Κατέβαινε ένας κύριος με το αυτοκίνητό του την ώρα που ένας μπαμπάς με το γιο του διέσχιζε την οδό Γρίβα. Σταματάει το αυτοκίνητο και του κάνει νόημα να περάσει.
Σηκώνει το κεφάλι του ο μπαμπάς να ευχαριστήσει τον ευγενικό οδηγό και βλέπει ότι είναι γνωστός του. Τον χαιρετάει και του ζητάει να περάσει και η σύζυγός του με το καρότσι.
– Βεβαίως να περάσει! Λέει ο ευγενής κύριος.
Πέρασε το ζευγάρι με τα δυο του παιδιά και προχωρούσαν στη Μπαϊμπά. Η Γεωργία που είδε όλη τη σκηνή, προχωρούσε πίσω τους.
– Τον γνωρίζεις αυτόν; λέει ο σύζυγος στη σύζυγο.
– Όχι, ποιος είναι;
– Αυτός έχει φροντιστήριο και σκέφτηκε, να τους αφήσω να περάσουν, γιατί αύριο θα μεγαλώσουν τα παιδιά, θα τα φέρουν στο φροντιστήριο.
Η σύζυγος τον κοιτάει με απορία και του λέει:
– Άντε μωρέ που σκέφτηκε έτσι ο άνθρωπος…
– Άμα σου λέω εγώ. Τον ξέρω, το συμφέρον είναι πάνω απ’ όλα.
Η Γεωργία που είδε και άκουσε το συμβάν, άκουσε και την ανάλυση του πατέρα, συννέφιασε.
«Μα…τι άλλο πρέπει να κάνει κανείς για να ομορφύνει ο κόσμος;» σκέφτηκε. «Αντί ν’ ασχημαίνει…» συμπλήρωσε.
