Ας κρατήσουμε αυτήν την σπάνια αίσθηση. Αυτή που μας μάθαιναν οι ταινίες, τα παραμύθια. Οι κακοί τιμωρούνται, η ισορροπία αποκαθίσταται, Ο Αη – Γιώργης σκοτώνει το φίδι, ζουν αυτοί που τους αξίζει καλά, και εμείς καλύτερα. Δεν την ζούμε συχνά. Ο νόμος στη χώρα είναι ένα λάστιχο που το τεντώνει καθένας μέχρι την παρανομία. Κάποτε αυτοτραυματίζεται κιόλας απ’ το τίναγμα του λάστιχου.
Με τις εικόνες των αλυσοδεμένων Χρυσαυγιτών από την αστυνομία νικήθηκαν οι νοητές παραστάσεις μας. Για σούπερ – Σπαρτιάτες, αντισυστημικούς τιμωρούς, αγνούς Έλληνες πατριώτες, ανένταχτους εκδικητές αριστεροπασοκικής λαίλαπας. Δεν ήταν αυτοί. Κάναμε λάθος πάνω στα νεύρα μας. Μια μέρα μπορεί και να μην πολυλέμε τι ψηφίσαμε ή να βάζουμε δίπλα και το «τί να κάναμε;» Πως θα θυμάται άραγε η ιστορία αυτή την περίοδο;
Απ’ τους “Πυρήνες της Φωτιάς” στους “Πυρηνάρχες”, μία αγανάκτηση δρόμος.
Και τώρα τι; Οι βάρβαροι ήταν μια κάποια λύση. Να γυρίσουμε στους προδότες, τους ίδιους και τους ίδιους; Τους ξεπερασμένους; Τους ονειροπαρμένους ουτοπιστές;
Τέλειος δεν είναι κανείς. Άσε όμως τους υπερσίγουρους σωτήρες να τους παρασέρνει η ρευστή κατάσταση του πλανήτη. Κοίτα μέσα σου. Πόσα χρυσά αυγά είναι ακόμα σκόρπια έτοιμα για «εγκλήματα». Πρόσεχε που πατάς. Τι ζεσταίνεις.
Η γηπεδική βία είναι ακόμα ελεύθερη. Η αμάθεια και η αγραμματοσύνη που οδηγεί νέους σε γοητευτικούς «αντισυστημισμούς» παρελαύνει. Η φράση «τι καλά περνούσαμε στη χούντα» είναι ακόμα ένα λαϊκό γαμώτο σαν κλαψιάρικο τραγούδι. Ο περιούσιος λαός που δεν ξέρει ούτε κανόνες οδήγησης να τηρήσει είναι τριγύρω. Ο πωρωμένος φαντάρος που θέλει μεγάλη Ελλάδα και υποδουλωμένη Τουρκία είναι παρών. Ο μητροπολίτης που μισεί τα άντερά του τα ίδια είναι στον άμβωνα. Οι εμετικοί δημοσιογράφοι που σε κολακεύουν και πλουτίζουν κρυφά είναι στα μικρόφωνα. Ο λαϊκισμός των κραυγών. Η πολιτιστική κατάπτωση των σκυλάδικων. Οι μίζεροι των πρωϊνάδικων. Όλα είναι ακόμα εδώ και κάνουν τον ανήξερο για το φίδι που έπιασε προχτές η αστυνομία.
Ο κόσμος δεν είναι τέλειος. Εσύ γιατί να τον κάνεις χειρότερο;
