Ο μικρός Σπύρος βλέπει καθημερινά στην κουζίνα του σπιτιού του μια όμορφη αφίσα που δείχνει έναν υπέροχο κήπο με πολλά λουλούδια κι ένα ωραίο σπίτι. Το παρατηρεί, του αρέσει.
Στο σπίτι τους πολύ συχνά πηγαίνει μία καλή φίλη των γονιών του, η Βάσω, παίζει με τον μικρό, λένε τραγούδια, παραμύθια. Ο Σπύρος την αγαπά πολύ και κάθε φορά την περιμένει με χαρά.
Μια μέρα πάει η Βάσω στο σπίτι τους να πιει καφέ με τη μαμά του Σπύρου.
Ο Σπύρος θέλει να παίξει μαζί της και, όπως κάθε φορά, της το ζητάει επίμονα.
– Σπυράκο μου, να πιω ένα καφεδάκι με τη μαμά σου και θα παίξουμε.
Έτσι κι έγινε. Μόλις τέλειωσαν τον καφέ, ζήτησε από τον μικρό ν’ αρχίσουν το παιχνίδι. Έτρεξε στην κουζίνα ο μικρός και ζήτησε από τη Βάσω να τον πάρει αγκαλιά.
Τον πήρε η Βάσω στα χέρια της, ο μικρός είδε στον τοίχο την αφίσα που αγαπούσε με τον υπέροχο κήπο και λέει στη Βάσω:
– Σήκωσέ με λίγο πιο ψηλά, κοντά στον τοίχο, θέλω να μπω μέσα στο σπιτάκι και να παίξω στον κήπο.
