Ποιος θα το περίμενε; Να μιλήσει ο ίδιος ο κ. Προβόπουλος για «ανταλλακτική οικονομία»; Να πει ένας κορυφαίος Τραπεζίτης ότι «αν γυρίσουμε στη δραχμή, θα γνωρίσουμε εικόνες του 1950 και θ’ ανταλλάσσουμε ένα κιλό λάδι με τρία κιλά αλεύρι»; Κι όμως. Η ιδέα ότι οι άνθρωποι μπορούν να ζουν και χωρίς μισθό, όπως ζούσαν πριν από λίγες μόλις δεκαετίες, η ιδέα του παραδοσιακού αγροτικού νοικοκυριού, για το οποίο κανείς δεν ήθελε ν’ ακούσει ως τώρα, γιατί όλοι νόμιζαν ότι τ’ αφήσαμε οριστικά πίσω μας, εκστομίζεται από έναν κορυφαίο θεσμικό οικονομικό παράγοντα.
Δεν είναι σχήμα λόγου. Αλλά το θέμα δεν είν’ αυτό. Είναι, ότι, χωρίς μια «εκκαθάριση» η Ελληνική Οικονομία ΔΕΝ θ’ ανακάμψει. Αν το «μνημόνιο» ή η «δανειακή σύμβαση» είναι αποτέλεσμα παγκόσμιας συνωμοσίας εναντίον του Ελληνισμού ή αποτέλεσμα ανικανότητας των πολιτικών ή αποτέλεσμα στρεβλών πολιτικών εφαρμογών σε χημική ένωση με την αφροσύνη των πολιτών, δεν έχει σημασία! Αυτό που μετράει τώρα, είναι τι θα κάνουμε από δω και πέρα. Αλλ’ επ’ αυτού; Τίποτα! Μένουμε στη χλίψα.
Ολοφυρόμαστε σα μικρά παιδιά που τους πήραν το ονειρεμένο παιχνίδι. Άμαθοι από κατακτήσεις, ανεκπαίδευτοι στην πολιτική σκέψη, κλαίμε ατέλειωτα για το κακό που μας βρήκε, μουντζώνουμε τους πολιτικούς, παρηγορούμε τους εαυτούς μας με την καταδίκη που τους ετοιμάζουμε τάχα στις εκλογές. Και λοιπόν; Πάλι θα γίνει μία κυβέρνηση, μονοκομματική ή συνεργατική, με τα ίδια υλικά. Άντε να βρεθούν και δυο – τρεις πολιτικοί που πιάστηκαν στο εκτονωτικό δόκανο και θα πληρώσουν για όσα έκαμαν οι άλλοι. Όμως το πρόβλημα για το λαό θα μένει ακριβώς ίδιο. Δεν θ’ αλλάξει τίποτα.
Σ’ αυτό το πεδίο ΔΕΝ θ’ αλλάξει τίποτα. Θ’ αλλάξουν όμως άλλα, τα οποία ΔΕΝ έχουν σχέση με τις εκλογές. Κι επειδή δεν τα βλέπουμε αυτά «τ’ άλλα», διαμορφώνονται μοναχά τους. Ίσως βέβαια να είναι και καλύτερα έτσι! Ωστόσο, με ή χωρίς το ευρώ, δικαίως ή αδίκως, θα φτωχύνουμε και οι πολλοί (ο λαός) θα πρέπει ν’ ανταλλάξουν οπωσδήποτε ένα κιλό λάδι με τρία κιλά αλεύρι. Αρκεί να τα έχουν. Αρκεί δηλαδή να τα παράγουν. Που ΔΕΝ τα παράγουν. Και πρέπει ν’ αρχίσουν να το κάνουν. Επειγόντως. Βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Με αλληλεγγύη.
