ΛΕΓΕΤΑΙ ότι ο Θουκυδίδης είχε πει αγανακτισμένος ότι “οι Αθηναίοι συνηθίζουν να βαριούνται να τους ευεργετεί για πολύ καιρό ο ίδιος άνθρωπος”.
ΙΣΩΣ ΝΑ ΤΟ είπε κι επειδή οι Αθηναίοι εξοστράκισαν τον ευεργέτη τους Θεμιστοκλή το 471 π.Χ. Κάποιοι τον φθονούσαν και άλλοι φοβόντουσαν ότι με την υπεροχή του θα κινδύνευε η Δημοκρατία!
Ο ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, μετά από πολλές περιπέτειες, κατέληξε στην αυλή του εχθρού Αρταξέρξη, ο οποίος χάρηκε πολύ, όταν βρέθηκε στα χέρια του ο μεγάλος ήρωας της Σαλαμίνας, αν και αντίπαλος.
ΤΟΝ ΔΕΧΘΗΚΕ με περισσή ευγένεια λέγοντας: “Μακάρι οι Έλληνες να διώχνουν πάντα έτσι τους καλύτερους ανθρώπους τους”.
ΦΟΒΕΡΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ… Δε νομίζετε; Διότι από τότε, μέχρι και σήμερα, οι Έλληνες ΕΤΣΙ διώχνουν τους καλύτερους ανθρώπους τους!
ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ, όπως και τότε, οι καλύτεροι Έλληνες φεύγουν για το εξωτερικό και διαπρέπουν όπου κι αν πάνε.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ απομένουν οι μέτριοι, οι αναποφάσιστοι, οι άβουλοι και οι ανεπρόκοποι. Με κάποιο μυστήριο τρόπο το πλήθος που κατοικεί αυτόν τον τόπο, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, διώχνει τους ευεργέτες του.
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ τους διώχνει, τους απαξιώνει, τους ξεδοντιάζει, τους ξεπουπουλιάζει, τους “αλλάζει τα φώτα”.
ΟΣΟ ΕΥΓΕΝΕΣΤΕΡΟΣ είναι κάποιος που πρόσφερε τα μέγιστα στο λαό, τόσο περισσότερο προσελκύει το μένος των ευεργετηθέντων. Τι να συμβαίνει άραγε;
