Δεν είναι μόνο η τηλεόραση που προπαγανδίζει ιδέες…
Ποτέ ξανά σε προεκλογική περίοδο δεν εμφανίστηκε σλόγκαν από μόνο του, χωρίς να το λανσάρει η τηλεοπτική προπαγάνδα. Ποτέ. Θα καταλάβουμε όμως τώρα, ότι δεν είναι μόνο η τηλεόραση που “φυτεύει” διάφορες ιδέες στα μυαλά των πολιτών, είναι και η ίδια η δυναμική των πραγμάτων, είναι η ίδια η ζωή. Αν εννοούν πραγματικά αυτό που λένε τόσοι πολίτες (ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή) τότε στις εκλογές της 6ης Μαΐου οι Χρυσαυγίτες θα πάρουν ποσοστό 19%.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται λίγες μόνο ημέρες πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ποσοστό θα πάρει τελικά η Χρυσή Αυγή, ούτε είναι σωστό να κάνουμε κάποια πρόβλεψη, θέλουμε μόνο να κατατεθούν εγκαίρως μερικές επισημάνσεις.
Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι σ’ αυτές τις εκλογές η Χρυσή Αυγή δεν θα πάρει 0,29% που πήρε στις προηγούμενες. Θ’ ανεβάσει το ποσοστό της δυναμικά, μένει να δούμε σε τι ύψος θ’ αναρριχηθεί. Πολλοί φοβούνται ότι το ποσοστό της Χρυσής Αυγής θα είναι τόσο υψηλό, που θα δημιουργήσει εντελώς νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Υπάρχει η άποψη ότι η ορατή άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι μια νομοτέλεια, αφού πρέπει, λέει, να λειτουργήσει ως αντίπαλο δέος του ΠΑΜΕ που εντελώς ανενόχλητο κλείνει λιμάνια, κάνει καταλήψεις, προπηλακίζει τους απεργοσπάστες, ανεβάζει πανό στην Ακρόπολη. Στην άποψη αυτή περί νομοτέλειας θα ήταν μάλλον άστοχο, όσο και μάταιο, ν’ αντιπαραθέσει κανείς απλοϊκά τον φόβο που προκαλούν οι νοσταλγοί του Χίτλερ.
Το ζήτημα είναι ότι οι πολίτες που πριν απ’ αυτές τις εκλογές ανακαλύπτουν τη Χρυσή Αυγή, δεν ξέρουν τίποτα γι’ αυτήν. Δε γνωρίζουν το όραμά της. Στο ιδεολογικό πλαίσιο της Δημοκρατίας έχουν όλοι οι πολίτες το δικαίωμα να εκφράζουν ατομικά και συλλογικά τις ιδέες τους, ακόμα και αν απεργάζονται την κατάλυσή της. Υπό την έννοια αυτή, οφείλουμε σεβασμό στις ιδέες της Χρυσής Αυγής, όσο και αν διαφωνούμε μ’ αυτές.
Οι πολίτες όμως που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή χωρίς να ξέρουν τίποτε από τις θέσεις της, τι θα κάμουν, όταν δουν στη Βουλή το κόμμα που ψήφισαν; Πώς είναι δυνατόν να ρίξουν μία ψήφο στην κάλπη, επειδή απλά τους αρέσει αυτό το μυθικό όνομα «Χρυσή Αυγή»;
Αλλά πιο πολύ κι απ’ αυτό, σ’ αυτό το άρθρο, μας ενδιαφέρει αποκλειστικά η δυναμική ενός ονόματος που στο πέρασμα του καιρού καταγράφηκε στο συλλογικό ασυνείδητο ως δύναμη κρούσης ή δυναμικής αμφισβήτησης του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Κάθε τηλεοπτική αναφορά στη Χρυσή Αυγή ήταν μέχρι τώρα αρνητική. Πώς λοιπόν αυτή η αρνητική αναφορά των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης μετατρέπεται σε θετική στάση των πολιτών που, όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, ακούς ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή; Πώς γίνεται να πλειοψηφούν σ’ αυτή την αναφορά οι νέοι;
Η σημαντικότερη ίσως παρατήρηση είναι ότι αυτή η τάση του εκλογικού σώματος ΔΕΝ καθοδηγήθηκε από την τηλεόραση, γεγονός που απομυθοποιεί την αναμφίβολη ισχύ του τηλεοπτικού μηνύματος και αποκαλύπτει την ισχύ του λαϊκού μύθου, ο οποίος δημιουργήθηκε υπομονετικά σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης χωρίς ποτέ να ξεκολλήσει από το «0, κάτι»… Από επιστημονική άποψη είναι άκρως ενδιαφέρον! Και μπαίνει το ερώτημα: Τι περιέθαλψε ΤΩΡΑ τους σπόρους του Ναζισμού; Γιατί φύτρωσαν ξαφνικά και ανθίζουν; Είναι οι λαθρομετανάστες; Είναι η οικονομική κρίση; Είναι η απογοήτευση του λαού από την Δημοκρατία;
Ό,τι και νάναι… Το αύριο ποτέ πια δεν θα είναι ίδιο με το χτες…
