Όταν έχεις στα χέρια σου ένα προϊόν του οποίου έχει πληγεί η εικόνα, η δημοφιλία και η αξιοπιστία, το πρώτο που οφείλεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις (έστω αυτό) να επαναφέρεις την τάξη. Αυτό όμως για να γίνει, χρειάζεται κάτι περισσότερο από λόγια και επικοινωνιακά τρικ στα κοινωνικά δίκτυα του ίντερνετ (facebook και twitter). Πάντως ο αθλητισμός και οι αποφάσεις ως προς αυτόν, ολοένα και περισσότερο συνδέονται με τα λεγόμενα social media. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πρόσφατοι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου…
Η δική μας Παπαχρήστου, ο Ελβετός Μοργκανέλα και ο 17χρονος που συνελήφθη για προσβλητικό μήνυμα στο twitter ήταν μόνο η αρχή… Ωστόσο για τα ελληνικά δεδομένα τα tweets δεν είναι κάτι καινούριο. Ο Αλαφούζος αρέσκεται να διαμαρτύρεται «επισήμως» μέσω του twitter για τις τακτικές του Ολυμπιακού, ο οποίος απαντά με το παλιομοδίτικο… sms.
Ένα από τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας είναι ότι τα social media γίνονται συνέχεια πιο ισχυρά και η απήχησή τους ίσως να φτάνει ορισμένες φορές σε μεγαλύτερα επίπεδα απ’ ότι τα ΜΜΕ. Εκείνο που έκανε εντύπωση στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν η απουσία κάποιας στρατηγικής, κάποιων κανόνων με βάση τους οποίους η ΔΟΕ και οι εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές θα μπορούσαν να καθορίσουν το πλαίσιο της αλληλεπίδρασής τους με τα social media. Ο καθορισμός στρατηγικής, με την οποία θα μπορούσαν να κατανοήσουν τη δυναμική τους και τις διαφορετικές πλευρές της χρήσης τους. Οι αποπομπές αθλητών λόγω σχολίων που έγραψαν στο twitter δείχνει αυτό: Την άγνοια για τη δυναμική των νέων Μέσων.
Ας υπενθυμίσουμε όμως τι έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες:
1. Το tweet της Παπαχρήστου: Η Βούλα Παπαχρήστου προκάλεσε έντονες αντιδράσεις (μεταξύ των οποίων εθνικιστικά και ρατσιστικά σχόλια) με ένα tweet στο διάσημο σάιτ («Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό)». Αυτό είχε ως συνέπεια τον αποκλεισμό της Ελληνίδας από τους Ολυμπιακούς.
2. Μετά την Ελληνίδα αθλήτρια, σειρά πήρε ο Ελβετός ποδοσφαιριστής Μικέλ Μοργκανέλα, ο οποίος επίσης αποκλείστηκε από τους Αγώνες μετά την ανάρτηση ρατσιστικού σχολίου στο twitter για τους Νοτιοκορεάτες αθλητές («Θέλω να δείρω όλους τους Νοτιοκορεάτες. Είναι διανοητικά καθυστερημένοι και ηλίθιοι»).
3. Συνελήφθη από τη βρετανική αστυνομία 17χρονος, για προσβλητικό μήνυμα («Ελπίζω να ξέρεις ότι απογοήτευσες τον πατέρα σου») που έστειλε από το Twitter στον αθλητή των καταδύσεων Τομ Ντέιλι, επειδή αυτός δεν κατόρθωσε να διακριθεί στις συγχρονισμένες καταδύσεις από σταθερό βατήρα (10μ). Να σημειωθεί ότι ο Ντέιλι είχε χάσει τον πατέρα του πριν από ένα χρόνο και πριν τους Αγώνες δήλωσε ότι θέλει το μετάλλιο για να το αφιερώσει στη μνήμη του.
Και προχωράμε στην (ευρέως πλέον) γνωστή τακτική του Αλαφούζου να περνάει τα μηνύματά του κατά του Ολυμπιακού μέσω twitter. Αν και τελευταία το έχει… κόψει το πολύ tweet – tweet!
Σαφής στόχος του Γιάννη Αλαφούζου ήταν να συσπειρώσει τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει αυτό, ήταν να κοντράρει τον Ολυμπιακό σε οτιδήποτε λέει ή κάνει. Ωστόσο θα περίμενε κανείς ότι ένας άνθρωπος που είναι μέσα στον χώρο της Ενημέρωσης για τόσα πολλά χρόνια, θα ήξερε ότι για να το πετύχεις αυτό, δεν… φτάνει το twitter. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που πλέον οι δηλώσεις του είναι από λίγο έως πολύ επίσημες, απευθυνόμενος κυρίως σε Μέσα Ενημέρωσης της χώρας.
Για παράδειγμα, ένα από τα tweets του Αλαφούζου για τους δανεικούς του Ολυμπιακού («παίκτες δανεικοί σε θυγατρικές ομάδες») και τα παραρτήματα έβαλε φωτιά στο ήδη ένθερμο κλίμα των οπαδών. Ο λόγος ότι ο Ολυμπιακός θεώρησε σημαντικό να… δημοσιεύσει την απάντηση με sms («Γιαννάκη, πάρε τα χάπια σου») του Μαρινάκη, η οποία το μόνο που κατάφερε, ήταν να δυναμιτίσει το κλίμα για το πρωτάθλημα που μόλις ξεκίνησε. Είναι πάντως τραγικός ο τρόπος με τον οποίο εννοούν το «επικοινωνιακό παιχνίδι» οι δύο άνδρες, ζητώντας ωστόσο ένα καλύτερο αύριο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Χωρίς καν να συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι από μόνοι τους, με τις τακτικές τους, το γυρίζουν χρόνια πίσω! Είναι σα να βλέπεις δύο δεκάχρονα να σπρώχνει το ένα το άλλο… Στην ουσία όμως είναι δύο παιδιά που παίζουν με τη φωτιά!
Διαφορά ποιότητας και λογικής
Με αφορμή την αρνητική απάντηση της Σάλκε και του Κυριάκου Παπαδόπουλου στην μυθική πρόταση της Ζενίτ (18 εκ. ευρώ στην Σάλκε και 3 εκ. ευρώ ετησίως στον Έλληνα διεθνή), θα επισημάνουμε την διαφορά που έχει ο νεαρός στόπερ με τον… Γιούρκα Σεϊταρίδη.
Ο 20χρονος Κυριάκος προτίμησε την καριέρα από τα λεφτά, κάτι που του ανοίγει την προοπτική για μία ένδοξη ποδοσφαιρική πορεία στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Ήδη ο νεαρός ξεχωρίζει με τις εμφανίσεις του, κερδίζοντας την βασική θέση σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Γερμανίας. Αυτή τη στιγμή δε, θεωρείται από πολλούς ως το μεγαλύτερο ελληνικό ταλέντο που έχει βγει ποτέ. Η αλήθεια όμως κρύβεται πίσω από την άρνηση στην συγκεκριμένη τοποθέτηση. Η Ελλάδα ανέκαθεν έβγαζε ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Η διαχείρισή τους είναι αυτή που… ανατρέπει τις καριέρες τους. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Γιούρκας Σεϊταρίδης. Ο έμπειρος πλέον δεξιός μπακ και Πρωταθλητής Ευρώπης με την Ελλάδα το 2004 θεωρούνταν έως το 2005 ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές (αν όχι ο κορυφαίος). Η απόφασή του όμως να μετακομίσει στην Ρωσία σε ηλικία μόλις 24 ετών καταδίκασε την καριέρα του, ακόμη κι αν στη συνέχεια έπαιξε για τρία χρόνια στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Γιούρκας ποτέ δεν έκανε την καριέρα που πολλοί στην Ελλάδα περίμεναν με βάση τις δυνατότητές του. Ωστόσο υπάρχει διαφορά στον τρόπο που βλέπει κανείς τα πράγματα.
Η παραδοχή άλλωστε του Παπαδόπουλου («στη Γερμανία έμεινα γιατί θα βελτιωθώ και γιατί όχι αργότερα να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω ένα μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα μου») είναι όλα τα λεφτά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από την άλλη ο Γιούρκας προτίμησε την εξασφάλιση της ζωής του και των παιδιών με την μεταγραφή του στην Ρωσία. Σαφώς δεν μπορεί να κατηγορηθεί, αλλά είναι λογικό να μπαίνει ένα μέτρο σύγκρισης με τον Κυριάκο Παπαδόπουλου, ο οποίος όπως είπε «ήταν τιμή να έχω μια τόσο μεγάλη πρόταση από έναν μεγάλο σύλλογο και μάλιστα με τέτοιες οικονομικές απολαβές, που θα έλυναν το πρόβλημα της ζωής μου και της οικογένειάς μου. Αποφάσισα όμως να μείνω στη Σάλκε. Νιώθω τέλεια στη Γερμανία και νομίζω ότι είναι σαφώς καλύτερο πρωτάθλημα το γερμανικό από αυτό της Ρωσίας».
