Έτσι έρχεται η ώρα που βαριέσαι. Φαίνεται ότι για να αποδομηθεί μια εγκληματική οργάνωση δεν αρκεί στον Έλληνα ψηφοφόρο ο τίτλος «εγκληματική οργάνωση». Πρέπει να δεις κάθε μέρα, κάθε στιγμή, το επίπεδο και τα σκέρτσα των χρυσαγριωπών στα δικαστήρια, τα αξεσουάρ τους, τα γούστα τους, την χοντρή κόρη του προέδρου, ν’ ακουστεί το «μην την λες χοντρή, είναι φασιστικό», να γελάσεις μετά με την χοντρή, να βγουν ανέκδοτα. Να βγει η φυλλάδα που αγοράζεται πιο πολύ να την καταδικάσει. Δεν μαθαίνει αλλιώς ο Έλληνας ψηφοφόρος. Έχει μια διαδικασία καφενειακή η πολιτική αποτίμηση και η πολιτική προτίμηση. Κάπως έτσι άλλωστε έγινε τρίτο κόμμα η εγκληματική οργάνωση.
Δεν ξεσαλώνει κι αλλιώς ο Έλληνας δημοσιογράφος. Αυτή η κατηγορία τιμητών που δε δέχονται μύγα στο σπαθί τους για την επάρκεια γνώσεων που απέκτησαν στα ΙΕΚ και στο πεζοδρόμιο. Που χωρίς κανόνες σου χτυπάει σαν αυγό το μυαλό για να καταλάβεις. Γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνεις φαίνεται.
Ο Φασισμός στην Ελλάδα έπρεπε να λέγεται “ξέρεις ποιος είμ΄εγώ ρε;”
Δεν αρκεί το «Αίμα-τιμή». Δεν αρκούσε ποτέ. Το αίμα δεν πειράζει σαν σύνθημα σε μια εποχή θυμωμένη. Μια μέρα θα τα θυμόμαστε κι ίσως να ντρεπόμαστε.
Αλλά και πιο πίσω, δεν πρέπει να θυμόμαστε; Πως γίνονταν πρώτοι οι τελευταίοι; Κατάληξη εκείνης της εποχής είναι κι οι νεοναζί τιμωροί. Ήταν η σειρά στο ανακάτεμα του καζανιού να βγει πάνω και το κατακάθι.
Ο Άκης στη φυλακή. Κάποτε θα ήταν τεράστιο γεγονός. Η αδιαφορία είναι η πραγματική ποινή.
Σαν την αδιαφορία μας για πιο απλά πράγματα. Καθημερινά. Αφού δεν μας σοκάρει η μουτζούρα από σπρέι στα κτίριο ή το κλειστό σχολείο, αυτό σημαίνει πως πέθαναν μέσα μας.
Κι όμως το ένστικτο κάποιων αναδεύει μέσα στην απελπισία των ημερών. Μία που φώναζε στις εκλογές «Ποια ΝΔ; Τώρα Χρυσή Αυγή!», πολύ πριν το φονικό, είχε έρθει με απορίες: «Πήγα στα Καλάβρυτα και πιάστηκε η ψυχή μου, λες να είναι νεοναζί; Αφού είναι αρχαιοελληνικό σύμβολο μου λέει ο γαμπρός μου και ο άντρας μου!» «Και γιατί δεν έβαζαν την Βεργίνα τότε;» «Είναι κι αυτός ο άντρας μου παρορμητικός…»
Ναι είναι. Του αρέσει η Χούντα του άντρα σου αλλά την περιουσία του την έφτιαξε επί δημοκρατίας. Μέσα στην πολλή δημοκρατία νομιμοποίησε κι ένα αυθαίρετο, πήρε και παροχή νερού και ρεύμα. Πήρε και σπίτι, πάντρεψε παιδιά. Και μόλις τελειώσαν τα δανεικά: «Στη Χούντα είμασταν καλύτερα».
Ψάξε τώρα την χαμένη σου Τιμή, μετά από χυμένο Αίμα, στη Χρυσή Αυγή, έξω απ’ τα δικαστήρια.
