Σε μια εποχή των άκρων, όπου τα πάντα ενοχλούν σαν αιχμηρά αντικείμενα, αφού δεν τα λειαίνει η αφθονία αγαθών, τα κόμματα γίνονται σαν τους τσαμπουκάδες των δρόμων. Σαν τα άτυχα παιδιά που σκοτώνονται για να βγουν με το μηχανάκι τους πρώτα σε έναν παρατημένο επαρχιακό δρόμο. Να καμαρώσουν στον μικρόκοσμό τους.
Η κεκτημένη ταχύτητα στην επαναστατικότητα που επιδεικνύει πάντα η αντιπολίτευση, προκαλεί την κυβέρνηση να κάνει τα ίδια και αν μπορεί και χειρότερα. Οι ίδιοι που αποφασίζουν κάνουν και κριτική στις αποφάσεις τους, για να μην υστερούν στην κριτική των απέναντι που είναι αρεστοί. Επόμενο είναι να τρακάρουν.
[box type=”info” align=”aligncenter”]Δε μας έφταναν τα τροχαία, έχουμε και τους αρχαίους Θεούς να βολτάρουν με τα αμάξια τους και με τη γκόμενα δίπλα.[/box]
Η ανατριχίλα που προκαλούν οι αγορές και οι πτώσεις του χρηματιστηρίου ισοδυναμούν πια με βομβαρδισμό. Σε μια χώρα ερειπίων δεν έχει γίνει σαφές τι κάνουμε και που θέλουμε να πάμε. Θέλουμε γενικά μια επανάσταση.
Ο κόσμος που ανέθρεψε το ΠΑΣΟΚ στην στοργή του κράτους, και η μιμητική ΝΔ στην αγάπη της Παναγίας και του Θεού της Ελλάδας, ήταν πολύ εύκολο να ντυθεί την μαχητικότητα της Αριστεράς και την αντισυστημικότητας. Ουσιαστικά η σειρά της Αριστεράς να πάρει την εκδίκησή της για τα κλεμμένα από το ΠΑΣΟΚ συνθήματά της έχει έρθει. Τώρα πια κυβερνούν τα συνθήματα. Ο κόσμος κυκλοφορεί με συνθήματα.
Με μια αφαιρετική ποιητικότητα, όταν επισημαίνεις το παράλογο σου απαντούν «σάμπως οι άλλοι είναι καλύτεροι;», «σάμπως θα πάθουμε τίποτε αν δοκιμάσουμε αυτό, εκείνο, το άλλο;», «Τα μισά αν κάνει απ’ όσα τάζει…». Δεν πειράζει αν δεν γίνεται τίποτε απ’ όσα τάζουν. Δεν πειράζει αν βγουν νέοι ψεύτες. Σημασία έχει να τιμωρηθούν κάποιοι αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Αντίθετη κουβέντα δεν είναι αποδεκτή. Αντίθετη σάτιρα δεν είναι αποδεκτή. Όσο ενοχοποιείται ένας πολιτικός χώρος, τόσο αγιοποιείται μέσω της ποιητικής των συνθημάτων ένας άλλος. Τα συνθήματα θα χαστουκίσουν τον απείθαρχο στην μόδα των αθώων. Νέοι αφορισμοί, εκκλησιαστικού τύπου.
Μόνο που όσο φουσκώνει η θρησκευτικότητα στην πολιτική, τόσο σαπίζει σε ποιότητα, ανανέωση, δράση, λύσεις. Το σύστημα ενσωματώνει την ίδια την αντισυστημικότητα και την αξιοποιεί. Οι αρχιερείς την αγάπης προς τον φτωχό, είναι πάντα ντυμένοι πλούσια.
