Η τυφλή, να το πούμε αλλιώς, η άκριτη απόρριψη όλων όσων φτάνουν στ’ αυτιά της μάζας, συνεχίζεται. Με κύρια ευθύνη των τηλεοπτικών κυρίως δημοσιογράφων (χωρίς να υστερούν οι δημοσιογράφοι των εντύπων) οι οποίοι λαϊκίζουν ασύστολα και θυσιάζουν την αλήθεια στο βωμό της πολυεπίπεδης επιβίωσής τους.
Αυτοί είναι που «άρπα – κόλα» καλλιέργησαν ένα «μοντέλο σκέψης» απέναντι στην κρίση, απέναντι στα «μνημόνια», είναι αυτοί που καθοδηγούν ανεπαίσθητα το λαό σε ένα θολό τοπίο, όπου κανείς δεν μπορεί να διαχωρίσει το αληθινό από το ψεύτικο, το αυθεντικό από το τεχνητό γεγονός. Όσο πονηρά και να συγκαλύπτουν το ανόσιο έργο τους, ακόμα κι εκείνοι που «τη βγάζουν καθαρή», έχουν τεράστια ευθύνη για την αδυναμία του λαού να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος.
Οι επιφανέστεροι πρωταγωνιστούν σε ένα απίστευτο λαϊκισμό, χαϊδεύουν τ’ αυτιά του κοσμάκη, ισορροπούν ανάμεσα στην αλήθεια που γνωρίζουν και στον λόγο που ο κόσμος θέλει ν’ ακούσει, για να μην τους πάρει με τις ντομάτες. Είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει. Διαπρύσιοι κήρυκες του αντιμνημονιακού λόγου όλως τυχαίως είναι εκείνοι που «τα πήραν» χοντρά από την προηγούμενη κατάσταση.
Γίνονται σήμερα τιμητές για να διασωθούν από την αναμενόμενη οργή του λαού, την οποία στρέφουν αλλού, σε άλλους, τη στρέφουν στους μέχρι χθες εταίρους τους, για να σωθούν οι ίδιοι, έχοντας όλη την ευχέρεια να το κάνουν, επειδή ο λαός έχει, δυστυχώς, κοντή μνήμη.
Δε μπορεί όμως να το παίζουν ιεραπόστολοι σήμερα (κάποιοι ιδίως από αυτούς τους λαλίστατους πατριώτες) όταν έφαγαν το καταπέτασμα στη μεταπολίτευση. Αυτοί είναι τα «τρωκτικά» του συστήματος! Ας σκεφτεί ο καθένας τι καταγγέλλουν σήμερα!
Διότι θέλει πολλά κότσια να βγει κάποιος, πολιτικός ή δημοσιογράφος και να αρθρώσει αυτές τις μέρες έστω μία κουβέντα διάφορη εκείνης που υιοθέτησε το πλήθος. Κινδυνεύει με διαπόμπευση, αν όχι με λιθοβολισμό. Αυτά τα σκουλήκια το ξέρουν. Και δεν κάνουν άλλο, παρά εκείνο που έκαναν πάντα…
