ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ: Ό,τι ξέραμε, τέλειωσε. Ό,τι ίσχυε μέχρι χθες, δεν θα ξανάρθει ποτέ. Η υπεράσπιση του χθες, όποιο κι αν είναι το χθες, αποτελεί καθυστέρηση, οπισθοδρόμηση, πολύ χειρότερα κι από τη «Συντήρηση», τη λέπρα, για την οποία κατηγορούσε η Αριστερά τη Δεξιά.
ΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, ας συμφιλιωθούμε μ’ αυτό, ώστε να μειώσουμε τις τριβές και τις εντάσεις, βεβαίως και τις απώλειες.
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι ότι δεν ξέρουμε τι ΘΑ έρθει. Ξέρουμε αυτό που φεύγει, αλλά δεν ξέρουμε αυτό που έρχεται. Κι αυτό γεμίζει την ανθρωπότητα τρόμο.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι αυτή που λέγαμε απ’ την αρχή, όμως ελάχιστοι κατανοούσαν: Το φαινόμενο που ενέσκηψε στην Ελλάδα, δεν είναι μόνο Ελληνικό, αλλά παγκόσμιο.
ΚΑΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΟ σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα απ’ όσα καταλαβαίνει ο απληροφόρητος νεοέλλην, ο οποίος μυρίζει από μακριά σπληνάντερο και κοκορέτσι.
ΤΟ ΜΟΝΟ που ήξερε επί δεκαετίες, ήταν πώς θα βολεύεται. Τα υπόλοιπα δεν τον αφορούσαν. Με την πολιτική ασχολούνταν μόνο για το τι θα πάρει από τον βουλευτή που ψήφιζε.
ΑΛΛΑ ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το τίμημα της άγνοιας, της απάθειας και της ασυδοσίας. Κάποτε θα ερχόταν. Και ήρθε.
