Ναι. Έχω μία συμβουλή, σύντροφε. Να συμβιβαστούμε κι οι δυο με όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά να κάνουμε επανάσταση μέσα μας. Θα το ξαναπώ: Να συμβιβαστούμε κι οι δυο με όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά να κάνουμε ανάσταση μέσα μας.
Και λέω «ανάσταση», επειδή κάτι «με χαλάει» πλέον με την «επανάσταση». Ούτε με νοιάζει τι. Με νοιάζει μόνο να ερευνήσω τι σημαίνει «ανάσταση».
Άκου, σύντροφε.
Ανάσταση πάει να πει ότι ήμουν νεκρός και ανέστην, ήμουν πεθαμένος και αναστήθηκα. Θα το πάω λίγο πιο πέρα: Παραμέρισα το πέπλο της ομίχλης και πίσω του είδα καθαρά. Όταν είδα καθαρά, θυμήθηκα. Και, όταν θυμήθηκα, ανατρίχιασα, πώς να το πω, σύντροφε.
Διότι στη θύμησή μου, διότι στη μνήμη μου, παρήλασαν οι δόξες της φυλής, τα καμάρια της. Πέρασαν μπροστά μου ευθυτενείς, ωραίοι, αλλά βουβοί. Μου έδειχναν όλα όσα έκαμαν, αλλά δεν έλεγαν τίποτα. Κανένα σχόλιο. Μέχρι που κατάλαβα ότι αυτό ανήκε σε μένα.
Κατάλαβες, σύντροφε;
Αν δεν καταλάβαινα μόνος μου ότι αυτό ανήκε σε μένα, αυτοί θα πέρναγαν και θα πέρναγαν μπροστά μου, χωρίς να μιλήσει κανείς.
Άλλο θάμα και τούτο, θα πεις.
Ναι, άλλο θάμα και τούτο, λέω. Κι έτσι όπως το γύρναγα στο μυαλό, κατάλαβα μετά ότι, όσοι πεθαίνουν, μαθαίνουν ότι οι εναπομείναντες έχουν μόνο την Ελεύθερη Βούληση οδηγό τους, τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό δε μιλούν οι νεκροί, σύντροφοι. Όχι γιατί δε μπορούν, αλλά γιατί δε θέλουν. Θα παραβίαζαν τον Συμπαντικό Νόμο της Ελεύθερης Βούλησης αν μιλούσαν και, μεμιάς, θα γινόταν θρύψαλα το διάστημα, σκόνη και κουρνιαχτός.
Να γιατί δε μιλούν οι νεκροί.
Να γιατί περνάνε μπροστά μου βουβοί.
Με την απόλυτη αφοσίωσή τους στην Ελεύθερη Βούληση κρατάνε τη ζωή, μένουν τ’ αστέρια στη θέση τους.
Έχουν απ’ το Θεό μόνο ένα δικαίωμα: Να ενεργοποιήσουν τη Μνήμη μου. Να θυμηθώ. Τίποτ’ άλλο. Ναι. Έχω μία συμβουλή, σύντροφε. Να συμβιβαστούμε κι οι δυο με όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά να κάνουμε ανάσταση μέσα μας. Που σημαίνει να μην περιμένουμε τους νεκρούς να περάσουν μπροστά μας για να μας θυμίσουν τα κλέη. Έχουμε χρέος να το κάνουμε μόνοι μας αυτό. Αλλά η γνώση δεν είναι για να περνά η ώρα, ούτε για να κάνουμε τον έξυπνο στις παρέες. Είναι γιατί σηκώνεται όρθιος ο εαυτός, ο ατομικός και ο συλλογικός εαυτός, ο…
– Αυτά είναι αστικές μπουρμπουλήθρες, δεν είπε τέτοια ο Λένιν…
– Α, ναι, ξέχασα, είναι κι ο Λένιν…
– Οι επαναστάτες δεν ασχολούνται με τα μεταφυσικά παραμύθια που ασχολούνται οι διεφθαρμένοι αστοί.
– Τι ωραία που τα λες, σύντροφε! Πες μου κι άλλα…
– Όταν το μαζικό κίνημα θα…
– Τι εννοείς «μαζικό»…
– Εννοώ να ξυπνήσει ο λαός και να γκρεμίσει την εξουσία των ολιγαρχών και των μονοπωλίων…
– Και μετά;
– Θα κυβερνάει ο λαός…
– Ό,τι πεις… Δεν θα σου χαλάσω χατίρι.
– Όχι, χάλα το. Αν μπορείς, χάλα το.
– Δε μπορώ, σύντροφε! Δε μπορώ ν’ αλλάξω εσένα, επομένως δε μπορώ ν’ αλλάξω κανέναν. Εκτός από τον εαυτό μου. Γι’ αυτό θα πω και στο τέλος, αυτό που είπα στην αρχή: Η ανάσταση μέσα μας είναι η μοναδική επανάσταση που αλλάζει τον κόσμο.
