Θρησκευτική, άρα φιλοσοφική, άρα πολιτική, άρα οικονομική κοσμοθέαση
Ποιο θα ήταν άραγε το μυστικό για την ίδρυση ενός νέου πολιτικού κόμματος που θα συγκινούσε τον κόσμο και θα παρείχε υπηρεσία στην κοινωνία, στην Ελλάδα, στην Ιστορία; Θα ήταν μήπως η πολιτική προσωπικότητα που θα γοήτευε τις μάζες; Ας δούμε και μιαν άλλη εκδοχή. Ας μελετήσουμε μία πολιτική πράξη, η οποία ξεκινάει θρησκευτικά, διαβιεί φιλοσοφικά και καταλήγει (πάντα) πολιτικά:
Η Σκέψη και το Συναίσθημα. Η υλιστική εποχή διδάσκει ότι το συναίσθημα είναι κατώτερη κατάσταση, χαρακτηριστικό των «φευγάτων». Μπλέκει δε το συναίσθημα με το αίσθημα ή, καλύτερα, την αίσθηση. Προκρίνεται έτσι η Σκέψη, που ονομάζεται ρεαλισμός. Και γίνεται αυτό σε βάρος της αρμονικής συνύπαρξης των δύο θεμελιωδών στοιχείων της ύπαρξης.
Στο απόκρυφο ευαγγέλιο του Θωμά (γράφηκε 300 περίπου χρόνια μ.Χ. και – μαζί με άλλα – είναι απαγορευμένο από την Εκκλησία) υπάρχει η εξής καταπληκτική διδαχή για την Σκέψη και το Συναίσθημα: “Όταν κάνεις τα δύο ένα, όταν δηλαδή η Σκέψη και το Συναίσθημα γίνουν ένα, μπορείς να πεις στο βουνό «μετακινήσου» και το βουνό θα μετακινηθεί”. Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι “αν ανακαλύψεις αυτό που έχεις μέσα σου, θα σωθείς, αν όχι, θα σε κατασπαράξει. Για την λογοτεχνία, οι «νόμοι» αυτοί θα είχαν την ισχύ πυρηνικής υπερβόμβας… Αλλά πώς γίνεται αυτό; Με το «ο ζητών ευρήσει» ή «ζήτα και θα λάβεις».
Το πρωτότυπο κείμενο που αποδίδεται στον Θωμά, στον «άπιστο μαθητή του Χριστού», βρέθηκε στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά που έχει μείνει απείραχτο από επιδρομές και λεηλασίες επί δεκαπέντε συνεχόμενους αιώνες. Όμως στο «νόμιμο» κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, το αίτημα φεύγει από το άτομο και πάει στον… αντιπρόσωπο: «Οτιδήποτε ζητήσεις από τον Πατέρα, στο όνομά Μου, θα στο δώσει». Αφαιρέθηκε δηλαδή από τον αρχαίο λόγο των Γνωστικών «το κλειδί», με το οποίο το άτομο θα μπορούσε να ξεκλειδώσει την Πύλη της Ύπαρξης και, περνώντας το κατώφλι του ιερού ναού της Γνώσης, να συναντηθεί αυθεντικά και απευθείας με τον Θεό.
Η αφαίρεση δεν έχει μόνο φιλοσοφικό ή Γραμματειακό ενδιαφέρον. Έχει πρωτίστως πολιτικό ενδιαφέρον. Τον 4ο αιώνα (με εντολή του Μ. Κωνσταντίνου στη Σύνοδο της Νίκαιας) αφαιρέθηκε ο τρόπος με τον οποίο το άτομο μπορεί «να ζητήσει και να λάβει». Έτσι καπελώθηκε η εγγενής δύναμη του ανθρώπου. Έτσι έγινε ο σφετερισμός της εξουσίας Του. Έτσι χειραγωγήθηκε από την χριστιανική Εκκλησία η Φυσική Ελευθερία του ανθρώπου. Υπερεθνικά, υπερκρατικά. Ήταν μία καθαρά πολιτική απόφαση, η οποία αποσκοπούσε στην συγκρότηση ενός ομόφρονος Ρωμαϊκού στρατού. Διότι το πρωτότυπο κείμενο έλεγε: “Όλα όσα ζητάς ειλικρινά, ευθέως, μέσω του ονόματός Μου, θα τα λάβεις. Μέχρι τώρα δεν το έχεις κάνει. Ζήτα χωρίς κανένα κρυφό κίνητρο και να περιβάλλεσαι από την επιθυμία σου, ώστε η χαρά σου να είναι πλήρης”
Δε λέει «να σκέφτεστε», ούτε «να προσεύχεστε», αλλά «να νοιώθετε». Λέει δηλαδή «να νοιώθετε σα να έχει ήδη πραγματοποιηθεί η επιθυμία σας να μετακινηθεί το βουνό και τότε το βουνό θα μετακινηθεί».
Τι σημαίνει «ζήτα χωρίς κανένα κρυφό κίνητρο»; Σημαίνει «ζήτα χωρίς να κρίνεις». Ζήτα δηλαδή αθώα, μεγαλόψυχα, θετικά. Η αθωότητα να συναντηθεί με την θετικότητα.
Αν υποθέσουμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος καταφέρει να συντονίσει τη σκέψη του και την αίσθησή του, θα ξεφύγει από τον αρνητισμό (αυτό που λέμε «μηδενισμό») και, προσπερνώντας την ψυχοφθόρα καταγγελία, να φτάσει στην πρόταση, στον θετικισμό, στην ισχύ που περιγράφουν οι αρχαίοι Γνωστικοί μέσ’ από το ευαγγέλιο του «άπιστου Θωμά»…
