Σε κείμενο της «Κίνησης Ενεργών Πολιτών Αγρινίου για την Ανάπλαση του Πάρκου», με ημερομηνία 10/9/2013, όπου μεταξύ εκατοντάδων άλλων υπάρχει και η δική μου υπογραφή, διαπίστωσα εκ των υστέρων (ύστερα από επισήμανση του κ. Δημήτρη Τραπεζιώτη την Δευτέρα, 16/9/2013) ότι υπάρχουν κάποιοι χαρακτηρισμοί, οι οποίοι θίγουν την προσωπική τιμή και την υπόληψη συγκεκριμένων συμπολιτών. Το κείμενο είχε αποδέκτη την «Εφημερίδα των Συντακτών», δημοσιευμένο ρεπορτάζ της οποίας αναφερόταν στο θέμα ανάπλασης ή μη του Πάρκου Αγρινίου.
Θα ήθελα επ’ αυτού να σημειώσω τα εξής:
1). Η συμμετοχή μου στην Κίνηση Ενεργών Πολιτών Αγρινίου για την Ανάπλαση του Πάρκου» έχει ως περιεχόμενό της την θετική μου θέση: Λέω «ναι», στην ανάπλαση του πάρκου, άρα λέω «ναι» στο Σχέδιο που εκπονήθηκε. Θα ήθελα μερικά πράγματα να έχουν γίνει αλλιώς. Αλλά δε γίνεται να επιβάλλω την προσωπική μου γνώμη στο σύνολο. Ο καθένας έχει δε το δικαίωμα να υποστηρίζει την άποψή του, άρα κι εγώ την δική μου. Εκεί όμως εξαντλείται η θέση μου για το Πάρκο. Για έναν λόγο: Έχω δημοσιεύσει παλαιότερα εκτενές και πολυσέλιδο ρεπορτάζ στην εφημερίδα μου «Αναγγελία» και στο agriniovoice, όπου εκθέτω αντικειμενικά όλες τις πλευρές των αντιδίκων. «Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω». Η θέση μου είναι σαφής και γνωστή.
2). Τα κείμενα που η Γραμματεία της Κίνησης έχει συντάξει προς δημοσίευση, είναι αδύνατο να περνούν από την έγκριση όλων των μελών, άρα και εμού. Με δεσμεύουν όμως νομικά στο ακέραιο για κάθε επίπτωση που μπορεί να έχει κάποια ατυχής διατύπωση του συντάκτη τους. Το αποδέχομαι αυτό.
3). Εάν ήμουν εγώ ο συντάκτης της απάντησης στην «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ αυτούς τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς, τους οποίους χρησιμοποίησε ο συντάκτης του κειμένου. Να σημειώσω δε ότι δεν γνωρίζω ποιος ή ποιοι απ’ όλα τα μέλη της κίνησης συνέταξαν το κείμενο αυτό.
4). Μεταξύ των προσώπων που «φωτογραφίζονται» στο εν λόγω κείμενο, υπάρχουν και πρόσωπα που εκτιμώ και σέβομαι, αν και μαζί τους διαφωνώ.
5). Στο βαθμό που αυτό είναι αποδεκτό, διαχωρίζω τη θέση μου από τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς που, εν αγνοία μου, διατυπώθηκαν στο κείμενο, επιμένω όμως στην στήριξή μου σε όλα τα υπόλοιπα θέματα που διατυπώνονται σε αυτό. Σε προσωπικό επίπεδο και σε ό,τι αφορά τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς, δεν έχω κανέναν δισταγμό να ζητήσω δημόσια συγγνώμη από τα πρόσωπα αυτά. Και το κάνω με την ανακοίνωσή μου αυτή.
ΟΜΩΣ: Επειδή, εδώ και πολύν καιρό, έχω κρατήσει σαφείς και ευδιάκριτες αποστάσεις από το θέμα του Πάρκου και το έκαμα επειδή βρίσκω ψυχοφθόρο (για να μην πω κάτι άλλο) το συνεχιζόμενο λακριντί, κι επειδή τώρα υποχρεώνομαι να πάρω δημόσια θέση για ένα ζήτημα προσωπικής τιμής και υπόληψης που προέκυψε, θα ήθελα να σημειώσω επιπλέον και τα εξής:
Κατανοώ την φόρτιση, εξ αιτίας της οποίας ο συντάκτης του προσβλητικού κειμένου αναφέρθηκε με τον απαράδεκτο αυτόν τρόπο σε πρόσωπα συμπολιτών. Τον κατανοώ, για τους εξής πολύ συγκεκριμένους λόγους:
Τα μέλη της Κίνησης που αρνούνται την ανάπλαση στο Πάρκο, συκοφαντούν εδώ και μήνες ασύστολα κάθε Αγρινιώτη που δεν ασπάζεται τις απόψεις τους. Οι προσωπικοί αυτοί χαρακτηρισμοί έχουν διατυπωθεί ήδη από εκείνους που σήμερα διαμαρτύρονται για τους χαρακτηρισμούς που ενστικτωδώς επιστρέφονται. Οι δημοσιογράφοι ειδικά (μηδέ εξαιρουμένου του υπογράφοντος) κατηγορήθηκαν ευρύτατα και κατηγορούνται αδιακόπως και δημοσίως ότι «τα παίρνουν από τον δήμαρχο», είναι «ξεπουλημένοι, επειδή έρχονται εκλογές». Είναι μια φριχτή κατηγορία, στην οποία ελάχιστοι από τους δημοσιογράφους κάνουν πού και πού κάνα σχόλιο για ν’ απαλύνουν την ασφυξία. Κανείς από τα μέλη της κίνησης εναντίον της ανάπλασης του Πάρκου δεν αμφιβάλλει γι’ αυτό. Κανείς! Η Επιτροπή τους δεν αποκατέστησε ποτέ την ενώπιον κοινού και από μικροφώνου προσβολή του υπογράφοντος από αυτοαποκαλούμενο δημοσιογράφο του πάνελ. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως σημαίνει ότι ο καλύτερος δρόμος είναι να επιδοθούμε σε μηνύσεις ο ένας εναντίον του άλλου; Η ζημία που υφίσταται χρόνια τώρα ο Τοπικός Τύπος από αυτό το ατελείωτο και διαρκές λακριντί, είναι ηθική, αλλά και οικονομική. Νοιάστηκε ποτέ κανείς γι’ αυτό; Αναλογίστηκε ποτέ ο πάσα ένας που ανοίγει το στόμα του και ενοχοποιεί την εργασία ή την άποψη του δημοσιογράφου ως τεκμήριο ενοχής και διαπλοκής. Όχι. Δε νοιάστηκε, επειδή αυτός είναι ο αποκλειστικός κάτοχος της μοναδικής αλήθειας. Η ευθιξία του αρχίζει και τελειώνει εκεί μόνο που θίγεται το ονοματάκι του. Αναλογίστηκε τάχα κανείς ποια είναι η οικονομική ζημιά εντίμων και περήφανων εργατών και δη οικογενειαρχών, το εισόδημα των οποίων δεν ήταν ποτέ ούτε το ένα δέκατο των αδέκαστων τιμητών που με περισσή ευκολία διατυπώνουν τέτοιες και τόσο άδικες συκοφαντίες; Κάποια στιγμή «ο κόμπος φτάνει στο χτένι», έχει δε τότε το δικαίωμα να παραλογιστεί ακόμα και ο ψυχραιμότερος, ακόμα και ο ευγενέστερος όλων.
Εν κατακλείδι, συστήνω ΚΑΙ στους φίλους ΚΑΙ στους ενάντιους, ειδικά δε στους συναδέλφους μου, αλλά και στους κριτές των συναδέλφων μου, να είναι προσεκτικοί στις γραπτές και τις προφορικές διατυπώσεις τους. Να μη φτάνουμε στην οργή. Το λέω για να ΜΗ φτάσω ο ίδιος στην οργή, διότι στην οργή μου (και εν αμύνη) μπορώ να κάνω χειρότερα από τον χειρότερο. Έχουμε πονέσει όλοι πολύ από τέτοιες αμετροέπειες. Ο καιρός δε τούτος έχει άλλες προτεραιότητες. Η Ελλάδα είναι στον πάτο του πηγαδιού. Αυτός είναι ο λόγος που απέχω από το κέντρο των συζητήσεων για το Πάρκο. Είναι μια παρωνυχίδα. Δηλώνω δε ότι ΔΕΝ θα επανέλθω με κανέναν τρόπο, δεν θ’ απαντήσω σε κανένα σχόλιο επί της παρέμβασής μου αυτής, άρα μπορεί ο καθένας να γράψει και να πει εναντίον μου ό,τι θέλει. Θα μείνει, το λέω από την αρχή, ατιμώρητος, όπως έμειναν (από πεποίθησή μου) και εκατοντάδες άλλοι που επί είκοσι πέντε χρόνια τώρα και ασταμάτητα προηγήθηκαν.
Αν όμως, πίσω απ’ αυτή την αφορμή για καυγά, κρύβονται υστερόβουλες σκέψεις με φόντο τις Δημοτικές εκλογές, αν διογκώνονται λέξεις και φράσεις για να γίνει τζερτζελές προς όφελος αδήλωτων ακόμη υποψηφιοτήτων, σε όποια από τις δύο πλευρές και αν βρίσκονται αυτές, στον δικό μου κώδικα είναι εξ ορισμού καταδικαστέες.
Υπογραφή: Παντολέων Φλωρόπουλος
