Εάν κάλπαζε προς την εξουσία, θα φαινόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, όχι, δεν καλπάζει προς την εξουσία, αν και, θεωρητικά, ο αρχηγός του είναι εν δυνάμει πρωθυπουργός. Δεν καλπάζει προς την εξουσία, τη λιγουρεύεται όμως. Κι όσο πιο πολύ τη λιγουρεύεται, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τη μήτρα ιδέα που τον έθρεψε και τον μεγάλωσε ως καταληψία του σχολείου του.
Αν και, περιέργως, δεν κατηγορήθηκε από κανέναν, ο κ. Τσίπρας πλέει από την αρχή της ηγεσίας του σε πελάγη αυθάδειας απέναντι στο μέντορά του Αλέκο Αλαβάνο. Λογικό να υποθέσει κανείς ότι το ίδιο αυθάδης θ’ αποδειχτεί και απέναντι στη λαϊκή ψήφο, αν ή όταν τον αναδείξει ο λαός σε πρωθυπουργό.
Ο κ. Τσίπρας είναι ήδη ένα επεισόδιο στην πολιτική ζωή της χώρας. Ένα επεισόδιο που μπορεί ν’ αποδειχτεί πολύ διαρκέστερο από την κατάληψη ενός σχολείου. Η αλήθεια όμως είναι ότι: «Στους στραβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος». Έχει μια ευκαιρία το παλικάρι: Τώρα που ο πολίτης δεν δίνει δεκάρα για τα παλιά και τα νέα πολιτικά κόμματα, τώρα που έχει απαξιώσει κάθε τύπο Έλληνα που ασχολείται με την πολιτική, έχει μια καλή ευκαιρία ο Αλέξης να επιλεγεί ως ένα πρόσωπο που «θα τους δείξει». Άλλωστε με την ίδια ακριβώς λογική ο αποκαρδιωμένος πολίτης ψηφίζει απτόητος Χρυσή Αυγή.
Το ζήτημα είναι ότι ακόμα κι αυτή η λογική δεν είναι επαρκής για να δώσει αυτοδυναμία σε κάποιο κόμμα ή σε κάποιο εναλλακτικό πρόσωπο, όπως αυτό του κ. Τσίπρα. Το μόνο που μπορεί λοιπόν να συμβεί, είναι να υποχρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβερνητική συμμαχία με κάποιο συγγενικό κόμμα και να κάνει αυτό ακριβώς που σήμερα κάνουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ και το οποίο, φυσικά, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα στελέχη του με όλη τους τη δύναμη καταγγέλλουν.
Αλλά… ποιο κόμμα;
Δεν υπάρχει! Δεν ΘΑ υπάρξει! Το μόνο που ΘΑ υπάρξει, είναι οτιδήποτε παράταιρο βάλλει ο νους και το οποίο δεν έχουμε λόγο να περιγράψουμε μαντικά.
Έχουμε όμως κάθε λόγο να επιμείνουμε στο εξής: Ο λαός που (σίγουρα) θ’ αποκαρδιωθεί άλλη μία φορά, θα εξωθείται πλέον από τα πράγματα σε ακόμα μεγαλύτερη απαξία. Κι αυτό σημαίνει πρακτικά ότι: Η Χρυσή Αυγή έχει δίκιο να πιστεύει ότι σύντομα «θα έρθει στα πράγματα», επομένως το «εγέρθουτου», όντως θα ισχύει κάποια μέρα για όλους, ακριβώς όπως (διορθωμένο: εγέρθητι) το υπόσχεται από το βήμα της πλατείας Συντάγματος ο κ. Γερμενής.
