Θα σου πω, κύριε, για έναν σκύλο στη γειτονιά μου, που υποφέρει από μοναξιά. Είν’ ένα θηρίο, αλλά το γάβγισμά του φανερώνει απόγνωση. Φυλάει ένα σπίτι, όπου μένει μια κατάκοιτη γιαγιά. Ο γιος της (αφεντικό του σκύλου) μένει αλλού. Δεν ακούει τον σκύλο του που φωνάζει όλη τη νύκτα.
Η κυρία που δεν άντεχε άλλο, βρήκε όνομα και αριθμό τηλεφώνου, του τηλεφώνησε. Δεν ήθελε ν’ ακούσει τίποτα. Είχε δικαίωμα να έχει σκύλο. Ναι, αλλά δεν έχεις δικαίωμα, κύριε, να ενοχλείς τους περίοικους όλες τις ώρες της ημέρας και της νύκτας. «Αν δεν κάνετε κάτι, θα πάρω την αστυνομία» είπε η νομιμόφρων κυρία. Η απάντηση ήταν χαιρέκακη: «Μπορείτε ν’ ασκήσετε τα νόμιμα δικαιώματά σας, κυρία μου».
Ξεκίνησε η κυρία ν’ ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της.
Πήγε στην αστυνομία. Της είπαν ότι είναι θέμα της Δημοτικής Αστυνομίας. Η Δημοτική Αστυνομία το αρνήθηκε. Επιστρέφει στην Αστυνομία. Τη συμβούλεψαν να πάει στον εισαγγελέα. Πάει στον εισαγγελέα. Ο εισαγγελέας την παρέπεμψε στον Γραμματέα. Ο Γραμματέας της έδωσε ένα σημείωμα να το πάει στην Αστυνομία. Το πάει στην Αστυνομία. «Θα κάνουμε έλεγχο», είπαν.
Την άλλη μέρα τηλεφωνεί στην Αστυνομία. Κάνατε έλεγχο; Μάλιστα. Και τι έγινε; Του κάναμε σύσταση. Λοιπόν… Δεν ξέρουμε αν θα συμμορφωθεί. Αν δεν συμμορφωθεί, τι πρέπει να γίνει; Να κάνετε μήνυση κυρία μου…
Έκλεισε το τηλέφωνο η κυρία. Για να κάνει μήνυση πρέπει να πληρώσει 100 ευρώ. Χώρια τ’ άλλα έξοδα. Δικηγόροι, παραστάσεις, παράβολα, αναβολές, χαμένα μεροκάματα, μα, το χειρότερο, δεν έχεις ελπίδα να βγει απόφαση πριν από τρία χρόνια. Που σημαίνει τα εξής:
Επί τρία χρόνια εσύ θα υφίστασαι έναν γιγαντόσωμο σκύλο να γαβγίζει στ’ αυτί σου όλη τη νύχτα. Ρε παιδάκι μου (θέλεις να πεις στον εισαγγελέα) εγώ δεν θέλω να στείλω φυλακή το αφεντικό του σκύλου, εγώ θέλω μόνο να κοιμηθώ απόψε το βράδυ. Και αύριο το βράδυ. Και μεθαύριο. Κατάλαβες ρε;
– Καταλάβατε κύριε;
– Έτσι λέει ο Νόμος.
Ε, αφού το λέει αυτός, έτσι θα είναι. Κι εσύ από μέσα σου λες «να πάει να γαμηθεί ο νόμος», αλλά μετά λογικεύεσαι, πιάνεις μολύβι και χαρτί.
Ποιες επιλογές έχεις;
1). Να ρίξεις φόλα στο σκύλο. Δεν το κάνεις όμως, επειδή δεν πάτησες ποτέ ούτε μυρμήγκι.
2). Να ρίξεις φόλα στ’ αφεντικό του. Δεν το κάνεις, για τον ίδιο λόγο που δεν θα το έκανες στον σκύλο του.
3). Να μετακομίσεις. Δεν είναι λογικό. Διότι παντού καραδοκεί ένας σκύλος που, μόλις πέφτεις να κοιμηθείς, έρχεται στ’ αυτί σου και κάνει γαβ και γουβ.
4). Ν’ απειλήσεις τον Δήμαρχο, ότι, αν δεν νοιαστεί για την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Δήμου, στις εκλογές θα τον κάνεις αράπη από το μαύρισμα.
5). Να τηλεφωνήσεις στον βουλευτή και να του πεις ότι, αν δεν περάσει τροπολογία στη Βουλή περί κοινής ησυχίας, θα τον γιαουρτώσεις στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου ή της 25ης Μαρτίου, όποια είναι πιο κοντά.
6). Να χαπακώνεσαι κάθε βράδυ με Valium για να στανιάρεις και να κλείσεις μάτι.
Έτσι που λες… Στο κράτος (ή στην πόλη) που πρέπει να κάνεις μήνυση για να κοιμηθείς σαν άνθρωπος ΜΕΤΑ από τρία χρόνια, δεν διαφέρεις ούτε από τον απελπισμένο σκύλο, ούτε από το ζώον που δηλώνει αφεντικό του σκύλου. Βάρδα όμως μη γυαλίσει το μάτι σου καμιά μέρα. Θα το ξέρεις βέβαια, κύριε, κάπως έτσι γεννιούνται οι τρελοί, αλλά και οι μύθοι.
– Γαβ… Γαβ, γαβ…
