Ήταν μια φορά ένα κακαντράκι, μια χαψιά. Κι όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί, τον έπιασαν στο ψιλό στο καφενείο οι άλλοι:
– Που πας μωρέ κακομοίρη… Θα σε βάλει στο βρακί της η κυρά…
Το κακαντράκι το έφερε βαρέως. Το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από κει, βρήκε τι θα κάνει. Πάει μια μέρα στο καφενείο κι όταν άρχισαν τα πειράγματα, τους λέει:
– Σ’ εμένα η κυρά θα κάθεται σούζα.
Γέλασαν οι άλλοι. Και τα πειράγματα έγιναν άλλα τόσα.
– Εγώ θα κάνω την κυρά μου να χέζεται απάνω της. Θα μιλάω και θα κατουριέται. Θα δίνω διαταγή και θα την εκτελεί αμέσως…
– Σιγά τα αίματα…
Του είπαν αυτοί. Κι αυτός είπε:
– Βάζουμε στοίχημα;
Έβαλαν στοίχημα το φαΐ και το πιοτί μία νύχτα ως το πρωί.
Ήρθε η μέρα του γάμου και, φυσικά, όλο το χωριό ήταν καλεσμένο. Πήγαν να γελάσουν την ώρα του μυστηρίου που η νύφη θα πάταγε το πόδι του γαμπρού.
Όλο το σκηνικό ήταν για γέλια. Η νύφη είχε τον διπλό όγκο από το κακαντράκι, παχύτερη και ψηλότερη, νταρντάνα. Για να είναι στο ίδιο ύψος το ζευγάρι μπροστά στον παπά, έβαλαν ένα σκαμνάκι και ο γαμπρός ανέβηκε πάνω.
Έτσι όμως γλίτωσε το πάτημα του ποδιού…
Το βράδυ που ο γαμπρός και η νύφη έμειναν μόνοι στο σπίτι, αυτός έκατσε αμίλητος και βαρύς μπροστά στο αναμμένο τζάκι.
– Τι έχεις;
Ρώτησε η νύφη.
Αυτός δε μίλησε. Ούτε την κοίταξε. Και πέρασε ώρα πολλή. Τι να κάνει κι αυτή; Πάει πάλι και τον ρωτάει:
– Τι έχεις;
Τίποτ’ αυτός. Βαρύς κι ασήκωτος. Τάχα συλλογιζόταν. Η ατμόσφαιρα έγινε βαριά κι η νύφη έκατσε σε μιαν άκρη και συλλογιζόταν τι να κάνει.
Κάποια στιγμή πήγε η γάτα στα πόδια του γαμπρού, όπως κάνουν οι γάτες που ζητάνε χάδια. Τότε αυτός κάνει μια απότομη κίνηση, αρπάζει τη γάτα, με το ένα χέρι το δεξί πίσω πόδι της και με το άλλο το αριστερό πίσω πόδι της και, βγάζοντας μια φοβερή κραυγή θυμού, την έσκισε στα δύο.
Είδε η νύφη και τρόμαξε.
Σου λέει:
– Αν αυτός σκίζει τη γάτα στα δύο, επειδή του χάλασε τις σκέψεις, φαντάσου τι θα κάνει μ’ εμένα, άμα του χαλάσω το κέφι.
Λούφαξε λοιπόν κι αποφάσισε να μην τον τσαντίσει ποτέ. Από την άλλη μέρα κιόλας αυτός έδινε διαταγές κι αυτή τις εκτελούσε πρόθυμα.
Είδαν οι γείτονες και θαύμασαν. Το κακαντράκι κέρδισε το στοίχημα με τους φίλους στον καφενέ.
Δεν άργησε να μαθευτεί το νέο στο χωριό.
Μαθεύτηκε σε όλα τα χωριά. Μέχρι την πόλη.
Κι έγινε μύθος.
