Το ΚΚΕ εκπροσωπεί την εργατική τάξη. Όχι την τάξη των εργατών, αλλά την τάξη των εργαζομένων. Έχει διαφορά. Και μάλιστα μεγάλη.
Την ίδια εκπροσώπηση διεκδικεί ωστόσο η αριστερά στο σύνολό της. Όποια μορφή, όποιο σχήμα και να παίρνει, κοινοβουλευτικό ή εξωκοινοβουλευτικό, η αριστερά, δογματική και ανανεωτική, εκπροσωπεί την εργατική τάξη. Όχι πια την τάξη των εργατών, αλλά την τάξη των εργαζομένων. Έχει διαφορά. Και μάλιστα μεγάλη.
Κανείς δεν αμφισβητεί αυτή την ιδεολογική συνθήκη της αριστεράς. Ούτε καν η ίδια η αριστερά. Ας βάλουμε όμως έναν αστερίσκο, να δούμε πού θα μας βγάλει:
Η αριστερά (ΚΚΕ, Σύριζα και οι λοιπές… αριστερές δυνάμεις, μηδέ εξαιρουμένης της κεντροαριστεράς) εκπροσωπούν τους εργαζόμενους, υπό τον όρο ότι υπάρχει εργοδοσία.
Να το πάρουμε απ’ την ανάποδη τώρα, για να γίνει κατανοητό το ορθόν:
Αν, θεωρητικά, καταργούσαμε την εργοδοσία, μ’ ένα μαγικό ή με μια επανάσταση, η αριστερά (στο σύνολό της) δεν θα είχε λόγο ύπαρξης! Θα είχε τελειώσει ο ιστορικός της ρόλος.
Απέναντι σε τι να εκπροσωπεί τους εργαζόμενους, αν οι εργαζόμενοι γίνονταν εξουσία;
Αν καταργούσαμε το Θεό, τι λόγο ύπαρξης θα είχαν οι παπάδες; Το ίδιο είναι!
Και είδαμε τον Σύριζα στην κυβέρνηση που καλούσε τους εργαζόμενους σε… διαδηλώσεις εναντίον του!
Ήταν τόσο μεγάλη η αμηχανία του! Με πολιτικούς όρους, ήταν τόσο μεγάλο το αδιέξοδό του!
Το λοιπόν, στην περίπτωση που με κάποιο τρόπο θα καταργούσαμε την πλουτοκρατία, η πρώτη συνέπεια θα ήταν να μην έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι.
Το ρολόι του κόσμου θα πάγωνε, οι δείκτες θα νέκρωναν.
Αυτό είναι το αδιέξοδο της αριστεράς στην κυβέρνηση, αλλά και της αριστερής ρητορείας από την αντιπολίτευση, τη μείζονα ή την ελλάσσονα, αδιάφορο.
Άρα η αριστερά μπορεί να εκπροσωπεί μόνο τους άνεργους στην διεκδίκηση του δικαιώματος που λέγεται “εργασία”…
Και τι ζητά η αριστερά, όταν εκπροσωπεί τους άνεργους; Δουλειά. Από ποιον; Από το κράτος. Από τους επενδυτές. Από τους επιχειρηματίες. Από τους εφοπλιστές. Από την εργοδοσία, δηλαδή.
Κι όταν η αριστερά ζητάει από την εργοδοσία δουλειά για τους άνεργους ή καλό μισθό για τους εργαζόμενους ή καλή σύνταξη για τους απόμαχους της ζωής, στην πραγματικότητα εννοεί ότι η εργοδοσία είναι κάτι το δεδομένο, κάτι το αμετακίνητο, κάτι τι το ακλόνητο, κάτι το νόμιμο, που… δεν έχει δικαίωμα να μην υπάρχει!
Εδώ φτάνουμε στο δεύτερο μεγάλο αδιέξοδό της. Φτάνουμε στη μεταφυσική πια… Που δεν διαφέρει σε τίποτε από εκείνη των θρησκειών!
Ναι, η φύση της αριστεράς είναι μεταφυσική!
Χωρίς την εργοδοσία η αριστερά (σε όλες τις περιπτώσεις) είναι ένα άδειο σακί. Επομένως, αν δεν υπήρχε η εργοδοσία, θα έπρεπε να την εφεύρει.
Εδώ σε θέλω τώρα:
Αναθέτουμε επαναστατικά στην αριστερά να εφεύρει ή να διαμορφώσει την εργοδοσία, όπως, επί παραδείγματι, επιχειρεί η κυβέρνηση να κάνει με τις τηλεοπτικές άδειες.
Ορίζει λοιπόν την εργοδοσία ως δίκαιη και απλοχέρα. Της επιβάλλει να έχει τουλάχιστον 400 εργαζόμενους κάθε κανάλι. Φυσικά με όλα τα δικαιώματα και τα προνόμια που η αριστερή κυβέρνηση ορίζει για τους εργαζόμενους.
Αυτή λοιπόν η δίκαιη και η αναγκαστικώς απλοχέρα εργοδοσία, θα δίνει δουλειά σε όλους τους άνεργους, θα τους δίνει καλό μισθό, ασφάλιση και σύνταξη δίκαιη.
Εδώ θ’ αφήσουμε τον καθέναν από σας να συνεχίσει με τους δικούς του λογισμούς. Εμείς θα περιοριστούμε στην υπενθύμιση ότι:
Κανείς δεν μπορεί να διατάξει κανέναν να κάνει μια επιχείρηση για να βρουν δουλειά οι άνεργοι και να παίρνουν καλό μισθό οι εργαζόμενοι. Καμία δύναμη δε μπορεί να το επιβάλλει αυτό σε κανέναν.
Μπορεί όμως ένας καθοδηγούμενος λαός να το επιβάλει στο κράτος.
Οπότε το κράτος πρέπει να γίνει επιχειρηματίας για να έχουν όλοι οι πολίτες δουλειά, καλό μισθό και καλή σύνταξη.
Έλα όμως που το κράτος δεν μπορεί να γίνει επιχειρηματίας. Όσες φορές το επιχείρησε στην Ιστορία, έσπασε τα μούτρα του. Και μαζί με τα δικά του μούτρα, έσπασε και τα κόκαλα του λαού.
Άρα:
Η αριστερά είναι καλή ως συνδικαλιστική δύναμη, όχι όμως να κυβερνά.
Αλλ’ αυτό μόνο το ΚΚΕ το αντιλήφθηκε μέχρι τώρα.
Η αριστερά, πλην ΚΚΕ, είναι, απλά, φαντασμένη.
Το απέδειξε ο Σύριζα όταν ανέβηκε στην εξουσία με παχιά λόγια που χάιδεψαν τ’ αυτιά των οργισμένων πολιτών.
Η Ιστορία μίλησε: Αν κάποιος θέλει να είναι αριστερός, να μην ψηφίζει απλά το ΚΚΕ, αλλά να πάει (αύριο κιόλας) να γίνει μέλος του.
Να ξέρει όμως ότι δεν θα κυβερνήσει ποτέ. Και να συμβιβαστεί με την ιδέα του συνδικαλιστή.
Όλοι οι άλλοι, όσοι το έπαιξαν αριστεροί (κυρίως όμως: όσοι το παίζουν ακόμα) να το πούμε απλά, καπηλεύονται το νόημα, το περιεχόμενο και την ουσία της αριστεράς. Δεν είναι παρά εξυπνάκηδες του κερατά, καιροσκόποι, τυχοδιώκτες και τσαρλατάνοι.
Αυτή η αριστερά που νομίζει τώρα ότι κυβερνά, πιστεύει δε ότι θ’ αλλάξει και την Ευρώπη (!) οφείλει να πάει σπίτι της μια ώρα αρχύτερα. Οφείλει να παραιτηθεί, τώρα, προτού είναι αργά για τη χώρα και το λαό, προτού επιφέρει μεγαλύτερα δεινά εκείνων που συσσώρευσαν στην καμπούρα μας άλλοτε οι άφρονες και άλλοτε οι λωποδύτες της μεταπολίτευσης που μας κυβέρνησαν…
Να φύγει ο Σύριζα από την κυβέρνηση και, από τη μια, ν’ αφήσει το ΚΚΕ ανενόχλητο, να γίνει λαϊκά ισχυρό, να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων σε κάθε διαπραγμάτευση με την κρατική ή την ιδιωτική εργοδοσία, κι από την άλλη, ν’ αφήσει ήσυχες τις αστικές δυνάμεις να κυβερνήσουν τη χώρα κατά τη βούληση της πλειοψηφίας του λαού , όπως τους κάνει κέφι, όποιο κομματικό σχήμα εξουσίας αποφασίσει εν ηρεμία ο λαός.
Οι παλιάτσοι δεν έχουν θέση στη δημόσια ζωή, αλλά στα κουκλοθέατρα…
