Στις 14 και 15 Ιουνίου
Το Δη.Πε.Θε. Αγρινίου φιλοξενεί και παρουσιάζει την παράσταση του Μουσικού Συλλόγου «Ορφέα» με τίτλο «Ο ένας και ο άλλος» του Αγρινιώτη θεατρικού συγγραφέα Κώστα Κακαβιά, σε σκηνοθεσία Γιούλης Μαρούση και μουσική Ανδρέα Φούκα. Θα δοθούν δύο παραστάσεις, την Παρασκευή 14 και το Σάββατο 15 Ιουνίου 2019, στις 21:15, στην αίθουσα του Δη.Πε.Θε..
Είσοδος: 5 ευρώ.
Στην παράσταση αναδεικνύονται σε όλο το μεγαλείο τους οι αστείρευτες καλλιτεχνικές δυνάμεις του τόπου.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Κώστας Κακαβιάς
Σκηνοθεσία: Γιούλη Μαρούση
Μουσική: Ανδρέας Φούκας
Σκηνικά: Νίκος Βελτσίστας
Φωτισμοί: Δημήτρης Παπαδάκης
Σχέδιο αφίσας: Αντώνης Ναστούλης
Στίχοι τραγουδιών: Κώστας Κακαβιάς
Μακιγιάζ: Μαρία Ταρκαζίκη
Παίζουν με σειρά εμφάνισης: Όλγα Ζήση – Χάρης Σανδαλίδης. Άρης Μακρής – Χρήστος Κυριαζής. Γιώργος Πιστιόλας – Θόδωρος Σαγρής. Νίκος Ποσοτίδης – Θόδωρος Νικολάου.
Τραγουδούν: Ανδρέας Φούκας και τα μέλη της χορωδίας του “Ορφέα” Σωτήρης Γκεβετζές, Κωνσταντίνα Ζαφείρη, Άρης Μακρής, Θεόδωρος Νικολάου, Λένα Οικονομίδη, Νίκος Ποσοτίδης, Διονυσία Ποθητού, Ντίνα Πρέκα, Γιάννης Τζαμούρας, Άννυ Τσιτσιμελή.
Λίγα λόγια για το έργο:
Ζευγάρια νυχτόβιων ανδρών, τι αντιπροσωπεύει ο καθένας; Ποια είναι η ιστορία τους; Τι κάνουν και ποιοι είναι; Επώνυμοι ή όχι, έντιμοι, τρελοί, γνωστικοί, άξεστοι άγνωστοι; Ποιος ξέρει! Πιθανόν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ακόμα και συγγενείς. Για ποιο λόγο ήρθαν απόψε, ήρθαν μόνοι τους ή τους φέραμε εμείς να μας πουν ό,τι δεν τολμάμε εμείς να ξεστομίσουμε…;
Σημείωμα σκηνοθέτη:
Ένας από τους πιο ιστορικούς συλλόγους του Αγρινίου ο Μουσικός Σύλλογος «Ορφέας» επανέρχεται στην σκηνή του ερασιτεχνικού Θεάτρου μ’ ένα έργο που θα μας κάνει να γελάσουμε και να προβληματιστούμε.«Ο Ένας και ο Άλλος» του Κώστα Κακαβιά, ένα έργο που οι ηρωές του θα μας πουν όλα όσα δεν τολμάμε να πούμε μόνοι μας.
Γιούλη Μαρούση
Προλεγόμενα του συγγραφέα:
Το φως του προβολέα διεισδύει στο σκοτάδι και φωτίζει διακριτικά νυχτόβιους που βρίσκονται στον κόσμο τους.
Ενδέχεται να είναι περισπούδαστοι επώνυμοι, ή άσημοι ανώνυμοι. Καλόβουλοι κι ευαίσθητοι θαμώνες, ή ανίδεοι και ανάγωγοι περαστοικοί. Ευχάριστοι και έντιμοι πολίτες, ή σιχαμεροί αγιογδύτες. Σοβαροί και ευπρεπείς, ή χαμερπείς και καταγέλαστοι. Τρελοί ή γνωστικοί. Εγγράμματοι ή άξεστοι. Ανηλεείς ή εύσπλαχνοι. Μπορεί να είναι προσφιλείς γνωστοί μας, ή τελείως άγνωστοί μας. Πιθανόν να είναι οι πλησίον, κάποιοι μακρινοί μας συγγενείς, παλιοί μας φίλοι, ή να είμαστε εμείς με άλλα πρόσωπα σε άλλη θέση.
Τους διερευνούμε και απορούμε: Από πού ξεφύτρωσαν και βρέθηκαν ενώπιόν μας; Ήρθαν μόνοι τους απόψε, ή τους φέραμε κατεπειγόντως, να κραυγάσουν όσα δεν μπορεί ηγλώσσα μας να ξεστομίσει; Βρέθηκαν τυχαίως στο προσκήνιο ή βγήκαν από μέσα μας με πρόσωπα που τους προσδώσαμε; Ωστόσο, είναι πράγματι αυτοί που είναι, ή αυτοί που ήθελαν να είναι; Φωνασκούν εν μέθη, ή ενεπιγνώσει γίνονται φωνή βοώντων; Ζουν αυτό που θέλουν, ή εξαναγκάζονται να θέλουν τη ζωή που ζουν;
Τι εκφράζουν, Τι ποθούν; Δεν φαίνονται μυστήριοι και σκότιοι. Εντούτοις, είναι άνθρωποι απελπισμένοι και χαμένοι σ’ άφωτα σοκάκια ή συνήθεις παρωρίτες που πορεύονται γνωρίζοντας που βρίσκονται και τι γυρεύουν; Είναι μεθυσμένοι ή εξεγερμένοι; Είναι τολμηροί αιθεροβάμωνες που κυνηγούν χαμένα όνειρα, ή ώριμοι προσγειωμένοι που κατάλαβαν πως έρχεται φθινόπωρο;
Όπως και να έχει, η ζωή ενός εκάστου είναι ένα πέρασμα, που κάνει με ακροβασία. Ο καθένας έρχεται να δώσει την παράστασή του. Εμφανίζεται και παίζει, σαν μια κρεμασμένη μαριονέτα, αιωρούμενος ανάμεσα σε ψέματα και αλήθειες, μέχρι τη στιγμή που πέφτει η αυλαία.
Βλέπουμε τον έναν και τον άλλον και αυτοί δεν έχουν μάτια να μας δουν. Κοιτούν αλλού, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στα δικά τους. Ένα χάσμα μας χωρίζει με αυτούς που στέκονται απέναντί μας. Έγιναν απόμακροι αυτοί, ή καταντήσαμε απόκοσμοι εμείς;
Τους αντικρίζουμε να κάθονται μ’ αστεία σοβαρότητα και περιμένουμε με τη φαιδρότητά τους να μας λύσουν απορίες. Επιτέλους θα μιλήσουν κι ο καθένας θ αντιληφθεί εκείνο που νομίζει πως κατάλαβε…
Τα «ευχαριστώ» του «Ορφέα»
“Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσικού Συλλόγου «ΟΡΦΕΑ» αισθάνεται επιτακτική, επιβεβλημένη και αδήριτη την ανάγκη και την υποχρέωση να εκφράσει τις ολόθερμες και εγκάρδιες ευχαριστίες του, προς τον συγγραφέα του έργου, εκλεκτό συμπολίτη κ. Κώστα Κακαβιά. Τα έργα του αναδεικνύουν πάντα το Αγρίνιο του πολιτισμού, της τέχνης, των παραδόσεων και της κουλτούρας. Προς την εξαίρετη, διακεκριμένη Αγρινιώτισσα σκηνοθέτιδα δ. Γιούλη Μαρούση, η οποία με υπερβάλλοντα ζήλο, άκαμπτη αίσθηση καθήκοντος, αφιλοκερδώς, προσέφερε τη μοναδική καλλιτεχνική της έμπνευση και δημιουργική ευαισθησία. Προς το νεαρό ταλαντούχο Αγρινιώτη μουσικοσυνθέτη κ. Ανδρέα Φούκα, ο οποίος ανοίγει τα φτερά του και θα αφήσει το δικό του μουσικό αποτύπωμα στον τόπο. Προς τους εκλεκτούς συγχορωδούς που ερμήνευσαν ξεχωριστά και ιδιαίτερα τα τραγούδια της παράστασης. Τέλος, προς τους ερασιτέχνες ηθοποιούς, ανθρώπους σπάνιας κοπής της πόλης μας, που υπερβαίνοντας τις συμβάσεις της καθημερινότητας, έδωσαν την ψυχή τους και μετουσίωσαν σε φως την τέχνη του θεάτρου, Όλγα, Χάρη, Άρη, Χρήστο, Γιώργο, Θοδωρή, Νίκο, Θοδωρή αναδείξατε σε όλο το μεγαλείο, τις αστείρευτες καλλιτεχνικές δυνάμεις του τόπου. Πλούτος δεν είναι να έχεις, πλούτος είναι να δίνεις. Και εσείς τα δώσατε όλα. Σας ευγνωμονούμε.”