Του Νόμου τα εννιάμερα αυτή η χώρα…
«Δε φαινότανε», «Ναι δε φαινότανε». «Δε φαινότανε». Μια κοινωνία που δεν έχει περιεχόμενο λειτουργεί σαν το κενό που μεταδίδει την ηχώ. Δεν φαινότανε ικανός για φόνο ο νεαρός, ο γείτονας, ο γιος του τάδε, ο παππούς του δείνα, η κόρη της τέτοιας. Η χώρα που θέλει διαρκώς να πιστεύει άλλα. Μια χώρα αθώα. Χρεοκοπημένη αλλά εξαιτίας άλλων. Με τρελές σπατάλες αλλά εντάξει «υπάρχουν λεφτά».
Γονείς που θέλουν να πιστέψουν κάτι άλλο για το παιδί τους απ’ αυτό που είναι, πολίτες που θέλουν να πιστέψουν κάτι άλλο απ’ αυτό που γίνεται. Μια αλληλένδετη σχέση που την αξιοποιούν επιτήδειοι, ιδίως στα παρηκμασμένα σχολεία της χώρας. Παπάδες σώζουν δυσλεκτικούς για τους οποίους αδιαφορούν καθηγητές, αντεξουσιαστές αναλαμβάνουν στρατολόγηση κοινωνικά ευαίσθητων, αφού οι παπάδες και οι θεούσες δεν τους καλύπτουν, ακροδεξιοί μαζεύουν όσους δεν γουστάρουν αριστερούς, αριστεροί κάνουν καταλήψεις για μια παιδεία που να μην συνδέεται με τη δουλειά αλλά με έναν επίγειο παράδεισο αδερφοσύνης, ματσωμένοι ρίχνουν το βάρος στα φροντιστήρια και πηγαίνουν συμβολικά στο σχολείο.
Η χώρα έχει ιό στον εγκέφαλο, στην παιδεία της. Ο ιός της τρελής (αγ)Ελλάδας, ταϊσμένης με ανακυκλωμένα υπολείμματα πεθαμένων ιδεολογιών. Δεν ξέρει τι της φταίει και παραπατάει. Ημιμάθεια, τάβλι, ξερόλες πολλοί, σπουδαγμένοι αγράμματοι, πλήθος φοιτητές, δημοκράτες έτοιμοι για ξύλο και πάτημα κάτω αν δεν συμμερίζεσαι το όραμά τους.
Κόβει το μάτι τους. Ξέρουν πως φαίνεσαι. Βλέπουν το «φαίνεσθαι». Μοιραία πέφτουν απ’ τα σύννεφα όταν αυτό που φαίνεται είναι και κάτι άλλο. Μοιραία βλέπουν ό, τι θέλουν.
Σφάζει στην Αγγλία ο Ισλαμιστής ένα αθώο και ο αριστερός τα βάζει με τους Αγγλοσάξωνες και τον καπιταλισμό. Χορτασμένος επιδόματα δήθεν ανεργίας, πυρόπληκτα, «μαύρα» λεφτά.
Η χώρα έχασε επαφή με την πραγματικότητα, την αρνήθηκε, κάλυψε τον καθρέφτη. Η Ελλάδα γέννησε μύθους και στο τέλος την τραυμάτησαν τα ίδια της τα παιδιά, οι μύθοι. Και μάλιστα όταν χρειάστηκε να κλείσουν την τηλεόραση και να διαβάσουν επιτέλους και κάτι.
