Στις 3 του Σεπτέμβρη 2014 το ΠΑΣΟΚ έκλεισε σαράντα χρόνια πολιτικής ζωής. Στις 3 του Σεπτέμβρη. Όχι “του Σεπτεμβρίου”. Έχει κι αυτό την σημειολογική αξία του!
Εδώ και καιρό βέβαια πολλοί είπαν για το ΠΑΣΟΚ τη γνωστή κουβέντα για τα “καλά σαράντα”. Το ερώτημα είναι: Αξίζει κανείς σήμερα ν’ ασχολείται με το ΠΑΣΟΚ;
Όχι, δεν αξίζει! Είναι απολίθωμα του πρόσφατου παρελθόντος, όπως ακριβώς το ΚΚΕ είναι απολίθωμα του απώτερου παρελθόντος. Απολιθώματα και τα δυο! Φρόντισαν μάλιστα να το επιβεβαιώσουν αυτό οι φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου στην εκδήλωση μνήμης του ΙΣΤΑΜΕ την Δευτέρα 1η Σεπτεμβρίου: “Δύο ημέρες πριν από την επίσημη εκδήλωση του κόμματος για τα 40 χρόνια από την ίδρυσή του, η εκδήλωση αυτή περισσότερο αποσκοπούσε σε μια ύστατη προσπάθεια πολιτικής επαναφοράς του Γιώργου Παπανδρέου και την ταυτόχρονη υποβάθμιση του «συνεργαζόμενου με τη Δεξιά» Ευάγγελου Βενιζέλου, παρά αυτήν καθαυτήν την ιστορική ανασκόπηση της τεσσαρακονταετούς πορείας του κόμματος”.
Το κορυφαίο σύνθημα απ’ όσα ακούστηκαν ήταν “Γιώργο, γερά, να πέσει η Δεξιά”…
Τι να πεις πια; Ότι τα παιδιά “ζουν στον κόσμο τους”; Να τα κατηγορήσεις για “νοοτροπία βασιλοφρόνων”; Καλύτερα μην πεις τίποτα… Και για να ξεμπερδεύουμε με δαύτους, πες μόνο τούτο: Η συνθηματολογία των Παπανδρεϊκών είναι απολίτικη, ανιστόρητη, άθλια, επικίνδυνη και, προπάντων, πολιτικά πρωτόγονη. Άντε γεια…
