Η Τούλα, νιόπαντρη και μικροπαντρεμένη, δεν γνώριζε από νοικοκύρεμα και μαγειρική. Είχε πραγματικά πελαγώσει. Μοναδική της ελπίδα για βοήθεια, η Μαρίνα η κουμπάρα. Της τηλεφωνούσε κάθε που έβρισκε δυσκολία στην κουζίνα. Της έγραψε κάποιες συνταγές μαγειρικής, τις πιο εύκολες.
Η Τούλα πριν παντρευτεί, δεν έβαζε ούτε νερό να πιει. Έκανε όμως φιλότιμες προσπάθειες να μάθει. Έβαζε μπροστά της το χαρτάκι με τη συνταγή και την ακολουθούσε κατά γράμμα. Μπιφτέκια στο φούρνο με πατάτες έλεγε το μενού.
Έκανε τα ψώνια της, μπήκε στην κουζίνα και άρχισε να μαγειρεύει. Έβαλε τον κιμά σ’ ένα μπολ, έτριψε το κρεμμύδι, έβαλε μαϊντανό, ψωμί μουσκεμένο, δυο αυγά ολόκληρα, αλάτι, πιπέρι, λάδι. Άρχισε ν’ ανακατεύει, μόνο που δυσκολεύονταν γιατί τ’ αυγά δεν ανακατεύονταν. Τα έσπασε λοιπόν με ένα πιρούνι σιγά – σιγά όλα, με τα τσόφλια, ανακάτευε καλά. Καθάρισε τις πατάτες και πριν ξεκινήσει να τα βάλει στο ταψί, για καλή τύχη του άντρα της, ήρθε η κουμπάρα.
– Καλημέρα Μαρίνα, έλα, κάνω φαγητό. Μπιφτέκια με πατάτες στο φούρνο.
Κουβέντα στην κουβέντα της είπε για την δυσκολία που αντιμετώπισε με τα ολόκληρα αυγά. Η Μαρίνα έπιασε με τα δυο χέρια το κεφάλι της.
– Μα βρε Τούλα… έβαλες τ’ αυγά με τα τσόφλια στον κιμά; Πας καλά;
– Μα… έτσι μου έγραφες… ολόκληρα… εγώ φταίω; Εσύ έγραψες τη συνταγή!
Της εξήγησε όσο μπορούσε η Μαρίνα.
Ο κουμπάρος έφαγε, ευτυχώς, σκέτες πατάτες φούρνου, αφού πέταξαν τον κιμά και η Μαρίνα έγραψε όλες τις συνταγές από την αρχή αναλυτικά στην κουμπάρα με λεπτομέρειες: Αυγά… χωρίς τσόφλια!
