Κοιτάω πίσω μου και βλέπω την άβυσσο, δεν κατάλαβα πώς ταξίδεψα εδώ, άγιε Πέτρο μου, αλλά, περισσότερο κι απ’ αυτό, ελπίζω να λύσω τη σημαντικότερη απορία της ζωής μου, τώρα, ενώπιόν σου και τη διατυπώνω ευθέως: Τι θα γίνει με τις αμαρτίες που ξέχασα;
Είναι γραμμένες στα κιτάπια σου, νομίζω, αλλά τότε, αφού όλες οι αμαρτίες μου είναι γραμμένες στα κιτάπια σου, γιατί με καλείς σε απολογία; Όσα και να σου πω, λίγα θα είναι. Και λειψά. Άντε να θυμάμαι το 10% των επεισοδίων… Παρά την επιθυμία μου να είμαι ειλικρινής, θα γίνω αθέλητα ψεύτης…
Ε, όχι να πάω και στην κόλαση, επειδή δεν θυμάμαι καλά τα επεισόδια ή θυμάμαι κάποια εξ αυτών… Δουλεύει ή δεν δουλεύει το σύστημα του Θεού; Μήπως είναι κι αυτό σαν το Ελληνικό Δημόσιο;
Υπό μία έννοια είμαι ασφαλής, διότι, καθώς μου είπαν, όλα είναι γραμμένα στο πρωτόκολλο, εκεί, δίπλα σου, άρα η κρίση σου δεν εξαρτάται από τις δικές μου αναμνήσεις. Αλλά… δε μου λες… θέλω να μάθω… ποιος ρουφιάνος με παρακολουθούσε και σου έστελνε τόσο λεπτομερή αναφορά; Μήπως ήταν η αστυνομία; Ο στρατός; Οι μυστικές υπηρεσίες;
Μη μου πεις «σ’ έβλεπε ο Θεός», διότι αυτό έλεγε κι ο παππούλης μου και με τσάντιζε, είχα καταλάβει ότι ήθελε έτσι να με βάλει στο δρόμο του Θεού και μου έβαζε έναν αόρατο μπαμπούλα να τον έχω στο σβέρκο μου κάθε στιγμή, ακόμα και τη στιγμή που κοιμόμουνα, ακόμα και τη στιγμή που ονειρευόμουν κορίτσια να χορεύουν.
Τι παναπεί μ’ «έβλεπε ο Θεός»; Έβλεπε ο Θεός και υπαγόρευε στον δικό σου γραμματέα τα πεπραγμένα μου, για να έρθω εδώ σήμερα και να με κρίνεις… εσύ;
Δε στέκει!
Κάτι άλλο συμβαίνει. Και πες μου τι…
Δε λες…
Σιγά μη μου αποκαλύψεις τα μυστικά…
Όμως θα σου πω εγώ:
Αυτή η φάμπρικα ψυχών εδώ πέρα λέω να σταματήσει. Δεν ξέρω ακριβώς τον τρόπο, αλλά, μου φαίνεται, ότι βασίλειο του Θεού δεν υπάρχει αλλού, εκτός απ’ το μυαλό μου.
Σου το λέω ευθέως: Ο Θεός δεν υπάρχει, επειδή ο Θεός άρχει. Αν δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ, να σου εξηγήσω: «Ο Θεός υπάρχει» σημαίνει ότι «ο Θεός είναι ΥΠΟ την αρχήν», εννοείται, υπό την αρχήν κάποιου άλλου (ανώτερου) Θεού. Άρα είναι λάθος να λέμε ότι «ο Θεός υπάρχει». Το σωστό είναι να λέμε «ο Θεός άρχει». Επειδή ο Θεός είναι άρχων.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον παντρεμένο άντρα: Τι παναπεί «παντρεμένος»; Σημαίνει «ύπανδρος». Ο άντρας δηλαδή, ο οποίος «είναι υπό (έναν άλλον) άντρα». Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, άγιε Πέτρο μου; Λέω πως, όταν λέμε τη λέξη «παντρεμένος», εννοούμε ότι «αυτός ο άντρας έχει σύντροφό του έναν άλλο άντρα» και όχι φυσικά μία γυναίκα!
Ερωτώ:
Ποιος έφερε «τα πάνω κάτω»; Γιατί λέμε ότι «ο Θεός υπάρχει» και μειώνουμε τον Θεό, τον υποβαθμίζουμε στη θέση του υπαλλήλου; Γιατί λέμε «αυτός είναι παντρεμένος» και μειώνουμε τον άντρα, τον υποβαθμίζουμε στη θέση του πούστη;
Άκου, άγιε Πέτρο…
Το ξέρεις… οι θεωρίες συνωμοσίες δε μου άρεσαν ποτέ! Όμως εδώ, τώρα, δεν το βρίσκω και τόσο αθώο να έχει γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, οι δε λέξεις να εννοούνται με το αντίθετό τους. Ακόμα και αυτές οι ιερές έννοιες, όπως η λέξη «Θεός» και η λέξη «άνδρας», λέγονται κι εννοούνται απ’ την ανάποδη…
Ξαναρωτώ: Ποιος γύρισε τον κόσμο ανάποδα; Και… γιατί; Διότι κι εσύ, άγιε Πέτρο μου, ανάποδα μου τα λες! Σου το λέω ευθέως:
Είσαι μέρος αυτού του προβλήματος. Είσαι μέρος του προβλήματος που έχουμε ο Θεός και η αφεντιά μου…
