδεια εδώ και χρόνια, όμως η αλήθεια είναι ότι πλέον τίθεται ζήτημα απαξίωσης και συνεπώς εγκατάλειψης του χώρου. Μεγάλος αριθμός φιλάθλων αρνείται πλέον να πιστέψει όλα αυτά που γίνονται και σταδιακά αποστασιοποιείται, όπως ήδη έχει κάνει με την πολιτική ζωή της χώρας. Αρνείται να συμμετάσχει στις αποφάσεις με υπευθυνότητα, ακόμη κι αν του δοθεί η ευκαιρία.
Για να μην λέμε όμως όλα τα στραβά, ας πούμε και τα καλά. Η Ελλάδα μπορεί να καμαρώνει για πολλά πράγματα. Για πολλές επιτυχίες που έχουν συμβεί στο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Από τη μία οι εμφανίσεις της Εθνικής καθόρισαν ένα διαφορετικό και πιο μεγάλο σε αριθμό κοινό για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Από την άλλη το φίλαθλο κοινό βλέπει ομάδες να αλλάζουν επίπεδο. Ο Ολυμπιακός ήδη προσφέρει πολλά στις κορυφαίες διασυλλογικές διοργανώσεις της Ευρώπης, ο Αστέρας Τρίπολης συνεχώς γίνεται πιο ανταγωνιστικός και ο… δικός μας Παναιτωλικός με αργά και σταθερά βήματα θέλει να μπει στην 5άδα των ομάδων που ουσιαστικά εκπροσωπούν την χώρα.
Το συμπέρασμα είναι το εξής:
Μπορεί να γίνονται πολλά κακά πράγματα, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο, από ένστικτο ίσως, κρατιέται “με νύχια και με δόντια” ζωντανό, γιατί η αλήθεια είναι ότι έχει πολλά πράγματα να δώσει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Και το απέδειξε αυτό η επιτυχία της Εθνικής το 2004. Μία επιτυχία που μπορεί να μην έχει ξεχαστεί ως δεδομένο και ως γεγονός, αλλά θεσμικά δεν αξιοποιήθηκε ποτέ…
