Μπροστά από την σφραγισμένη πόρτα του πιλοτηρίου ο πιλότος του αεροπλάνου που έπεσε στις Άλπεις παρασύροντας στο θάνατο 150 επιβάτες, προσπαθούσε να πείσει τον ψυχασθενή συνάδελφό του να του ανοίξει. Οι φωνές του καταγράφηκαν στο “μαύρο κουτί”.
Αλλά πώς μπορεί ο εχέφρων να πείσει τον παράφρονα ν’ ανοίξει την πόρτα του πιλοτηρίου;
Στην αρχή το κάνει με επίκληση της λογικής:
– Άνοιξε την πόρτα, φίλε!
Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Ο πιλότος επανέρχεται με επίκληση του Θεού, που είναι υπεράνω της λογικής:
– Για όνομα του Θεού… άνοιξε την πόρτα…
Πάλι, άκρα του τάφου σιωπή…
Όπως ισχυρίζεται το Paris Match, o πιλότος έψαξε να βρει έναν λοστό που ήταν κρυμμένος στο πίσω μέρος του αεροσκάφους για να προσπαθήσει και πάλι να σπάσει την πόρτα. Προσπάθησε να παραβιάσει την πόρτα του θαλάμου διακυβέρνησης με δύο μεταλλικά αντικείμενα. Το πρώτο αντικείμενο ήταν ίσως φορητή συσκευή οξυγόνου ή πυροσβεστήρας. Για τη Bild ήταν ένα τσεκούρι.
Ο πιλότος απέξω έχει φρικάρει.
Βλέποντας ότι δεν πετυχαίνει τίποτα, φώναξε για μία ακόμη φορά στον συγκυβερνήτη:
– Άνοιξε τη γαμημένη πόρτα…
Αυτός είναι ο έσχατος λόγος: Ο γενετήσιος! “Άνοιξε τη γαμημένη την πόρτα”. Ακούγεται σα βρισιά. Κι όμως παραπέμπει σε κάτι πάνω απ’ το Θεό, δηλαδή πάνω απ’ το Θεό που έχει ο καθένας στο μυαλό του, υπονοεί τη γέννηση και το θάνατο του ανθρώπου, συμπυκνώνει τη γέννηση και το θάνατο, κάνει ΕΝΑ τη χαρά της γέννησης με τη λύπη της θανάτου, γιατί ο κλεισμένος στο πιλοτήριο ψυχάκιας, είναι φανερό πια, έχει πάρει την παλαβή απόφασή του: Να ρίξει το αεροπλάνο στις Άλπεις και να πάρει μαζί του (εκδικητικά τάχα;) τους 149 άγνωστους μεταξύ τους επιβάτες, άγνωστους ακόμα και στον ίδιο, εκπροσώπους όμως του ανθρωπίνου γένους, άρα γνωστούς στην ερπετική του καταγωγή. Αυτό το ιερό γένος ήθελε να εκδικηθεί: Το γένος του Ανθρώπου. Το ίδιο θα έκανε αν οι επιβάτες ήταν 249 ή πεντακόσιοι…
Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη “άνθρωπος” σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα. «Άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τίμαιος, Φαίδων).
Αυτός ο “αόρατος άνθρωπος” είναι άλλοτε άγγελος, άλλοτε φίδι. Τόσο ο άγγελος, όσο και το φίδι, μπορεί να έχουν την ίδια δίποδη μορφή πάνω στη γη, αλλά στον ουρανό δεν είναι παρά ο αληθινός εαυτός τους, απόλυτα διακριτός στους θεούς.
Εμείς τώρα εδώ καθόμαστε και λέμε γλυκά στον Αλέξη Τσίπρα:
– Άνοιξε τη γαμημένη την πόρτα…
Λέμε δηλαδή: “Άνοιξε τη γαμημένη πόρτα της Ευρώπης”.
Αυτός όμως δεν ακούει. Έχει πάρει την απόφασή του να ρίξει το αεροπλάνο στις Άλπεις. Αλλά σ’ αυτό το αεροπλάνο είμαστε επιβάτες ΕΜΕΙΣ. Και τα παιδιά μας.
