Κακό φαίνεται πως έκανε τελικά η διακοπή του πρωταθλήματος στον Παναιτωλικό. Αν και την προηγούμενη εβδομάδα έδωσε συνέχεια στις καλές εμφανίσεις και διεύρυνε το αήττητο του σερί στις οκτώ αγωνιστικές (το καλύτερο της ιστορίας του στη μεγάλη κατηγορία) αυτή την Κυριακή έδειξε απροετοίμαστος, αδιάβαστος και αποσυντονισμένος, χάνοντας με κατεβασμένα τα χέρια απέναντι σε ένα μέτριο αντίπαλο όπως η Ξάνθη.
Πολλά κενά στην άμυνα, προβληματικό κέντρο, παιχνιδότοπος η αριστερή πτέρυγα, απαρατήρητος ο Μπόγιοβιτς, ανύπαρκτος ο Καμαρά και ακόμα και ο Ράφαελ έκανε ίσως το πρώτο του φετινό λάθος που πληρώνει ο Παναιτωλικός (στο «βγαίνω δεν βγαίνω» του πρώτου γκολ της Ξάνθης). Όλα δούλεψαν «άψογα» έτσι ώστε να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα, σε ένα παιχνίδι που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, με κλασσική ευκαιρία από το πέμπτο λεπτό για τα «καναρίνια» και πίεση ψηλά στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης.
Παρόλα αυτά, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο Παναιτωλικός δέχτηκε το πρώτο γκολ από πολύ νωρίς, κόντρα στη ροή του αγώνα, ενώ αν και απάντησε άμεσα με τον «κεραυνό» του Γιώργου Θεοδωρίδη, τελικά δεν τα κατάφερε. Δημιούργησε αρκετές ευκαιρίες που θα μπορούσαν με λίγη περισσότερη τύχη να καταλήξουν στα δίχτυα (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο) όμως επειδή καλό είναι η αλήθεια να λέγεται, στο δεύτερο ήταν τουλάχιστον απαράδεκτος.
Κάπου εδώ βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως στο δεύτερο ημίχρονο ήταν και οι αλλαγές του προπονητή που δεν βοήθησαν, ενώ δημιούργησαν και κάποια ερωτηματικά… Για παράδειγμα, αρκετοί από αυτούς που παρακολούθησαν το παιχνίδι, έμειναν με την απορία γιατί αντικαταστάθηκε ο Μπακάκης (που μαζί με τον Θεοδωρίδη ήταν οι καλύτεροι για τον Παναιτωλικό) ενώ κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ακόμα και για τις επιλογές των παικτών που πέρασαν στον αγωνιστικό χώρο.
Καλώς ή κακώς πάντως, αυτούς έχει και αυτούς χρησιμοποίησε. Όταν ο Χάβος θέλησε να κάνει αλλαγή γιατί έβλεπε πως υπήρχε πρόβλημα και γύρισε το κεφάλι του στον πάγκο, δεν είδε τον Μάξγουελ, τον Ριμπερί και τον Ρούνεϊ… Είδε τον Γκόλια, τον Μπελόν και τον Ιωάννου. Αυτούς έχει, αυτούς εμπιστεύεται. Γι’ αυτό λοιπόν καλό θα ήταν να μην υπερβάλουμε…
Στο κάτω κάτω, δεν νομίζω να πίστεψε κανείς πως ο Παναιτωλικός έγινε Μπαρτσελόνα επειδή κέρδισε την Καλλονή και το Λεβαδειακό. Αυτό που ζητούσαν από την πρώτη στιγμή και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές με κάθε τους δήλωση, ήταν υπομονή όταν θα έρθει και κάποιο άσχημο αποτέλεσμα. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το Πήδημα (χωριό του νησιού, προς αποφυγή παρεξηγήσεων).
Υ.Γ: Δεν ξέρω τι έγινε και αντέδρασε έτσι ο Καμαρά στην Αλλαγή του. Σίγουρα έχει προσφέρει πάρα πολλά και είναι ένας από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού, όπως επίσης ίσως και ο μεγαλύτερος στην ιστορία του συλλόγου. Όταν όμως η ομάδα σου βρίσκεται πίσω στο σκορ και γίνεσαι αλλαγή, δεν αποχωρείς από τον αγωνιστικό χώρο σε slow motion (αργή κίνηση).
