Λάβαμε τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013 το μεσημέρι στο fax την απάντηση του εκδότη κ. Χρήστου Δημητριάδη. Ο άνθρωπος αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπίσει εαυτόν σε σχέση με τα δύο άρθρα της «Αναγγελίας» ΕΔΩ υπό τον τίτλο «παρέμβαση στην ΕΙΕΤ». Σεβαστό.
Δημοσιεύουμε την επιστολή του αυτούσια, χωρίς όμως καμία (μα καμία) διάθεση ν’ απαντήσουμε σε αηδίες. Νομίσαμε (αφελώς) ότι το όλον θα τελειώσει εδώ. Είναι τόσο βαρετό να κάνεις τόσο ανούσιο διάλογο, με τον φέρελπιν κ. Δημητριάδη (που μας βάζει., λέει, και τα έξοδα μετακίνησης για να παραστούμε στη Γενική Συνέλευση, ε…τόσο χουβαρντάς…) ή με τον νυν, αλλ’ απερχόμενο στις 11 Ιανουαρίου πρόεδρο κ. Ζουρόπουλο, ο οποίος (τι σύμπτωση) ανέπτυξε τηλεφωνικώς (το πρωί της ίδιας μέρας) το ίδιο ακριβώς επιχειρηματολόγιο (!) περί ελίτ ή κατηγοριών για ατασθαλίες, περί γενικολογιών, δεοντολογίας κ.λ.π. Τόσο ταυτόσημοι οι δυο τους ακόμα και στην ορολογία της συζήτησης, ακόμα και στις ευχές στο τέλος, ου μην αλλά και στην… κεντημένη προσπάθεια στοιχειοθέτησης ποινικής πράξεως! Φαίνεται καθαρά πόσο (και οι δύο) είναι λάτρεις της συντονισμένης απαξιωτικής μεθόδου, όταν θέλουν να στοχοποιήσουν κάποιον ή να προετοιμάσουν έδαφος για το επόμενο υπολογισμένο χτύπημα. Κατά τ’ άλλα… δαχτυλίδι διαδοχής… δεν δόθηκε!
Δεν θα δώσουμε συνέχεια, παρά μόνο για τα στοιχειώδη. Εμείς, άλλωστε, ΔΕΝ διεκδικούμε κάτι, δεν θέλουμε κανένα ρόλο στις εκλογές, ούτε στο Δ.Σ. Διεκδικούμε μόνο το δικαίωμα της δημοσίευσης των απόψεών μας, ως εκεί, άρα δεν μπαίνουμε σε αντιπαράθεση, επειδή έχουμε πολύ σοβαρότερα θέματα ν’ ασχοληθούμε απ’ αυτά που με σκανδαλώδη καθυστέρηση θέτουν οι δύο πρωταγωνιστές αυτών των (πρόωρων) εκλογών. Πρόωρων, επειδή τον Φεβρουάριο η ΕΙΕΤ πρέπει ν’ αντιμετωπίσει τις διεκδικήσεις των απλήρωτων εργαζομένων της, άρα να εκπροσωπηθεί στο Δικαστήριο από νέο (και άφραγκο) Δ.Σ… Από μόνο του αυτό θα έπρεπε να λέει πολλά!
Ασκώντας το αυτονόητο δικαίωμα να ομιλούμε (και να γράφουμε) απ’ όποιο σημείο βρισκόμαστε και όχι μόνο στη στημένη (δια των εξουσιοδοτήσεων) Γενική Συνέλευση (άλλωστε γι’ αυτό υπάρχουν οι εφημερίδες, κύριε…) σημειώνουμε ότι δεν είπαμε εν κρυπτώ, αλλά δημοσίως, αυτό που (σωστό ή λάθος) θέλαμε να πούμε. Πόσο κακό είναι αυτό για έναν δημοσιογράφο;
Αλλά… Τέλος. Εδώ.
Λέμε όμως: Μην ξύνετε τα νύχια σας για καβγά, μα προπαντός… μην ξύνεστε στη γκλίτσα του τσοπάνη… Και μην επικαλείστε λογικές που συστηματικά εφάρμοσαν τα προηγούμενα χρόνια σε βάρος των εφημερίδων (συνολικά του έντυπου και του ηλεκτρονικού Τύπου) οι πολιτικοί… Να το κάνουν τώρα εκδότες εναντίον εκδοτών, ε, αποτελεί νομιμοποίηση και πανηγυρική υιοθέτηση της μεταπολιτευτικής αλητείας των χρεοκοπημένων πολιτικών, αυτών δηλαδή που είναι οι πρώτοι διδάξαντες την απαξίωση της ελεύθερης πένας… Την οποία τώρα εφαρμόζουν… τα θύματα, οι ίδιοι οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι εναντίον δημοσιογράφων! Οποία διαστροφή! (Αν δεν καταλαβαίνεις, νεαρέ, τι εννοώ, σε… καταλαβαίνω…). Οι ειρωνείες και τ’ άλλα που ατμοσφαιρικά μεταχειρίζεσαι τραβώντας απ’ τα μαλλιά την ευθιξία σου, αγαπητέ, είναι κατανοητά και ανεκτά μέχρι ενός σημείου…Ειλικρινά, δε μπορώ να καταλάβω γιατί… ανιχνεύω γεροντίστικο χρώμα στο γραπτό σου, ριζωμένο βαθιά σε μια χρεοκοπημένη Σχολή Σκέψης… Δεν είναι μόνο το χρώμα. Είναι μια ιδιοκτησιακή αντίληψη για την ΕΙΕΤ που συνειρμικά ξεχειλίζει. Από πού έρχεται αυτό, κ. Δημητριάδη; Απορώ…
Επί του παρόντος, αρκεί ο συλλογισμός: Τι να καθίσουμε τώρα να λέμε… σε ποιον… Ν’ αποκριθούμε τάχα στον οξύνου κ. Δημητριάδη που χαζοχαρούμενα προτάσσει στο κείμενό του εκείνο το βαθυστόχαστο εύρημα «…το δημοσιογραφικό σπαθί μας είναι ακίνδυνο, σαν αυτά τα πλαστικά που παίζουν τα παιδιά στα καρναβάλια»;
Βάλε να δεις ποιος μιλάει για τι…
Διότι, πώς να το πεις, δεν είναι κουβέντα να τη λέει ένας νεαρός, με 6 – 7 χρόνια θητεία στο χώρο, όταν απευθύνεται με «γεμάτο στόμα» σε κάποιον με 25ετή παρουσία στο χώρο του εντύπου.
Τ’ αφήνουμε λοιπόν όλα κατά μέρος κι επισημαίνουμε μόνο την ανευθυνότητα ή, αν θέλετε, την έλλειψη σοβαρότητας του υποψήφιου Προέδρου της ΕΙΕΤ και μόνο στο σημείο που, απευθυνόμενος στην «Αναγγελία», μέσα στις τρεις πρώτες αράδες, μία τη λέει… «ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ», μία τη λέει «ΑΝΝΑΓΕΛΙΑ»… (δύο ν, ένα γ)… Η ΑΝΝΑ (η γραμματέας του Γραφείου που πήρε το fax) έσκασε στα ΓΕΛΙΑ…
Ανάγνωση ο κ. Δημητριάδης δεν ξέρει, σίγουρα… Γραφή, τάχα, ξέρει;
Αυτός ο καλός άνθρωπος (που, αισθανόμενος «να τον περπατά» η αυθάδεια της νειότης του, κάπου ανακατεύει αναιδώς και κάτι… αντριλίκια) έχει, όπως ο ίδιος λέει, μεγάλα οράματα για τον Τοπικό Τύπο, κόντρα στην… ελίτ που (όπως γράφει) θέλουμε εμείς…
Αυτός ο εκδότης θέλει να γίνει Πρόεδρος της ΕΙΕΤ για να υλοποιήσει το λαϊκό του όραμα…
ΑΝΝΑ γελώντας (πικρά)…
… ο Παντελής Φλωρόπουλος
Εκδότης της εφημερίδας «ΑΝΝΑ-ΓΕΛΑ»
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δεν είναι στις προθέσεις μας να συνεχίσουμε αυτή τη διαμάχη. Δεν έχουμε τίποτα προσωπικό με κανέναν, πολλώ δε μάλλον με τον νεαρό κ. Δημητριάδη. Ένα λάθος κάνει το παιδί… Σιγά το πράμα! Εμείς, απλά, γράψαμε και δημοσιεύσαμε τη γενική άποψή μας για την ΕΙΕΤ στο σύνολό της. Τέλος παιδιά! Καταλάβατε;
Η επιστολή του κ. Δημητριάδη έχεις ως εξής:
Εφημερίδα “Θέμα της Χαλκιδικής”
Εκδότης-Διευθυντής: Χρήστος Δημητριάδης
Προς:
Κο Παντελή Φλωρόπουλο
Εκδότη εφημερίδας ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ Αγρινίου
Το δημοσιογραφικό «σπαθί» σας είναι ακίνδυνο, σαν αυτά τα πλαστικά που παίζουν τα μικρά παιδιά στα καρναβάλια…
Αγαπητέ κύριε Παντελή Φλωρόπουλε, εκδότη της εφημερίδας ΑΝΝΑΓΕΛΙΑ Αγρινίου,
Διαβάζοντας το πρόσφατο άρθρο σας, με τίτλο «Νέα παρέμβαση της «Αναγγελίας» στην ΕΙΕΤ» ένιωσα να με διαπερνά ένα ρίγος. Ένιωσα το ξίφος της μάχιμης … δημοσιογραφίας, που στρέψατε εναντίον μου, λέγοντας χαρακτηριστικά «Δεν καταλαβαίνει, λόγω απειρίας, ότι, έτσι, γίνεται όργανο της σήψης, την οποία, υποτίθεται, θα έρθει να θεραπεύσει». Επιτέλους, υψώθηκε η σημαία της κάθαρσης, της αλλαγής ή της απαλλαγής της νέας πορείας προς το μέλλον!!! στα δρώμενα της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου. Μάλλον κύριε συνάδελφε προσπαθώντας να δικαιολογήσετε την αποστολή εξουσιοδότησης προς άλλο φερόμενο ως υποψήφιο, καταφύγατε σε αερολογίες και εντυπωσιασμούς. Δικαίωμα σας είναι να το κάνετε χωρίς όμως να εμπλέκετε το όνομα μου. Εγκαίρως στις 7 Δεκεμβρίου 2013 με ανοικτή επιστολή μου δήλωσα υποψήφιος Πρόεδρος της ΕΙΕΤ και με γραπτή μου ανακοίνωση εξέφρασα κάποιες απόψεις μου. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Χωρίς τις αμαρτίες του παρελθόντος. Η υποψηφιότητα μου δεν έχει καμιά σχέση με παλαιότερα κείμενα που εσείς δημοσιεύσατε για την κατάσταση της ΕΙΕΤ, παρά μόνο για την αγάπη μου και για την αγωνία μου ώστε η ιστορική αυτή Ένωση να συνεχίσει να υπάρχει από το 1963 έως και σήμερα, για όλες τις εφημερίδες σε κάθε γωνία της Ελλάδας. Στόχος μου δεν είναι να φτιάξω μια ελιτ για τους λίγους, όπως προφανέστατα θέλετε εσείς και οι προσωρινοί συνοδοιπόροι σας, αλλά μια ομάδα εβδομαδιαίων εφημερίδων σε κάθε γωνιά της Χώρας. Να αγωνιστώ για την ύπαρξη όλων των εφημερίδων, των νησιωτικών και των ορεινών. Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο και εγώ δεν θα τους το στερήσω. Αναφέρετε στο κείμενο σας για συνδικαλισταράδες που εκμεταλλεύονται τις εξουσιοδοτήσεις και κατέχουν τις επικερδείς θέσεις του Δ.Σ. Αλήθεια γιατί δεν έρχεστε στην Γενική συνέλευση να μάθετε πόσα χρήματα έχουν πάρει τα προηγούμενα μέλη του Δ.Σ.; Αν το θέμα είναι οικονομικό προτίθεμαι να σας καλύψω τα έξοδα μετακίνησης. Είμαι σίγουρος ότι όταν μάθετε την πραγματικότητα θα αλλάξετε τις απόψεις άμεσα.
Αφήστε κε Φλωρόπουλε τις γενικολογίες και πείτε επιτέλους ονόματα. Αν έχετε το θάρρος να μπείτε μπροστά και να μιλήσετε αντρίκια. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε αφήστε τους λεονταρισμούς και τις λεκτικές ακροβασίες. Αφήστε τις δημοσιογραφικές «μαγκιές» και τα ευφάνταστα σενάρια για δήθεν δαχτυλίδια που αλλάζουν χέρια. Άλλωστε άλλοι ήταν οι άρχοντες των δαχτυλιών τόσα χρόνια. Το δημοσιογραφικό σας σπαθί κύριε Φλωρόπουλε είναι τόσο ακίνδυνο σαν αυτά τα πλαστικά που παίζουν τα μικρά παιδιά στα καρναβάλια…
Οι βολές σας προς το πρόσωπο μου είναι άσφαιρες και σκάνε μόνο για να κάνουν θόρυβο. Θα πρότεινα, μάλιστα, επειδή δεν μπορείτε να μας σώσετε από αυτή τη κατάσταση που έχετε περιγράψει, να στραφείτε στη μελέτη των νηπτικών πατέρων και να σώσετε τουλάχιστον την ψυχή σας … Άλλωστε, η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα
Μήπως έχετε ακούσει τίποτα -τυχαία- για κάποιον Κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας; Μήπως θυμάστε επιλεκτικά «την άσκηση αυστηρού ελέγχου στην εξουσία» και ξεχνάτε «το σεβασμό της προσωπικότητας των σχολιαζόμενων προσώπων»; Μήπως θυμάστε επιλεκτικά, επίσης, «την ευαισθησία στα κοινωνικά προβλήματα» και ξεφεύγουν της προσοχής σας η «αντικειμενική ενημέρωση»; Μήπως νοιάζεστε μόνο για «την προστασία του κοινού καλού» ενώ σας διαφεύγουν οι αρχές «της προσήλωσης στην έρευνα και την αλήθεια και η αποφυγή προπαγάνδας»; Εξάλλου, ο Κώδικας δημοσιογραφικής δεοντολογίας δεν είναι … λάστιχο!!! Ή τον θυμόμαστε όλοι και τον τηρούμε ως «ευαγγέλιο» ή, απλά, τον πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων… Αλήθεια δεν γνωρίζετε ότι πριν μπείτε στο κόπο να δημοσιεύσετε απόψεις σας που είναι άκρως συκοφαντικές προς το πρόσωπο μου και προς άλλα πρόσωπα θα έπρεπε να ρωτήσετε και τις δικές μας απόψεις; Να διασταυρώσετε κάποια πληροφορία. Αντιθέτως εσείς τελείως αυθαίρετα στοχοποιήσατε εμένα και ενοχοποιήσατε τον Πρόεδρο της ΕΙΕΤ κο Φάνη Ζουρόπουλο.
Έκπληξη προκαλούν και τα σχόλια στην αρχή του κειμένου σας ότι επειδή κάποιοι συνάδελφοι ανά την Ελλάδα εξέλαβαν την παρέμβαση σας ως συνολική επίθεση κατά των «παλιών» μελών του Δ.Σ. της Ένωσης και, επειδή εμείς δεν εξαιρούσαμε κανέναν, βρήκαν την ευκαιρία να εξαιρέσουν αυτοί τον… Πρόεδρο, από τον οποίο, προφανέστατα, πήραν το «δαχτυλίδι της διαδοχής», έναντι της αθώωσής του από κάθε εμπλοκή. Στηρίζουν δε την υποψηφιότητά τους επικαλούμενοι την… παρθενία της ενασχόλησής τους με τα κοινά!
Εσείς κύριε Φλωρόπουλε με την πράξη σας εξαιρείτε από το πρόβλημα ανθρώπους που ψήφισαν επί 8ετία αποφάσεις και έφεραν την ΕΙΕΤ εδώ. Διαψεύδεστε από τα ίδια τα γραφόμενα σας. Λες και εσείς έχετε δικαίωμα να εξαιρείτε ανθρώπους ενώ εγώ όχι. Γιατί; Επειδή είμαι νέος; Επειδή είμαι μαχητικός ή επειδή έχω θέσεις;
Προσωπικά δεν έχω καμιά μανία με τις «καρέκλες» της εξουσίας. Αν δεν είναι κανείς καλύτερος παρά μόνο ένας, τότε γιατί και εσείς δεν μπαίνετε μπροστά; Γιατί δεν αφήνετε τις συμβουλές και τις νουθεσίες ζητώντας από εμένα πλήρη πίστη στον μεγάλο αρχηγό και μόνο καθαρό και δεν έχετε την βούληση να ξεκινήσετε τις διεκδικήσεις;
Παρακάτω κύριε Φλωρόπουλε σας αφιερώνω μια επιφυλλίδα του ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μεταξά, που με συγκλόνισε. Γράφει ο πνευματικός αυτός άνθρωπος τα εξής: «Είναι δικαίωμα του καθενός, μα του καθενός, να αμφισβητεί τις θέσεις ενός άλλου. Αρκεί να μην τις διαστρεβλώνει για να μπορεί να τις υπονομεύει … Είναι, όμως, άραγε δικαίωμα του καθενός να τα προτείνει όλα αυτά αν δεν τα κάνει για τους άλλους απτά και πολύ συγκεκριμένα; ». Αυτή είναι η ουσία, κ. Φλωρόπουλε, ότι όσα γράφετε είναι γενικολογίες, ευχές, κατάρες, αφορισμοί, συμβουλές και τίποτα, μα τίποτα το απτό!!!
Αγαπητέ κύριε Φλωρόπουλε, το πρόβλημα δεν είστε εσείς! Το πρόβλημα είναι αυτοί που θεωρούν τις ιδέες και τη διαφορετική παρουσία στα συνδικαλιστικά κοινά κάποιου ανθρώπου ενοχλητικές και αποφασίζουν να τον βγάλουν από τη μέση. Πιστεύουν ότι έτσι θα ξεμπερδεύουν και με τις ιδέες αυτές… Κάποτε, η εξόντωση ενός ανθρώπου περιείχε γνωστά βήματα… Σήμερα, το έργο αυτό το αναλαμβάνουν τα κανάλια της ενημέρωσης και της «πρακτικής πολιτικής»… Μπαίνει, λοιπόν, σε δράση η κρεατομηχανή της δημοσιογραφίας και η …ανθρωποφαγία εκτελείται με συνέπεια… Όμως, οι ιδέες και οι πράξεις γονιμοποιούν μια κοινωνία και ιδιαίτερα μια κοινωνία εκδοτών-δημοσιογράφων, όταν μάλιστα αυτές συνοδεύονται από έργο, ήθος, αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια!
Καταλάβατε;
Καλές Γιορτές
Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο Έτος
Ευχές το 2014 να είναι πραγματικό Έτος Αλλαγής!
Υ.Γ. ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ – ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΟΠΩΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ……
Με τιμή
Χρήστος Δημητριάδης
Υποψήφιος Πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου
