ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ο ιδιωτικός τομέας συνεισφέρει τα πιο λίγα χρήματα στην φορολογική προσδοκία του κράτους. Το έκαμαν σημαία τους αυτό οι αριστεροί, οι συνδικαλιστές
ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ ξεχνούν μία σημαντική λεπτομέρεια: Ο ιδιωτικός τομέας κυνηγήθηκε άγρια, μαράζωσε, απαξιώθηκε, καταχρεώθηκε στις Τράπεζες.
ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ τελευταία χρόνια δεν υπήρχε καλύτερη «επιχείρηση» από μια θέση εργασίας στο Δημόσιο.
ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ λοιπόν να μην προσδοκά το κράτος περισσότερους φόρους από τους πετυχημένους και λιγότερα από τους αποτυχημένους;
ΑΥΤΟΙ που, όταν μιλούν για τα φορολογικά έσοδα του κράτους, κάνουν λόγο για τα «συνήθη υποζύγια», τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, ολοφύρονται αδίκως.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ κανείς ν’ αναφέρει πολλά εδώ, ας αρκεστούμε όμως στην απλή αλήθεια ότι από το 2008 έως το 2011 έκλεισαν 90.000 μικρές επιχειρήσεις, άγνωστο πόσες έκλεισαν το 2012 και πόσες θα κλείσουν το 2013. Πρόκειται για μια σφαγή!
ΚΙ ΑΚΟΜΑ να καταλάβουν! Χρειάζεται όμως. Διότι πρέπει ν’ αποφασίσουμε επιτέλους τι κράτος θέλουμε! Θέλουμε κράτος εργοδότη, κράτος πρόνοιας, κράτος πατερούλη, τι; Μήπως, ρε παιδιά, θέλει κανείς ένα σύγχρονο κράτος;
