Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τους βαρβάρους;
Εκεί που δεν το περίμενε κανείς, ο κόσμος όλος τρόμαξε από την ιστορική δήλωση του Ομπάμα ότι οι Η.Π.Α. αποσύρονται από την ηγεσία του πλανήτη. Ο αντιαμερικανισμός μοιάζει να χάνει ξαφνικά το αντικείμενό του. Δεν θα ενοχοποιείται για τις επεμβάσεις που θα κάνει στο μέλλον, αλλά για τις επεμβάσεις που έκανε στο παρελθόν. Όπως και να το κάνεις, αυτό θα έχει μόνο φιλολογική αξία.
Με τίτλο «η αμερικανική αυτοκρατορία πέθανε», το ρεπορτάζ, όπως το αντιγράφουμε από το iefimerida.gr, έχει ως εξής:
“Μπροστά στους ηγέτες του κόσμου που είχαν συγκεντρωθεί στα Ηνωμένη Έθνη, ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα παρουσίασε τη χώρα του ως μια υπερδύναμη έτοιμη να αντιμετωπίσει τα χημικά του Ιράν και να σκοτώσει τους εχθρούς της, αλλά και ως μια χώρα που δεν επιθυμεί πλέον να εμπλέκεται σε ατέλειωτες στρατιωτικές επεμβάσεις, όπως στη Συρία.
Και αυτό, όπως είπε, πρέπει ν’ ανησυχήσει τον υπόλοιπο κόσμο.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες έμαθαν την ταπεινότητα μέσα από μεγάλες δυσκολίες σε ό,τι αφορά την ικανότητά μας να καθορίζουμε την πορεία των γεγονότων σε άλλες χώρες» ομολόγησε ο Ομπάμα ενώπιον των 193 μελών του ΟΗΕ.
«Η ιδέα μιας αμερικανικής αυτοκρατορίας είναι ίσως μια χρήσιμη προπαγάνδα, αλλά δεν ανταποκρίνεται πλέον στην πολιτική που ακολουθεί η Αμερική και στο τι επιθυμεί η κοινή γνώμη» πρόσθεσε.
Ο Ομπάμα εξήγησε ότι «η πρόσφατη συζήτηση που έγινε στις ΗΠΑ για το θέμα της Συρίας απέδειξε ξεκάθαρα ότι ο κίνδυνος για τον κόσμο δεν είναι μια Αμερική που σπεύδει να ανακατευθεί στις υποθέσεις άλλων χωρών ή στα προβλήματα μιας περιοχής σαν να ήταν δική της. Ο κίνδυνος για τον κόσμο είναι ότι οι ΗΠΑ, μετά από μια δεκαετία πολέμου – ανήσυχες για τα προβλήματα στο δικό τους έδαφος, έχοντας πλήρη συνείδηση της εχθρότητας που προκάλεσε η πιθανότητα επέμβασής τους σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο – θα αποδεσμευθούν και θα αφήσουν ένα κενό ηγεσίας που καμία άλλη χώρα δεν δείχνει διατεθειμένη να αναπληρώσει».
Ο Ομπάμα επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον ηγέτη του Ιράν κι έδωσε έτσι το στίγμα της νέας Αμερικανικής πολιτικής. Όχι ότι δεν το ξέραμε. Η αλλαγή στάσης της Αμερικανικής υπερδύναμης είχε διαφανεί από τα γεγονότα της Λιβύης ακόμα, για να μην πούμε ότι έγινε διακριτή και από εκείνα της Σερβίας, όταν οι Αμερικανοί περιορίστηκαν σε ασφαλείς για τους ίδιους βομβαρδισμούς από ψηλά κι από μακριά, απέφυγαν όμως την εισβολή. Η ιστορική δήλωση Ομπάμα ανοίγει μία νέα εποχή, στην οποία θα διαμορφωθούν εντελώς διαφορετικά πολιτικά δεδομένα. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, η χούντα του 1967 υποστηρίχθηκε από τους Αμερικανούς, με την άρση δε της υποστήριξης αυτής κατέρρευσε το 1974.
Αυτά… τέλος! Ο αντιαμερικανισμός του Ελληνικού λαού είχε αίτιό του την στήριξη των συνταγματαρχών από την τότε αμερικανική ηγεσία, δεν μειώθηκε όμως από την άρση της στήριξης αυτής, άρα ζητούμενο είναι αν θα ξεπεραστεί στο μέλλον με την απόσταση της Αμερικανικής πολιτικής από τα Ελληνικά πολιτικά πράγματα ή θα γίνει χειρότερος, επειδή… θ’ αρνείται η Αμερική να υποστηρίξει την Ελλάδα στα δίκαιά της απέναντι στην Τουρκία…
Αυτό είναι το θέμα: Ποιος θα είναι στο μέλλον σύμμαχος της Ελλάδας απέναντι σε μια Τουρκική απειλή, όπως εκείνη των Ιμίων; Εδώ που τα λέμε, θα ήταν υπέροχο να μην έχουμε κανέναν σύμμαχο ανάγκη! Αλλ’ αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα ήταν εξοπλισμένη σαν αστακός. Γίνεται; Δε γίνεται. Οπότε;
